Sæmundur Fróði - 01.03.1874, Blaðsíða 6
UM BEIN SEM ÁBURÐ Á TÚN OG KÁLGARÐA.
Þó að bein hafi nú um 30 ár verið við höfð sem áburður
á garða og á akra annarstaðar í norðurálfunni, veit jeg eigi
til, að þau hafi enn þá til þessa verið notuð hjer á landi. í’ar
á móti sjá menn nú á Landshagsskýrslum vorum, að þau eru
komin inn í vora hjálpsamlegu verzlun, og þannig er nú um
hin síðustu 10 ár fiuttar stórhrúgur af þeim út úr landinu.
Erlendis eru bein talin jafngildi við »Guano» eða fugla-áburð,
en af þessum áburði eru fluttir margir stórfarmar árlega til
norðurálfunnar. Beinin eru vanalega mnlin í mjöl, og plægð
niður í moldina, bæði í kálgörðum og ökrum, en þó þykir
mörgum svo, að vel megi við hafa beinin sem áburð án þess
að mylja þau i mjöl, heldur megi láta moldina hafa fyrir því,
að sundur liða þau. Aðrir segja, að það megi nægja, að brjóta
þau í mola með sleggju, og hræra svo þessum beinabrotnm
saman við mykjuna eða hvern annan áburð, er við hafður er í
kálgarða og akra,ögherra prófessor Fouquet, einhver hinn helzti
jat'ðyrkjufræðingur Belgíumanna, þeirrar þjóðar, sem hvað lengst
er komin í allri jarðyrkju, segir, að beináburðnrinn hafi sýnt
það þar á landi, að hann sje flestnm áburði betri, og marg-
faldi jarðargróðann meira en fiestur annar áburður. Ilann tel-
ur beináburðinum það og til gildis, að hann þurfi eigi að við
hafa optar en svo sem fjórða hvert ár, og margfaldi hann þó
nálega alian jarðargróða allt eins vel og «Guano«, eða jafnvel
betur; hann kveður enga nauðsyn til bera, að mylja beinin í
mjöl, þegar þau sjeu höfð í kálgarða, heldur að eins að brjóta
þau í smá stykki, og blanda þeim svo innan um moldína eða
úburðinn, sem við er hafður. í Belgíu reikna menn, að þá
sje beináburður nægur, ef 2—300 pund sjeu borin á dagslátt-
una, og yrði það eptir stærð kálgarða þeirra, er almennt tíðkast
hjer á landi, sem svarar tæpum 20 pundum eða 2 fjórðungum
á hvern nokkurn veginn stórari kálgarð, en þá nægir, að bera
slikan áburð á 4. eða 5. livert ár. Mjer er sagt, að kaup-
menn þeir, er hjer kaupi bein, muni gefa sem svari I skild-
ing fyrir hvert pund, og verður það þá liðugur ríkisdalur fyrir
hverja 10 fjórðunga. Jeg held, að íslendingar ættu sem fyrst