Kirkjublaðið - 01.07.1896, Blaðsíða 5
U7
Balles biskups, Bálslevs stiptprófasts og sjera Heiga presta.
skólaforstöðuraanns Hálfdánarssonar, sjáura vjer jafnskjótti
að trúarkenningin hefir fram að þessum tíma hjer á landi
enginn steingjörflngur verið, heldur með fullu lífl. Þeirn
Balle og Helga kemur saman um að trúin ein sje eigi
nægileg til rjettlætingar, iðrunin þurfl og að vera trúnn,
samfara. Helgi segir með berum orðum að vjer getum
eigi orðið aðnjótandi þeirrar náðar og sáluhjálpar sem
Kristur hefir oss afrekað, »nema vjer verðum nýir og
betri menn«. Og svo, eptir niðurröðun efnisins og útlist-
uninni á skilyrðum og einkennum sannrar iðrunar og trú-
ar hjá Heiga, verður rjettlætingin af trúnni og fyrirgefn-
ing syndanna eigi að eins ávöstur sannarlegs apturhvarfs,
rjettlætingin verður og eptirfari endurfæðingar og helg-
unar. Balslev stendur aptur mjög nærri Sigurði Melsted
í »Samanburðinum«. Eg bið menn vel að gæta þess, að
á meðan vjer enga eiginlega trúarfræði höfum prentaða
á íslenzku, verðum vjer að taka »lærdómskverin« sem
ljósastan vottinn um tilbreytingarnar á trúarkenningunni
hjer á landi.
Þetta dæmi, er eg nú hefi tekið, um mismunandi
trúarskoðanir hjá tveim af vorum lærðustu og mestu guð-
fræðingum, og það um hið efnisríka meginatriði lúterskr-
ar trúar, er nægilegur vottur þess að eigi hafi einlægt
verið kennt hið sama i prestaskólanum nje í kristnum
söfnuðum hjer á landi. I sannleika, trúarfrelsið lifir inn-
an þjóðkirkjunnar, sumstaðar líflegt, sumstaðar dauft, en
samt lifir það.
Nú kynnu menn að segja: Látum þetta gott heita;
en kirkjnstjórnin, hún er þó eigi frjálslynd. Manstu eigi
hve óþyrmiiega biskupinn greip ofan i lurginn á honum
sjera Matthíasi okkar hjerna um árið?« Eigi man eg
það nú glöggt, mig grillir til þess. Ef eg á að segja ail-
an minn hug, þá er hann sá, að það muni öllu fremur
hata verið orðalagið en hið eiginlega málsefnið hjá skáld-
inu vora góða, er vakti athygli og vandlæting herra bisk-
upsins. Vjer vitum allir að sjera Matthías er svo tröll-
aukinn andans maður, að hann getur við tækifæri tekizt
i háa lopt af eintómri andagipt og skáldefldum guðmóði,