Kirkjublaðið - 01.05.1896, Blaðsíða 2
82
það ljettir hvert mitt lífsins spor
og lýsir mjer út úr heimi.
Er »faðir vor« les jeg, legg þar við
þitt ljúfa amen, Guð faðir!
þú munu ljóma lífsins svið
og lýsast myrkir staðir.
Því þitt er rikið og þú átt ma'tt
ei þrýtur þín miskunn skæra;
um eilifð jörð og himnar hátc
þjer heiður og vegsemd íæra.
Fr. Friðrilcsson.
Evangelíum Páls postula.
It*bii eptir rev. llutjh Price Ilughes.
»Fyrir þvl metum vjer nú hjeðan í frá engan eptir
holdinu, þvl þott vjer þekktum Krist eptir holdinu áður,
þá gjörum vjer það ekki framar«. — II. Kor. 5, 16.
Et' jeg hugsa mjer landa minn með meðalgáfura, eða
eins og fólk er flest, þá er mjer það spurn, hvað hann
leggur i þessa undarlegu setningu. Eða fær hann yfir
höfuð nokkurn skilning á þessutn orðurn? Hvað sem nú
því líður, mundi Páli postuii eílaust liafa talið þessa
setningu einna einkennilegasta og áhrif'amesta af öllu því,
sem hann reit og talaði.
Það var áþreifaniegur munur á Páli postula og hin-
um postulunum í einni grein; vjer höfum gleymt þeim
mun, en hattn leið þeitrt aldrei úr minni, hvorki Páli nje
hinum. Hann einn í hóp hinna tólf postula hafði aldrei
orðið á vegi Jesú, aldtei heyrt hann nje sjeð, þennan
stutta titna, sein liann lifði á jörðunni. Allir hinir höfðu
— eins og postuiiuu Pjetur kotnst að orði, þegar Mattías
var tekinn upp 1 postulahópinn — verið lærisveinar »alla
þá tíð frá því að Drottinn Jesús tók að ganga út og iun
með þeim«, »allt frá skírn Jóhannesar til þess dags, er
hann var upp numinn« frá þeim til hirana (Postulas. 1.