Ameríka - 11.02.1874, Blaðsíða 11

27
þangað, sem liann ætlar sjer, hvort sem heldur er karl,
kona eða unglingur.
Og enn stendur önnur stofnun f sambandi við „Casle
Garden“, þar sem allir þeir, er stansa vilja um lengri eða
skemmri tíma í New-York fá atvinnu í, við hverja þá
vinnu, sem á við þeirra hæfi, börn sem nokkuð geta jafnt
og karlar og konur, að eins ef þeir nenna að vinna,
Arið 1869 var tala þeirra, sem þar fengu atvinnu
um lengri og skemmri tfma: 34,517 eldri og yngri, beggja
kins. við allskonar iðnað og aðra vinnu.
Svipuð móttökuhús fyrirEmigranta einsog „Castíe Gard-
en“, eru á öllum megin járnbrautarstöðvum, og fá Emi-
grantar ]*ar húsnæði og fæði J—3 daga á rneðan þeir
eru að koma sjer fyrir, ef þeir ætla að setjast að í því
fylki eða ríki.
8. Ráðleggingar. Norskur maður sem lengi hefir
verið í Ameríku og er orðinn ernbættismaður þar, hefir
geíið löndum sfnum (Norðmönnum) egtirfylgjandi heilræði:
„Gæti menn sín fyrir svikurum þeim, er reyna að svíkja
menn og tæla með fagurgala og fögrum loforðum, en fylgi
ráðum vagnstjórans eða þýðandans, eða hinna virkilegu
Emigrations agenta*.
„Það sem menn þarfnast á leiðinni upp í landið, t.
a. m. mat til ferðarinnar, skyldu menn kaupa í borg
þeirri er maður kemur fyrst til áður en farið er á
stað með vagnlestinni; því nógar eru þær búðir, krær
og menn á leiðinni er reyna að hafa af Emigr. í kaup-
um og sÖlum.“
„Fari maður á brautum þeim, setn farangur manna á
að merkjast um (checkes) á vissum stöðvum, skal maður
vandlega spyrja þýðandann, hvar þetta eigi að gjörast og svo
gæta þess, að það sje gjört; því annarskostar getur mað-
ur annaðhvort misst farangurinn eða haft mikla lyrirhöfn
fyrir að fá hann aptu“.
„ITafi maður peninga, er skiptaþarfí innlenda (ame-
ríkanska) mynt, verður maður að vera varkár og einkum
gæta sín fyrir þeim, sem mjúkt og ákaft bjóðast til að
vera milligöngumenn hvort sem um peninga eða víxla-