Sæmundur Fróði - 01.03.1874, Blaðsíða 7

39
að hætta þessari beinaverzlun, því að bún er landinu til langt-
um meiri skaða en gagns, þar sem hún sviptir það einhverjum
hinum bezta áburði, er menn geta fengið, áburði, sem menn
mættu kaupa dýrum dómurn, ef menn vildu fá hann erlendis
frá inn i landið.
Fyrir mörgum árum sýndi barún Liebig ljóslega fram á,
að því er eins varið með grasategundir og jurtategundir, sem
með dýrin, að hvorttveggja þarf fæðslu við, ef það á að ná
vexti og viðgangi, og það er varla nokkur almennari næring lil
fyrir rætur jurtanna, en kalk og phosphor-sýra, og það eru ein-
mitt þessi tvö efni, sem Qnnast í beinunum; þau eru því í
raun og veru einhver hinn bezti áburður, sem fengizt getur,
og einkanlega ómissandi fyrir kálgarða vora, en þeir gefa nú
árlega, eins og kunnugt er, mikið manneldi af sjer, þar sem
þeir eru vel ræktaðir.
Samkvæmt Landsbagsskýrslunum eru hjer á þeim 5 árum,
frá 1865 til 1869, að báðum árum meðtöldum, 5071 lýsipund
af beinum Butt út, og hefði það verið meira en nægur beina-
nburðuráalla vora kálgarða, sem 1866 eru taldir að hafa verið
alls að tölu á öllu laudinu 4810, 272990 ferhyrndir faðmar
að flatarmáli. Það er alls enginn vaQ á, að hefðu kálgarðar
vorir verið yrklir með beinaáburði í hin síðustu 5 til 7 ár, hel'ði
ávöxtur þeirra hlotið að verða tvöfaldur, ef eigi þrefaldur við
það, sem hann er nú, og er það harðla sorglegt, þegar slíkur
ágóði gengur manni úr höndum árlega. t’að er mitt ráð, að
íslendingar sem allra-fyrst hætti allri beinasölu, en safni bein-
unum heima hjá sjer sjálfum, og við hafi þau sem áburð á
kálgarða sína, og mun það bráðum sýna sig, að þetta er tals-
vert hollara og notadrýgra, en selja hvert lýsipund fyrir nokkra
skildinga út úr búð.
þegar beináburður á kálgarða væri orðinn almennur, mundi
bráðum mega fara að stækka Qatarmál þeirra töluvert, enda
virðast þeir allvíða eigi helmingur við það, sem þeir gætu og
ættu að vera.