Kirkjublaðið - 01.08.1893, Blaðsíða 10

138
oss Ijóst sambandið milli þessara tveggja boðorða og 6.
og 7. bænarinnar: Faðir vor, »eigi leið þú oss í freistni,
heldur frelsa oss frá illu«. Jesús kennir oss að biðja um
styrk af hæðum til þess að fá betur og betur staðizt í
stríðinu við þessar vondu girndir, sem freista vor, svo að
oss geti farið fram í helguninni þangað til vjer að lok-
um verðum algjörlega hreinsaðir af þeim og frelsaðir frá
hinu illa sem í oss býr og fyrir utan oss.
I 2. Mósesbókar 20, 5—6 stendur skrifað um boðorð-
in: »Eg, Drottinn Guð þinn, er vandlátur Guð, sem vitja
feðra misgjörðar á börnum í þriðja og fjórða lið — á þeim
sem mig hata, — en auðsýni miskunn í þúsund liðu, þeim
sem mig elska og boðorð mín varðveita«. Vjer segjum
aptur á móti: Faðir vor, »því að þitt er ríkið, mátturinn
og dýrðin að eilífu. Amen«-
Þú, Drottinn, hefir valdið og máttinn til þess að
hirta oss seka eða umbuna og fyrirgefa eptir þinni vei-
þóknun, en þú ert vor faðir, sem gjörir allt af gæzku
og speki oss til hins bezta, þjer ber því lofgjörðin, veg-
semdin og þakkargjörðin fyrir allt, sem þú lætur oss að
höndum bera.
Jesús segir: »Ætlið ekki, að eg sje kominn til þess að af-
taka lögmálið og spámennina, til þess er eg ekki kominn,
heidur til þess að fullkomna það« (Matt. 5, 17); hann hefir
einnig innibundið aðalkjarna allra boðorðanna í þessum
tveimnr boðorðum (Matt.22, 37—38): »Elska skaltu Drottin
Guð þinn af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni, og öllu
hugskoti þínu. Þetta er hið æðsta og helzta boðorð, og
þessu líkt er hitt: Elska skaltu náunga þinn, sem sjálf
an þig«. Þegar vjer berum þessi tvö boðorð saman við
Drottins bæn, þá hafa þau sama innihaldið, því það er
elskan til Guðs, sem kemur svo bersýnilega fram í ávarp-
inu og þremur fyrstu bænunum í Faðir vor, eins og það
er elskan til sjálfra vor og náungans, sem fjórar síðari
bænirnar hafa fyrir augum. Allt það sem oss er boðið
að gjöra eða láta ógjört í boðorðunum, hefir einungis
vora æðstu sönnu þörf fyrir augum, eins og líka þessi
þörf vor brýzt út frá hjarta hins trúaða Guðs barns í
bænunum. Boðorðin og bænirnar hafa því ekki ólíkt