Kirkjublaðið - 01.03.1894, Blaðsíða 10

42
En — timinn er iangur, vinir mínir, og þjer verjið hon-
um opt til þess, sem ekki er eins nauðsynlegt, ekki eins
fræðandi, ekki eins betrandi, ekki eins huggunarríkt í
lifl og dauða.
Lesið fyrir börnunum í ritningunni, einkum nýja testa-
mentið. Ef þjer gjörið það, eflir það bæði guðrækni þeirra
og yðar, því áð Gruðs orð verður ölium til blessunar, sem
heyra það, trúa þvi og geyma það í góðu og siðsömu hjarta.
Leikmabur.
---------------------
f Helgi Hálfdánarson.
Hann trúði fast. Hans trú var eigi spunnin
af toga dauðra gróðurlausra stafa,
en ódáins úr brunni’ í æðar runnin,
og annarlegum hvergi blandin safa;
hans kenning þvi ei »bjöllu blekkti hljómi«,
en bergmál hreint hún var af Drottins rómi.
Hann lcristinn var. Hann kunni’ ei til að slaka
við kreddur þær, er biflíuna rengja,
af orði Guðs hann ekkert vildi taka,
og engin nýmæli við Guðs orð tengja.
Og sem hann kenndi, svo og lifði þessi
sannkristinn bróðir. Guð hans minning blessi!
Og hana með þvi blessi’ að bæta’ í skarðið
hins burtkallaða, og gefi oss sem fiesta,
allt eins og hann, sem annist sínar hjarðir,
andrika lærifeður, sanna presta! —
Sem fyrirmynd hann fyrir klerkum standi,
og fijóta heill af því mun voru landi.
* * *
Hið nýfundna „Pjeturs-guðspjair’.
Brotið hef'st þar sem Pílatus heíir þvegið hendur sínar og hljóð-
ar svo:
.. . En af Gyðingum þvoði enginn hendur sinar, hvorki Heró-
des, nje dómarar hans. En er þeir vildu þvo sjer, reis Pílatus