Kirkjublaðið - 01.03.1894, Blaðsíða 6

38
dýrð og þakkir. Guðs riki kemur! Beygjum vor höfuð,
og biðjum með vorri drottinlegri bæn . . . «.
MATTIl. JOCHUMSSON.
Guðleg opinberun.
»Drottinn hefir látið þig heyra sína raust af himni til
að henna þjer& (5. Mós. 4, 36.).
I þessum merkilegu orðum hins mikla spámanns er
fólgið það tvennt, að Guðs orð er af himni komið og að
tilgangur þess er, að fræða allar kynkvíslir jarðarinnar
um skapara heimsins.
Sú kenning, sú fræðsla er hverjum manni nytsam-
leg, eigi hann að verða hæfilegur til að gjöra það, sem
er gott og fullkomið.
Guð hefir að sönnu ritað lögmálið í hjarta mannsins,
eins og postulinn að orði kemst, hann hefir sett þar sam-
vizkuna eins og varðengil, til að gfeina gott frá illu; að
vísu seg’ja himnarnir frá Guðs dýrð og festingin kunn-
gjörir verkin hans handa; vjer sjáum að sönnu, að nátt-
úran hlýðir órjúfandi lögum og mættum at því ráða, að
til væri Guð skipulags og reglu, er öllu heldur við; vjer
getum líka orðið varir við kærleika hans á hverjum
degi, því að hann lætur sólina lýsa oss, uppsprettulind-
irnar svala oss og ávexti jarðarinnar næra oss.
En — hvernig gætuð þjeð vitað, að náttúrulögin eru
vilji hans, að samvizkan er r'ódd hans, að það er röddin
hans og einskis annars, sem heldur heiminum við, sem
»setur sólkerfum rás sem og ari í geislum« og lætur árs-
tíðirnar koma hverja á eptir annari?
Hvernig gætuú þjer vitað, að velgjörðir þær, sem
þjer þiggið daglega, eru í sannleika frá Drottni, að þær
eru ljósasti votturinn um kærleika hans til mannanna,—
hvernig gætuð þjer, segi jeg, vitað allt þetta, ef Drottmn
hefði eigi látið yður heyra raust sína af himni til að lcenna
yður eins og hann kenndi Israelsmönnum forðum.
Þvi er það, að Guð hefir birzt yður, ekki að eins í
uáttúrunni, sem er hans handaverk, ekki að eins i sam-
vizkunni, sem er röddin hans hið innra með yður, ekki