Kirkjublaðið - 01.08.1893, Side 5

m
Sje þýðingu kraptaverkanna þannig rjett lýst, hlýt-
ur það að vera hverjum hugsandi manni skiljanlegt, að
sjerhver sanntrúaður kristinn maður hlýtur að halda
dauðahaldi í sannleika kraptaverkanua. Og engu síður
skiljanlegt hlýtur það að vera, að kirkjan, hinn kristni
söfnuður, ekki víkur naglbreidd frá, fastheidninni við þessa
trú, trúna á hið yfirnáttúrlega í kristindóminum, þótt hún
fyrir fastheldni sína verði fyrir háði og aðhlátri fjand-
manna sinna.
Hverjar eru þá mótbárur vantrúarinnar gegn krapta-
verkunum?
Kraptaverkin, segir vantrúin, stríða á móti hinni
heilbrigðu skynsemi, þau eru ósamrímanleg við vísindin
og þá niðurstöðu, sem náttúrufræðingarnir hafa komizt
að (náttúrulögmálið hlýtur að gjöra öll kraptaverk ó-
möguleg — segja þeir), og loks stríða þau á móti sög-
unni. Vjer ætlum ekki að reyna að sýna fram á sam-
rími kraptaverkanna við hina svokölluðu »heilbrigðu
skynsemi«; að eins viljum vjer hjer benda á, að það,
sem menn kalla heilbrigða skynserai er ekki neitt fast
eða óhagganlegt; hver tími og hver öld hefir sína heil-
brigðu skynsemi og það, sem ein öldin hefir álitið vel
samrímandi við heilbrigða skynsemi, því hefir næsta öld
snúið bakinu við, sem alveg ósamrímanlegu við sína
heilbrigðu skynsemi og þannig koll af kolli; enginn tími
getur sagt: mín skynsemi er hin eina heilbrigða, eins og
það líka mundi vera vitfirrsku næst að segja: enginn
sem trúir eða liefir trúað á kraptaverk þau, sem nýja
testamentið segir frá, hefir heilbrigða skynsemi. Ekki
er það heldur tilgangur vor að leitast við að samríma
kraptaverkin við hinar vísindalegu sannanir og ályktan-
ir. itð eins skal hjer bent á það, að hinar vísindalegu
sannanir, að því er snertir sambandið milli hins sýnilega
°g ósýnilega heims, hafa einnig verið háðar tímanum og
fíuians breytingum. Það, sem ein öld byggir, rífur önnur
niður, það, sem ein kynslóð dáist að, brosir önnur kynslóð
að, það, sem einn vísindamaður slær föstu sem óhrekj-
anlegum sannleika, sýnir annar vísindamaður, að sje
byggt á algjörlega röngum ályktunum. Og það er því