Alþýðublaðið - 06.03.1960, Síða 5

Stýrimaður
ur
en að fara til
ísÍenzkrar hafnar
Eftirfarandi frásögn birt-
ist nýlega í Daily Mail í
London og var frá þessum
atburði sagt í mörgum
( enskum blöðum:
GRIMSBY-TOGARINN
Grimsby Town valt ógur-
lega á Ishafsöldunum 15
mílur út af strönd íslands.
Undir þiljum lá Bob
Altmore háseti með brotna
höfuðkúpu. Hann hafði
misst fótanna er alda reið
yfir skipið.
En sk'pstjórinn, Len Brown,
vissi, að hann yrði handtekinn
ef hann leitaði íslenzkrar
hafnar. Og hann vissi líka, að
mæsta skip, sem sigldi í átt til
hans á fullri ferð, var margar
mílur í burtu.
Þá sagði Frank Brown stýri-
maður, bróðir skipstjórans:
„Það er aðeins eitt að gera,
Len. Ég verð að framkvæma
aðgerðina".
Altmore var settur á „skurð-
arborð“ í baðklefa skipstjór-
ans, og í hinum ógurlega velt-
ingi sótti Len lækningatæki
skipsins og tók þrædda saum-
nál.
Engin deyfilyf voru til. Bob,
Sem var enn með meðvitund,
fékk sterkt kaffi að drekka.
Síðan hóf stýrimaðurinn,
sem nú var orðinn skurðlækn-
ir, að sauma saman svöðusárið
á höfði'- hásetans. 'Skipið valt
svo ofsalega, að hann varð að
sitja á særða manninum til
þess að hann lægi kyrr. Fjór-
,.um röínútum síðar kom Frank
upp í brúna til bróðúr síns og
sagði: „Það er búið, Len-. Ég
held hann nái sér alveg“.
Hinn 711 smálestá togari
hafði . áður sent út neyðar-
skeyti, en það liðu 24 klukku-
stundir áður en Len Brown
tréysti sér t'l þess að sigla til
freigátunnar Undine. Læknir-
inn á Undine fór á björgunar-
fleka út í Grimsby Town. Hann
rannsakaði Bob, sneri sér síð-
an að Frank og sagði: „Ég
hefði ekki gert þetta betur“.
Fimm dögum seinna tók
Frank þráðinn úr með rakvél-
arblaði.
Þegar togarinn kom til
Gr'msby, var farið með Bob,
sem er 24 ára, þriggja barna
faðir, í sjúkrahús. Eftir aðgerð
þar fékk hann að fara heim til
sín á Cambridge Road í Grims-
by.
Hinn 44 ára Frank Brown,
tveggja barna faðir, sagði:
„Það er himinhrópandi skömm,
að slíkir hlutir verði að gerast,
af því einu að ekki er hægt að
le'ta íslenzkrar hafnar án þess
að eiga á hættu handtöku“.
Um aðgerðina sagði Frank:
,,Ég var ekkert taugaóstyrkur,
ég varð einfaldlega að gera
þetta. Bob var hugrakkur“.
Þessi frásögn er ekkert eins-
dæmi. Fleiri slíkar hafa birzt
í brezkum blöðum, að því er
virðist til þess að sverta ís-
lendinga og koma þeim hug-
myndum inn hjá brezkum les-
endum, að þeir fari ómannúð-
lega með brezka togarasjómenn
í neyð.
Út af þessu vill Alþýðublað-
ið segja:
Allar íslenzkar hafnir standa
brezkum jafnt sem öðrum skiþ-
um opnar, og allir íslenzkir
læknar eru til reiðu, hvenær
sem þeir geta veitt hjálp.
Ef brezkir togaraskipstjórar
hafa brotið íslenzka landhelgi
og eiga von á því að verða sekt-
aðir fyrir áfbrot sín, þegar tll
þeirra næst, þá verða þeir að
gera það upp við sig, hvort
þeir vilja hætta lífi særðra eða
sjúkra sjómanna sinna til að
spara útgerðarfélagi sínu fé-
sekt.
Segjum svo, að brezkur mað-
ur liggi uhdir opinberri ákæru
og brezka lögreglan leitaði
hans. Maðurinn yrði fyrir slysi,
en þyrði ekki að láta flytja sig
á sjúkrahús af hræðslu við að
lenda í höndum lögreglunnar.
Gæti þessi maður með nokkr-
um rétti sagt, að brezk sjúkra-
hús væru honum lokuð?
Hér er um að ræða þá sví->
virðu, að brezkir togaxaeigend-
ur skiþuleggja áróður og not-
færa sér slys og veikindl
raanna sinna til að koma ilha
orði á íslendinga. Þetta er lúa-
leg starfsaðferð, Bretum til
vansæmdar.
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiBiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin j|iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiii!iiiiniiiiiiiiiniiiiiDiiiiiiiiiiiiiiiiii1iiiiiniiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii|||,|||||l|||||mi|||ll|l||||m,||,IIC},
M E N N rak í rogastans, þégar tilkynnt var í Oslo, að frá
Sovétríkjunum hefði borist tlllaga um það, að Krústjov
fengi friðarverðlaun Nóbels við næstu úthlutun. Hér ræðir
b'andaríski blaðamaðurinn Roscoe Drummond þetta uppá-
tæki Rússa.
fái að kjósa. Og hann vill láta
Þ E G A R Nikita Krústjov
langar í eitthvað bíður hann
eftir að fá það gefins. Hiann
biður um það hástafum —
ógnandi ef ekki vill betur.
Þegar hann vildi, að Ung-
verjar hættu að hugsa sem svo
að þeir gætu stjórnað landi
sínu sjálfir, bað hann þá ekki
eins né neins. Hann sendi ein-
faldlega skriðdreka á vett-
vang.
Þegar hann langaði í Vestur
Berlín spurði hann vesturveld
in ekki hvað þeim sýndist um
það. Hann sagði þeim bara að
fara þaðan innan sex mánaða
-----að öðrum kosti . . .
Nú langar Krústjov í friðar-
verðlfaun Nobels fyrir árið
1960. Og hann lætur úthlut
urarnefndina ekki um að
stinga upp á sér. Hann sendir
bara umsókn.
Og hann lætur ekki nægja,
|að senda nefndinni örfáar Iín-
ur: — „Munið þið eftir mér?
Mesta friðarvim heimsins?“
Hann lætur sendiherra Sovét-
ríkjanna í Noregi fara á fund
Gunnars Jahn, formianns út-
hlutunarnefndar friðarverð-
launanna og afhenda honum
lista yfir verðleika sína.
Og sovézki sendiherrann læt
ur ékki við það sitja að leggja
málið fyrir Jahn. Hann heim-
sækir líka hina nefndarmenn
in'a, því verið getur að Gunnar
Jahn sé „fasistískur stríðsæs-
ingamaður“ og líti þar af leið
andi ekki Krústjov réttu auga.
Kannski ætti Krústjov !að
fá verðlaun, — jafnvel Nobels-
verðlaun. Hann gæti fengið
verðlaun sem hinn mikli sam-
þykkjandi. Hann andmælti
ekki er Stalin lét drepa
nokkra samstarfsmenn, eða
þegar Stalin útrýmdi nokkr-
um milljónum bænda, eða þeg
ar Stalin gerði sáttmálann við
Hitler, sem gerði þeim síðar-
nefnda kleyft að hefja síðari
heimsstyrjöldina, Þett'a er
glæsileg skýrsla um mann, —
sem alltaf er samþykkur, —
enda þótt hún tryggi honum
un
tæplega friðarverðlaun Nob-
els.
Þá mætti einnig veita Krúst
jov Nobelsverðlaun fyrir póli-
tíska starfsemi, ekki ósvipað
og þau hafa verið veitt fyrir
að kljúfa atómið.
Engum stjórnmálamanni
hefur rækilegar tekist að að-
skilja orð og gerðir. Enginn
hefur oftar og rækilegar hald-
ið fram „afskiptaleysi um inn-
aníkismál annarra þjóða“ og
enginn hefur lagt minni stund
á það. „Látum þjóðirnar sjálf-
ar ákveða þjóðfélagskerfi sitt“
— segir Krústjov í hvert ein-
asta sinn ér hann talar til
frjálsra Þjóða. Og þegar Ung-
verjar vildu sjálfir ákveða
þjóðfélagsform sitt skipaði
Krústjov skriðdrekum sínum,
að skjóta þá niður. Og eins fór
í Austur-Þýzkalandi. Og Pól-
landi.
Kannski væri rétt að veita
Krústjóv verðlaun fyrir bar-
áttu sína fyrir alm. rnana-
réttindum. Hann vill að allir
kosningar vera svo auðveldar,
að kjósandinn þurfi ekki tað
kjósa um neitt. Einn flokkur
-----eltki þetta heimskulega,
gamla kerfi, að kjósa um
flokka. Einn Iisti, einn fram-
bjóðandi------ekki hinn úr-
kynjaði lýðræðislegi siður að
stilla frambjóðendum hvorum
gegn öðrum. Greiða opinber-
um lista atkvyði, — — um
annað er ekki að ræða.
Og listamenn? Þeir búa við
fullkomið frelsi, — eða hvað?
Vissulega mega þeir styðja
kommúnismann á hvaða hátt,
sem þeir viija,---— cða hér
um bil.
Það hljóta að vera til ein-
hver verðlaun, — — það er
bara a® láta sér detta þau i
hug. En ég býst við að úthlut-
unarnefndin muni hugsa sig
vel um,-----eða jafnvel ekk-
ert hugsa sig um, áður en hún
ákveður hvort Krústjov skuIS.
veitt friðarverðlaun Nobels
eða ekki.
Það er ekki nema rúmt ár
liðið síðan bókmenntaveið-
laun Nobels voru veitt sovézk-.
um rithöfúndi. Sænskia aka->
demían var sammála um veit-
ingu verðlaunanna og listamað
urinn þakk'aði heiðurinn, stolt
ur og hrærður.
Og þá reis Krústjov upp i
reiði og sgði nei, Boris Paster-
nak getur ekki tekið við verð-
laununum. Þetta var kapital-
iskt samsæri sænsku ak'ademi
unnar, til þess gert að valda
vandræðum í Sovétríkjunum.
Þetta var skoðun Krústjovs
á Nobelsverðlaunum fyrir ári
síðan, sömu verðlaununum og
hann nú sækir unl.
Væntanlega býst engihn viíJ
því, að Krústjov ógni Norð-
mönnum eða styrjöld ef liana
fær ekki friðarverðlaunin?
Alþýðublaðið — 6. marz 1960 K|