Kirkjublaðið - 01.04.1896, Blaðsíða 6

70
maður, þá eru þær andi og líf, og verða það æ betur og
betur. Þá lifi jeg mig inn í hóp lærisveinanna. Jeg fær-
ist stöðugt nær lífsreynslu þeirra og vitundarlífi. Trúin
sýndi mjer gildi páskasögunnar og nú styrkir páskasag-
an mig aptur f trúnni. Hve dásamlega leiðir eigi hjer
hvað til hins? Kristinn maður, handgenginn ritningunni
á opt örðugt með að segja, hvort það var ritningin eða
trúin, sem greip hann fyr. Hann veit að eins þetta eitt,
að þetta tvennt er óaðskiljanlegt. Og lambið sem var
slátrað, en þó lifir, hefir opnað hin sjö innsigli bókarinn-
ar (Opinb.b. 5, 9).
Og það opnar einnig, Guði sje lof, aðra bók lokaða
sjö innsiglum: framtíðarbók þjóðar vorrar, kirkju vorrar.
Undarlegir eru tímarnir, sem vjer lifum á. Eitt er víst,
að mikið brestur á, að kristnin gjöri skyldu sína. Kirkj-
an er sem stendur hvergi nærri vaxin hinum miklu kröf-
um vorrar kynslóðar. Kraptur, kærleiki, djörfung, eining!
Allt þetta vantar meira og minna. En Kristur lifir. Þess
vegna getur kristnin ekki farizt, þess vegna hlýtur
hún og fyr eða síðar að vinna sitt þjónsverk, sem heim-
urinn kallar að henni og hún ein getur innt af hendi.
Kristur getur leyst úr öllum spurningum, sem uppi eru í
tímanum, hann hefir huggun í allri neyð, sem á sækir,
krapt til að vinna allar þrautir, sem leysa þarf. Kristur
fyrir oss, Kristur í oss! Honum sje því falin vinna vor,
framtið vor. Vjer þurfum engan nýjan frelsara og eng-
an nýjan Guð. Gleðjið yður ávallt í hinurn upprisna
Drottni, og enn aptur segi jeg, gleðjið yður!
Die ehristliche Welt. Páskanúmer 1895.
Páskavers.
Sinnum ei svefni,
sólin páska rís;
inndælt er efni:
öllum hjálpin vís;
ódáins frá arni
il og birtu slær,