Kirkjublaðið - 01.03.1894, Side 11

43
upp, og þá bauð Heródes konuugur þeim a?) leiða Drottin burt og
sagði: Allt sem jeg heli bobið ybur að gjöra, gjörið þjer vib
hann. Þá kom þar að Jósep, vinur Pílatusar og Drottins og er
hann sá, að þeir mundu krossfesta hann, þá gekk hann til Píla-
tusar og bað hann um líkama Drottins til greptrunar. Og Pílatus
sendi til Heródesar og bað um líkama hans, og Heródes sagbi:
Bróðir Pilatus, þótt enginn hefði beðið um Hkamann, mundum
vjer samt hafa grafið hann, því að hvíldardagurinn fer í hönd; því
að það er ritað í lögmálinu, að sólin megi ekki ganga undir yíir
neinn sem af lí0. er tekinn að kvöldinu fyrir hátið hinna ósýrðu
brauða — hátið þeirra1. En þeir sem tóku Drottin. hrundu honum
með sjer og skunduðu og sögðu: Drögum hann með oss, Guðs
soninn, fyrst vjer höfum hann á valdi voru, og þeir lögðu yíir
hann skarlatskápu og settu hann í dómarastól og sögðu : Rjettiáti
dómari, konungur Israels! Og einn þeirra kom með þyrnikórónu
og setti á höfuð Drottins; aðrir, sem hjá stóðu, hræktu í augu hon-
um, aðrir slógu hann á kinn, aðrir hröktu hann með reyr, og aðrir
húðstrýktu hann og sögðu : Slíkan heiður sýnum vjer syni Guðs.
Og þeir komu með tvo illræðismenn og krossfestu Drottin í
milli þeirra. En hann þagði, kvalalaus. Og er þeir höfðu reist
krossinn, rituðu þeir á hann : Þetta er konungur Israels. Og þeir
lögðu klæði hans f'yrir framan hann og skiptu þeim og köstuðu
hlutkesti um þau. En annar af illvirkjunum ávítaði þá og sagði,
Við höfum liðið þetta vegna synda okkar, sem við höfum drýgt:
en þessi maður, sem er frelsari heimsins, hvað illt hefir hann gjört
yður? Og þeir reiddust honum og buðu, að eigi skyldi hein hans
brjóta, svo að hann dæi kvaladauða.
En það var um miðjan dag og myrkur huldi alla Júdeu, og
þeir urðu felmtraðir og kviðu því, að sólin gengi undir að honum
lifandi, því að það er ritað hjá þeim, að sólin megi eigi ganga
undir yfir þann, sem af lifi er tekinn. Og einn þeirra sagði: Gefið
honum að drekka gallblandað edik og þeir byrluðu og gáfu honum
að drekka, og þeir fullkomnuðu allt og fylltu mæli synda sinna
yfir höf'ði sjer. En margir gengu um með blys, af því að þeir
hugðu að nótt væri, og tjellu til jarðar. Og Drottinn hrópaði og
sagði: Kraptur minn, kraptur minn, þú heíir ylirgeíið rnig, og er
hann hafði það mælt, var hann uppnuminn.
Og á sömu stund rifnaði fortjald musterisins í Jerúsalem í
tvennt. Og þá drógu þeir naglana út úr höndum Drottins, og lögðu
hann á jörðina, og öll jörðin skalt og miklum felmt sló á alla. Þá
skein sól úr heiði og menn sáu, að þá var um _níundu stund2. Og
1) Sbr. 5. Mós. 21, 22—23. Þar liggur reyndar öll áherzlan á
að jarða »samdægiis«, hvaða dagur sem i hönd fer. — Sbr. og Jóh.
19, 31.
2) Kl. 3 e. h., og þá var nógur tíminn til greptrunar fyrir sól-
setur, því fagna þeir.