Sæmundur Fróði - 01.03.1874, Blaðsíða 12

44
svo frá, að sjer hafi rneð þessum hætli optsinnis heppnazt að
lækna slagaveiki eða þá svo kölluðu niðurfallssýki.
FÍFA VIÐ BRUNA.
l’egar menn brenna sig á sjóðandi vatni, eld eða heitum
málmi, og hafa eigi önnur lyf fyrir hendi, þá er einkar-gott,
að leggja fífu ofan í brunasárið. Gjörist það á þann hátt, að
fyrst er stungið á brunablöðrunni með oddmjóum hníf eða
prjón, en síðan leggja menn þykkt lag af vel hreiusaðri fífu
ofan yfir sárið, og binda svo vandlega um með mjúku Ijerepti,
og þessar umbúðir skulu liggja ómakslausar, unz fífan dettur
sjálfkrafa frá, og er þá hörundið gróið undir. Þessa hina sömu
aðferð má og við hafa við skurði, eptir að blóðrásin er stöðv-
uð, en þó skal þess jafnan vandlega gætt, að fífan sje hreins-
uð frá öllum frækornum og öllum óhreinindum.
FlMBULVETRAIl. (framh.).
12- ö I d i n
1105 kallast almennt í annálum Sandfallsveturinn mikli, og á
þá að hafa verið hið fyrsta Heklugos eptir byggingu lands-
ins. Saga Jóns Ilólabiskups Ögmundarsonar talar þannig
um þetta hallæri; «t*á er hinn heilagi Jóhannes hafði
skamma stund sínum biskupsstóli stýrt, lá hallæri mikið
á fólkinu; ísar miklir ogveðurátta köld, svo jörð var ekki
i gróða á vorþingi (í miðjum maí). Á þeirri sömu viku
voru burtu allir hafísar, er þetta hallæri stóð af, og eptir
það var eitlhvert sinn, að voraði mjög seint, svo jörð var
ekki í gróða fyr en i fardögnm».
1118 Þetta óár á að hafa komið, þegar Gissur biskup dó, og
er það nafntogað í öllum annálum; segja sumir, að þá
hafi bjer horft til landauðnar bæði sökum harðinda og
manndauða, er enginn hafi slíkur veríð, siðan landið
byggðist. Mannfall þetta á að hafa að borið 1120, og
er það haft eplir Sæmundi presti hinum fróða, að þó al-
þingi væri þá eitt hið fjölmennasta, er bændur hafi drjúg-
um sótt til þings, þá mundu þó eigi færri hafa dáið en