Kirkjublaðið - 01.04.1893, Blaðsíða 3

vera að þú lesir bænir þínar. Jeg skal segja þjer hvað
það er að biðjast fyrir: Þú ert farþegi á skipinu Mel-
ville á leiðinni til Port Royal. Niðamyrkur er á og mann-
skaðaveður. Stefnið brotnar úr skipinu og það sekkur,
Þú berst á skipsflaki lengi nætur. í dögun kemur bátur
úr landi til að bjarga þeim, sem af hafa komizt. En það
virðist sem enginn í bátnum sjái þig á þínu flaki. Líflð
fjarar út, og þú flnnur að það er úti um þig, haflr þú
ekki mátt til að gjöra vart við þig. Þú æpir: »Líttu
hingað, hjálp, hjálp«. Þetta er bæn. — Þú flnnur að þú
ert glataður, ef Drottinn færir eigi hjálp. Hefir þú nokkru
sinni beðizt fyrir á þá leið. Hefir þú nokkru sinni tekið
á öllum kröptum sálar þinnar til að hrópa á fyrirgefning
og sáluhjálp. Haflr þú eigi gjört það, þá hefir þú eigi
beðið. — Margir eru hjer staddir, sem vilja verða kristnir,
en þeir hafa aldrei beðið.
Jeg vil bæta því við, að þú verður að rannsaka ritn-
inguna, eins og um líf þitt væri að tefla. Biflían er
gömul bók. Sumir yðar ætla, ef til vill, að hún sje úrelt,
en það segi jeg þjer, vinur minn, að viljir þú rata leiðina
til himins, verður þú að rannsaka þá bók. Biflíuna má
lesa með tvennu móti. Það er skilningslestur til fróðleiks
og skemmtunar og hjartalestur til sáluhjálpar. Þú dettur
ofan á skáldlega lýsingu í biflíunni, og lest hana alveg eins
°g þegar þú ert að lesa kvæði Tennysons. En þar kemur,
að á sælli stundu vitjar heilagur andi hjarta þíns. Þú flettir
upp biflíunni. Það er eins og hvíslað sje að sálu þinni: »Nú
áttu um tvennt að kjósa, himnaríki og helvíti«. Þá ferð
þú fyrst að lesa, og lest af allri þinni sálu. Þú finnur að
fáir þú eigi við lestur þessarar bókar fyrirgefning og ljós,
þá veitist þjer það aldrei.
Hugsum oss gamlan kaptein, sem ekki hefir á sjó
komið í 20 ár. Hann þarf ekki lengur að halda á korti
og kompás, barnabarnið hans heflr fengið hvorttveggja
til að leika sjer að á gólfinu og gamli maðurinn horfir á.
En frá þessum munum hvarflar hugur hans til fyrri ára;
þá þurfti hann þessara muna með og allt var öðru vísi
umleikis. Ofviðrið buldi og ölduginin hvæstu banvænni
froðu, himininn svartmöttlaður brá leiptraridi sverði, hvað-