Kirkjublaðið - 01.03.1894, Page 7

80
að eins í heimsstjórninni, sem opinberar speki hans og
gæzku, heldur heflr hann líka birzt yður í því orði, sem
vitrir menn og guðhræddir heyrðu af hans munni i forn-
öld, og síðan hefir geymzt alit til vorra daga og mun
aldrei undir lok líða.
í þessu orði birtir Guð öll sín dýpstu ráð og leynd-
ardóma. Þar finnur hugsunin bjarg til að byggja á, þar
finnur vonin örugga festu akkeri sínu, þar nemum vjer
Guðs ráð oss til sáluhjálpar, þar finnum vjer ráðningar á
gátum lífsins og dauðans.
Til þess að skýra þetta orð fyrir yður eru kenni-
feðurnir settir. Þeir eiga að flytja það á því máli, sem
þjer getið skilið, innræta yður það, svo að það varðveit-
ist hjá yður og þjer berið ávöxt í góðum verkum og auð-
sýnið í dyggðinni þekkinguna.
Þetta eiga þeir að gjöra eigi að eins á einni ákveð-
inni stund í vikunni, heldur og á heimilum yðar, hvenær
sem skyldan býður, eða venja er til, eða skyldurækni
þeirra knýr þá til. Markið sem þeir stefna að, er það,
að verða yður til uppbyggingar. Og uppbygging í kristi-
legum skilningi er það, að hjarta yðar finni betur til al-
mættis Guðs, speki hans og gæzku.
Kristindómurinn er ekki eingöngu ætlaður handa
skilningnum, hann er ekki eingöngu það, sem verður
skilið; hann er aðallega hjartans málefni.
Þeir menn eru til, sem veita orði Guðs viðtökur
með fögnuði, sem eru liógværir og af hjarta lítillátir.
Það eru einkum börnin, hinir óspilltu smælingjar og þeir
sem eru börnum líkir.
Kristindómurinn er föðurleg kærleikskenning, ef hann
er kenndur eins og vera á.
Guð sjálfur er hinn kærleiksríki faðirinn, sem allt
hefir skapað og öllu heldur við; hann viil börnum sínum
allt hið bezta og hann þrýstir öllu, sem hann hefir skap-
að, að sínu föðurhjarta. Hann skóp það'til þess, því að
svo elskaði Guð lieiminn, að hann gaf í dauðann sinn ein-
getinn son.
Og Guðs eingetni sonur er kærleikurinn sjálfur, hann