Kirkjublaðið - 01.04.1896, Blaðsíða 13

77
gsezlan verða þeim í öðrum efnum auðveldari. Én þetta
er hlutur, sem eigi fæst án eríiðismuna, því verða menn
að muna eptir og eigi telja ómökin á sig í þarfir Krists
kirkju. Kæmist húslestrar almennt á í kaupstöðunum,
mundu þeir fljótt breiðast út þaðan í nærliggjandi sveitir,
og viðhaidast því betur í hinum er enn halda þeim. —
Það er eigi síður þörf á húslestrum í kaupstöðum en
annarstaðar, því ekki einu sinni í fjölmeunustu kauptúu-
um landsins nema Reykjavik getur vertð að tala um
messur og kirkjugöngur, nema annan og þriðja hvern
sunnudag eða því sem næst. Oskandi væri að vor kæri
og tjöimenni höfuðstaður gengi á uttdan í þessu sem öðru
góðu er til framfara horfir.
Eitt má nefna enn. Máiið á guðsorðabókunum þarf
að vera vönduð og góð íslenzka, en það liefir þvi miður
viljað stundum vauta, og spiilir það góðum áhrifum hjá
möuuum er vit hafa á, og gæddir eru fegurðartiiflimingu.
Jóhannes L. L. Jóhannsson.
Frá kristniboðinu.
ÁriS sem leiS var allmerkt minningarár í sögu kristniboðsins.
Síöustu dagana í septembermánuöi hjelt Kristniboðsfjelag Lundúna
100 ára afmæli sitt. Elzta kristniboðsfjelag er hið katólska í
Rómaborg, sem ekki eingöngu hefir heiðnu löndin undir, heldur
og prótestantísku löndin; nefnist fjelag það í daglegu tali Propa-
ganda (fullu nafni: Congregatio de propaganda fide) og var stofnað
1622. Þá kemur næst í röðinni kristniboðsfjelag Herrnhúta, stofnað
1732, þá Baptistanna ensku, stofnað 1792 og verður Luudúna.
fjelagið þá hið 4. í röðinni eptir aldri, stofnað 1795.
Lundúna-fj elagið mun vera eitt liið ríkasta og afkastamesta
evangelíska kristniboðsfjelag. Árið sem leið hafði það i sinni þjón-
ustu í 3 heimsálfum, Afríku, Asíu og Ástralíu, 196 kristniboða
senda að heiman og 1429 kristnaða menn af kyni heiðingja, sem
fasta trúboða sína. Árstekjur fjelagsins 1895 námu framt að 3
milj. kr., og í söfnuðunum er um hálf milljón manna.
Fjelagið hefir frá upphafi lialdið fast við þá frumreglu að
flytja heiðingjunum að eins fagnaðarerindi Guðs, en enga ákveðna
kirkjuskipun lieiman að, en lætur það ráðast hvernig fer um það
í hinum nýju söfnuðum á sinum tíma.