Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1887, Blaðsíða 3

3
i því hvít rák, sem var eins og fitukennd þegar hún var núin milli
fingranna á meðan molarnir ekki voru orðnir þurrir.
fegar jeg tók við sendingunni var hún þannig útlítandi:
Molinn í krukkunni nr. i var þur, mjög holóttur og ljettur,
nær því allur hvítur með gulum blæ. Stykkið var allt hjer um bil
jafnholótt, og þunnir veggir greindu holurnar hverja frá annari.
Holurnar voru aflangar og misstórar, flestar voru þó 7—8 miliimetra
að lengd, en 1,5—2 millimetra að þvermáli. Veggirnir voru að
innan nærri því sljettir. Botninn í holunum var skálmyndaður og
var þar eitt eða fleiri op inn í holur þær er næstar voru. Molinn
var næstum sljettur að neðan, og holurnar þar flatari en hinar efri.
Á spjaldinu I eru tvær ljósmyndir af þessum mola í náttúrlegri
stærð. Myndin 1. a. sýnir ytra útlit hans og lögun, en myndin 1.
b. sýnir molann skorinn i sundur með neðri endann upp á við.
Molarnir í krukkunni nr. 2 voru töluvert deigir, mjög holóttir
og gráhvítir að lit og lagði af þeim myglulykt. Hvergi voru skarp-
ar randir á hliðunum og lagið á molunum líkt og i krukkunni nr.
1 ; þó voru holurnar minni, hjer um bil 3 millimetra á lengd en 1
að þvermáli. Utan á molunum var nokkuð af öskunni sem þeir
fundust í, og saman við sjálfa molana hafði jafnvel blandazt dálítið
af sandi og ösku. Myndin 2 á spaldinu I sýnir ljósmynd af nokkr-
um af molunum í náttúrlegri stærð, eins og þeir voru þegar þeir
höfðu staðið á þurrum stað.
í krukkunni nr. 3 var aðeins einn köggull næstum sljettur að
utan, hann var grár að lit en þó dekkri en molarnir í krukkunni
nr. 2, og með svörtum dílum; hann sýndist í fyrstu ekki vera hol-
óttur, en er jeg braut hann í sundur og gætti vel að, sá jeg að
hann var í öllu svipaður molunum í krukkunni nr. 2, og holóttur
eins og þeir, en holurnar voru fullar af svörtu efni, og lítið eitt
stærri en 1 krukkunni nr. 2, en aptur minni en í krukkunni nr. 1,
að minnsta kosti voru þær ekki eins langar. Myndin 3 á spjaldinu
I sýnir þrjú brot af þessum köggli. Svörtu blettirnir á myndinni
eru svarta efnið, sem fyllir holurnar og má af þeim sjá hvernig
holurnar eru lagaðar. Myndin er í náttúrlegri stærð.
Molarnir í krukkunni nr. 4 voru deigir, brúnir að lit og moldar-
kenndir, en í þeim rák af hvítu mjúku og röku efni, sem engar
holur sáust í. Af stykkjunum lagði mikla myglulykt. f»essa mola
Ijet jeg standa á þurrum stað og þorna sumarið 1886, og losnaði
þá moldin frá hvíta efninu. þegar jeg þá skoðaði hvíta efnið í
stækkunargleri, sá jeg að það var eins holótt eins og molinn í
krukkunni nr. 3, en holurnar voru sumar flatar og allar fullar af
sama svarta efni sem í krukkunni nr. 3. Myndin 4 á spjaldinu I
sýnir ljósmynd af nokkrum molum úr fjórðu krukkunni. Sumir af
»molum þessum eru að þvf leyti merkilegir, að í hvíta efninu er