Kirkjublaðið - 01.03.1893, Síða 2

50
Nú er trúin byggð á bjargi;
bifast aldrei getur það.
Undan oss er Guðs son genginn
Guði hjá að búa’ oss stað.
í síns föður húsi á himnum
hvíld oss býr er æfin dvín;
til sín lætur börnin bera,
býður þreyttum heim til sín.
S. B.
Biskupsembættiö.
Biskupsembættið er elzta embætti lands vors, það er
að kalla jatngamalt kristninni á íslandi. Á gullöld þjóð-
ar vorrar þótti forfeðrum vorum svo mikils vert um vöxt
og viðgang kristninnar á ættjörð sinni, að þeirreistu tvo
biskupsstóla og lögðu til þeirra eignir sínar og óðul. Síð-
an hafa setið á þessum biskupsstólum margir hinna ágæt-
ustu íslands sona, er bæði hafa verið árvakrir verðir
Guðs kristni og forkólfar margra nytsemdarverka hjá
þjóð vorri. Til skamms tíma heflr og biskupembættið ís-
lenzka verið augasteinn þjóðarinnar, hún hefir kannazt
við það sem bein af sínurn beinum og hold af sínu holdi.
Þetta vald, sem þjóðin sjálf hafði í öndverðu fengið í
hendur beztu mönnum sínum var auðvitað þyrnir í aug-
um hins útlenda valds, er spennti laud vort heljartökum
á 16. og 17. öld. Síðan hefir hin erlenda stjórn sífellt
reynt að draga það undir sig, og henni hefir tekizt það
betur en skyldi. Þjóðin hefir samt sem áður haldið fornri
tryggð við þetta embætti og elskað og virt biskupa sína,
sem andlega feður og leiðtoga, og yflr kistu þess biskups
vors, er síðast var borinn til grafar, var sagt: »Læri-
faðir íslands er látinn«; orð, sein eflaust hafa verið töluð
úr hug og hjarta hinnar islenzku þjóðar.
Nú er talað um að afnema þetta embætti. Það á að
verða samferða amtmannaembættunum, þessum embætt-
um, sem dembt var upp á oss af einvöldum konungi á
hinni mestu kúgunaröld, og sem þá stundum var sannkölj-
uð reiðisvipa erlendrar áþjánar á þjóð vora og aldrei