Kirkjublaðið - 01.03.1894, Blaðsíða 5
87
vestræna þjóð! Þií ert frumherji þjóðanna, þú hefir fyrst
stofnað þing allsherjar guðstrúar. Þitt næsta framstig
væntum vjer að muni nálgast enn þá meir takmark hug-
sjónarinnar: jafnrjetti og samþykki allra þjóða í milli.
Og að vjer mættum lifa þá stund, mættum heilsa yður
aptur, fullir lotningar og fagnaðar. Vjer höfum gleymt,
að vjer vorum gestir, sakir gestrisni yðar og kærleika;
fyrir því er oss í dag sem værum vjer að kveðja bræður
vora og systur«. Einn Afríku höfðingi mælti: »Fyrir
nærfelt 19 öldum, þegar dagaði hinn fyrsta morgun
kristninnar, opnaði hin blinda Afríka sínar húsdyr fyrir
barninu, frelsaranum Jesú Kristi, þeim sem síðan stofnaði
einhver hin stærstu trúarbrögð, sem mannkynið hefir
þekkt, fyrir honum, sem kenndi hin hæstu sannindi, sem
kennd hafa verið, og hvers lærdómur og dæmi hefir leitt
til þessarar samkomu. . . . Jeg hefi setið hjer meðal
þjóðanna útvöldu og hlýtt á lífsspeki og lífs&koðanir hinna
guðhræddu allra landa og þjóða. Og jeg hefi spurt: hver
mun uppskeran verða? Ó, megi samkoma þessara vitr-
inga verða að allsherjar-þingi hins eina Guðs með einu
bræðralagi þjóðanna, og innvígsla allra sálna til Guðs
þjónustu!« Einn Hindúi mælti þetta: »Guð forði mjer frá
að heimta, að allir skuli trúa eins! Ilafi þetta þing borið
heiminum nokkurn sannleikans vitnisburð, þá er það
þetta, að það hefir sýnt, að heilagleiki, grandvarleiki og
kærleiki er ekki eign eða óðal nokkurs eínstaks trúar-
flokks, heldur að hver um sig hefir framleitt menn og
konur, sem lifað hafa fyrir rjettvísi og sannleika«. —
Einn af hinum kristnu skörungum mælti á þessa leið:
»Feður hins skoðandi Austurheims! Synir hinna sistarf-
andi vesturþjóða! hve inndælt er þegar bræðurbúa saman!
Sjáið, hin nýja Jerúsalem, borgiu Guðs lifanda er að
niðurstíga ájörðina! Heyrið, himininn byrjar sinn hásöng,
en jörðin endurtekur; heyrið halelúja hinna eilífu sam-
hljóma: Dýrð sje Guði í upphæðum, friður á jörðu, og
velþóknan yfir mönnunum. Guðs börn, sem þennan vitn-
isburð heyrið, hvað virðist yður? — Bevgjum vor höfuð,
vjer sem yztir sitjum, beygjum vor höfuð og gefum Guði