Kirkjublaðið - 01.09.1891, Page 10

42
Aþreifanlegasta orsökin til þcss skilnaðar var sú, að
sjera Magnús hafnaði útskúfunarkenningunni, og söfnuðir
hans vildu yfir höfuð ekki við hann skilja, en ýmislegt
mun þó hafa orðið til greina áður með þeim sjera Magn-
úsi og forseta kirkjufjelagsins. Á umræðufundi sem varð
um þetta mál, meðan kirkjuþingið stóð yfir, þar sem sjera
Magnús talaði máli sínu, leituðust prestar kirkjufjelagsins
við að sýna, að sjera Magnús væri í fleirum atriðum horf-
inn frá kenningu hinnar lútersku kirkju.
Annar merkilegur umræðufundur var haldinn sam-
hliða kirkjuþinginu og fór fram í kirkjunni, og var um-
talsefnið: »Þýðing kirkjufjelagsins í menningarlegu tilliti
fyrir fólk vort«. Sjera Jón Bjarnason talaði inngangsorð,
oglhjelt þvi fram, — er skoða má sem ómótmælanlegan sann-
leika — að lúterska kirkjufjelagið er bezta tryggingin
fvrir þjóðerni Islendinga í Ameríku. Eina kennslan sem
fram hefir farið vestra á íslenzku, er verk kirkjufjelags-
ins, nefnilega sunnudagaskólakennslan, og nú er það kirkju-
fjelagið eitt saman, sem heldur uppi hugmyndinni um
stofnun æðri skóla íslenzks.
Skólamálið er frá sjónarmiði voru hjer heima þýð-
ingarmesta málið, sem um var fjallað á kirkjuþinginu.
Svo sannarlega, sem kirkjufjelagið vestra hefur eittsaman
viljann og máttinn að halda uppi hinu íslenzka þjóðerni,
þá er skólastofnunin hið fyrsta og beinasta meðal til þess.
Frá sjónarmiði Vestur-íslendinga getur það verið álitamál,
hvort það borgar sig að reyna að varðveita íslenzka
tungu og íslenzka menntun, slíkt er þó aukin bvrði eða
mætti skoða fremur til gamans en gagns. Frá voru sjón-
armiði hjer heima hlýtur slik viðleitni að vera mjög svo
þakkarverð og lofsverð og að henni ættum vjer að hlynna
í orði og verki. Það er næsta þýðingarmikið fyrir oss í
andlegu tilliti að eiga trúarlega og bókmenntalega samlanda
í Vesturheimi, sem hugsa, tala og rita á vorri tungu.
Vestur mun kominn hjer um bil sjötti hluti íslenzku-tal-
andi manna, og eigi mun ofsagt að þaðan komi nú sjötti
hluti þess, sem á íslenzka tungu er ritað árlega. Þess-
um sjöttung ættum vjer að óska að fá að halda í and-