Kirkjublaðið - 01.04.1893, Blaðsíða 5

69
verður að orði: »Fögur er myndin. Allt lagði hann í
sölurnar fyrir aðra, ekkert nema mildin og manngæzk-
an. — En svo er og hitt til, að þú þekkir Jesú af per-
sónulegri kynningu. Þá slær þú upp bókinni og segir:
»Þetta er Jesús, sem dó fyrir sálu mína. Þetta er Jesús,
frelsari minn. 0! hann er dýrðlegastur allra, hann er
injer eitt og allt. Jesús, blessaður og vegsamaður um
aldir alda«. Þá er meira við lesturinn en hyggjan köld,
þá lestu fyrst af allri þinni sálu. — Les þú biflíuna svona?—
Er Jesús þjer sem ókunnur, eða er hann vinur þinn? ...
Hjónin.
(Dæmisaga).
Einu sinni voru hjón nokkur. Þau voru nokkuð við
aldur, þá er þessi saga gjörðist, en þó eigi eldri en svo,
að þau áttu börn í ómegð. Svo er sagt, að framan af
hjúskaparárum þeirra hafi konan verið býsna ráðrík og
kúgað bónda sinn, enda þótti henni ekki af veita að halda
honum í skefjum, þar eð hann var fremur uppivöðslusam-
ur með köflum; neytti konan þess, að hún hafði andlega
yflrburði yflr hann og var miklu betur að sjer. Þótti
mörgum þá konan misbeita yfirburðum sínum, og leika
bónda sinn of hart, þvi að hann var vinsæll maður og
góður drengur í mörgu, þótt haun væri óeirinn og uppi-
vöðslusamur.
En einn góðan veðurdag tók bóndi sig til og varp
af sjer oki konu sinnar. Neytti hann nú líkamlegs afls-
munar og beitti við hana öllu meiri hörku en hún hafði
nokkurn tíma sýnt honum áður. Áður hafði konan haft
öll innanbæjarráð ogjafnvel hlutast til um ýms útiverk og
aðdrætti. En nú tók bóndinn að sjer eigi að eins forráð
utanhúss, heldur einnig mestöll innanbæjar-forráð. Hann
tók alla lykla af konu sinni og tók allan lieimilisforða
undir sína umsjá. Skammtaði hann konu sinni úr hnefa
það er hún þurfti að hafa handa sjer og börnunum. Sjálf-
ur lifði hann óspart með fáeinum uppáhaldsbörnum sín-
um; en konan og flest börnin fengu af skornum skammti