Kirkjublaðið - 24.12.1893, Blaðsíða 11

231
Lítið, góðu börn, á borðið*:
blessuð Ijósin, himneskt skart.
Lítið á, hve ljósin blika,
líkt er sem þau finni til.
Lítið á, hve laufln kvika,
lifnar allt við birtu’ og yl.
Ó, þeir menn, sem elska myrkur,
aptur hata birtu’ og ljós.
Hvað er þeirra’ í stríði styrkur,
stoð og huggun, von og hrós.
En þeir menn, sem elska ljósið,
ekki vilja myrkrið sjá;
son Guðs þeirra’ er sigurhrósið,
sjálfur Drottinn annast þá.
IJeimsins ljós í heimi fæddist
helgri jólanóttu á;
ljós af himnum holdi klæddist,
hvarf þá villumyrkrið frá.
Lífsins trje má líta’ í anda,
líf er færði' i þennan heim.
A þvi grænar greinar standa,
gróa himnesk blóm á þeim.
Lffsins orð, það ljósið bjarta,
lýsir hverri frjórri grein.
Ljós er kveykt í hvers manns hjarta,
hvar sem lifir trúin hrein.
Elska’ og von og eldheit trúin
ætti’ í kveld að búa’ oss hjá;
fyrir son Guðs sekt er flúin,
sólin náðar skín oss á.
Sólin skín og Ijósin ijóma
*) Jólatrjeð stendur á litlu borði.