Kirkjublaðið - 01.08.1893, Page 1

lianda íslenzkri alþýðu.
III.
RVÍK, ÁGÚST 1893.
Sumarkveld.
(Eptír C. Hostrup).
Sól af göngu sinni móð
sígur nú í æginn;
rjóð af hita, rauð sem blóð
rennur hún í sæinn.
Nóttin svöl úr austurátt
yfir hvolfið svífur blátt,
byrgir bjartan daginn.
Húmið ber oss bliðleg orð:
býður góðar nætur.
Aptur stígur upp frá storð
ilnmr jurta sætur.
Vestur-salir gullnir gljá;
Guði það er pantur frá,
hann er Ijóma lætur.
Óróleg er aldan blá,
upp og niður stigur;
nætur-vindar vængjum á
vogsins andvarp flýgur.
Þessi raust ei ókunn er,
ómar hún í brjósti mjer,
þegar sólin sígur.
Gleymd er sjerhver sorg og þfaut,
sjerhver heimsástríða.