Kirkjublaðið - 01.04.1896, Blaðsíða 3
67
anna, sem eiga að boða Drottin í heiminum og í brjóst-
um áheyrendanna, sern eiga að trúa í'yrir þeirra boðskap.
Standandi á slíkum virkilegum viðburði boða þeir, að Guð
hafi gjört þann, sem lýðurinn festi upp á trjeð, að Drottni
og Kristi. Meira að segja, eigin trúarvissa þeirra er svo
algjörlega bundin við upprisuna, sem virkilegan, sögulegan
viðburð, að Páll segir afdráttarlaust, að kristindómurinn
sje alveg ónýtur, sje Kristur ekki upprisinn. Aldrei mundi
Páll hafa prjedikað krossinn Krists, hefði ekki upprisu-
vissan breytt smánardauða hins naðverska iagabrotsmanns
ífriðþægingu hins sanna Guðs sonar. Fyrir hana eru post-
ularnir sjálfir sigri hrósandi og fuilvissir um sigur ríkis
hans um síðir; og þó að elfur mæðusemdanna brotni á
brjóstum þeirra, og öldur dauðans íæri þá í kaf, þá skín
samt af höfði þeirra árbjarmi eiiífðarinnar, Kristur geng-
ur á undan, þeir fylgja honum eptir, og þeir munu sjá
hann við endurkomu hans, eins og haun heíir þeim
beitið.
Árbjarmi eilífðarinnar ljómar einnig yíir oss með boð
skap páskauua: Kristur er upprisinn, oss til sáiuhjálpar
er haun upprisinn; endurkveði sá boðskapur í hjörtum
vorum og bergmáii siðan öllum þeim tii hjálpræðis, sem
vjer flytjum hann. Heill og friður sálar vorrar og sjer-
hverrar sáiar, sem oss er trúað fyrir, er bundinn við
vissuna um þetta, við sannleika þess viðburðar, að Guð hati
sent sinn eiugetinn son í heiminn, tii þess að gjöra menn-
ina sáluhólpna, og að sonurinn hafl friðþægt oss við
föðurinn með sínu blóði og endurieyst oss, svo að vjer
eigi deyjum, heidur lifum. hví er það, að fagnaðarerind-
ið um upprisu hans er einmitt hið dýra orðið, sem heitir
oss sáluhjálpinni. Yissum vjer að eins það, að Jesús írá
Nazaret hefði verið krossfestur og gröfin væri á enda
skeiðs hans, ekkert annað; liver mundi þá velta steini
sektarinnar af hjörtum vorum, hver mundi þá velta stein-
iuum af gröfum vorum? En Kristur er upprisinn! Það
er þá hann, sern heíir geflð líf sitt tii lausuargjalds fyrir
marga, hann, sem faðiriun heflr uppvakið frá dauðutn oss
til rjettlætis. Kenniug kristindómsins er þá vitnisburður
frá honum, sem var i skauti föðursins, hún er rödd frá