Sæmundur Fróði - 01.03.1874, Blaðsíða 10

42
vel hafa gaman af að vaða og ösla í snjó og vatni, sem fætur
þeirra þó fá nokkurs konar þvott við, þar eru menn í kaup-
stöðunum mjög áhyggjufullir fyrir því, að börn og unglingar
vökni ekki í fæturna.
Pe gar jeg var í Grefenberg, þá furðaði mig á því, hversu
Prietsnitz (svo hjet vatnslæknirinn þar) Ijet sjúklinga sína opt
við hafa köld fótaböð; því að það var eigi allsjaldan, að þeir
máttu taka köld fótaböð tvisvar og þrisvar á dag.
«Hvað ætlið þjer yður með þessum sífelldu fótaböðum ?»
spurði jeg hann einu sinni. «Þaðgjöri jeg margra hluta vegna»,
sagði hann; «fyrst er nú það, að jeg vil, að sjúklingar mínir
hafi jafnan hreina fætur, en það vill opt verða skortur á því,
þegar menn ganga með þunna svarta-skó í sandi og moldryki
því, er hjer tíðkast, þegar þurrviðri ganga; en þá eru sjúkling-
ar mínir hvað mest á stjái á skemmligöngum, eins og þú munt
sjeð hal'a. Jeg hef tekið eptir því, að þeir eru eigi allir svo
táhreinir um fæturna, sem jeg vildi óska, þegar þeir hátta, og
þess vegna hef jeg skipað böðunarþjónunum, að láta þá jafn-
an taka fótabað, áður en þeir gengju til sængur. Iðuleg fótaböð»,
bætti hann við, «eru eitthvert hið bezta ráð gegn höfuðverk og
íannpínu; heit fótaböð við hef jeg aldrei, því að þau gjöra
kalda fætur; köld fótaböð þar á móti gjöra heita fætur og lækna
höfuðverk; þó mega þau aldrei vara lengur en 5—8 mínútur,
svo að kuidannm slái eigi fyrir brjóstið».
Af þessu, sem nú er sagt, eru það ráð mín, að landar
mínir iðki handa- og fótaþvott meira en hingað til hefur átt
sjer stað, og jeg bæti því þess vegna við hina áður greindu
stöku salernitanska skólam : «Vitjir þú halda góðri heilsu,
þá þvoðu þjer iðulega um hendur og fœtur».
UM VIÐRUN SÆNGURFATA.
Það er ætlun hinna svokölluðu líffræðinga (Physiologer), að
á nóttunni gufi út úr manninum sem svari 20 til 30 lóðum í
gegnum hörundið, og þó mikill hluti þessara útgufana sje
vatnsgufa og sviti, þá fylgja þar og með önnur efni, sem þurfa
að komast út úr líkamanum, og úr andrúmslopti svefnherberg-