Kvennablaðið - 07.05.1915, Blaðsíða 2

i8
KVENNABLADIB
tæki. Og börnin eru framtíðin. Og þeg-
ar bæði nútíð og framtið fylkja sér um
þetta mál, þá vonum vér að þvi sé vel
borgið.
En konurnar hafa einnig sýnt að þær
eru þess verðar að menn noti sér fylgi
þeirra. Þetta er fyrsla stórmálið, sem þær
hafa fylgt með Iifandi áhuga, og mundu
tillög þeirra hafa orðið þar rífari, ef þær
hefðu alment haft meira fé undir höndum
en þær hafa nú. En vonandi lýkur þá
þessi áhugi og hluttaka þeirra upp augum
karlmannanna fyrir þeim sannleika, að þá
fyrst er um pjódarfyrirtœki að ræða, þegar
konurnai; taka sameiginlegan þátt í þeim.
Og engir geta gert meira að því að greiða
framtiðarbraut áhugamála vorra en kon-
urnar, sem mestu áhrifin hafa til að skapa
áhuga og trú barna sinna á þeim, og með
því tryggja málunum óhult og eindregið
fylgi i framtíðinni.
Utan úr heimi.
Kvenréttindamálin.
Þrátt fyrir styrjöld og blóðsúthellingar hætta
konurnar ekki að vinna að sínum eigin málum.
Einkum eru þ'að Ameríkukonurnar, sem hert hafa
á agitationinni fyrir kosningarrétti kvenna. Þess
hefir áður verið getið í Kvbl. að io ríki af 48
Bandaríkjunum hefðu veitt konum tull pólitisk
réttindi. Nú í haust sem leið, bættust 2 sam-
bandsrlki við, og eitt stórt hérað (»territory«) sem
enn þá er ekki orðjð að sambandsríki. En auk
þessara 12 ríkja hafa nú í vetur 10 önnur ríki
haft meðterðis breytingar á stjórnarskrám stnum,
sem hafa veitt konum sömu pólitísk réttindi og
karlmönnum, og verið samþyktar af báðuin deildum
þingsins, Sjö þeirra hafa fengið þá 2la atkvæða
þingsins, sem stjórnarskráin fyrirskipar, svo þar
verður hún lögð undir þjóðaratkvæði í haust, í einu
rlkinu verður frumvarpið að btða til 1916, og
tvö fengu ekki fulla s/o atkvæða í annari málstof.
unni, en þar verða breytingarnar teknar upp aftur.
Sem stendur eru stjórnarskrárbreytingar og kosn-
ngarlög til sveita- og bæjarstjórna á ferðinni í
23 ríkium og hafa þær allar kosningarrétt kvenna
sem aðalbreytingu. í New-York samþyktu báðar
þingdeildirnar kosningarbreytinguna 1 einu hljóði.
Enskar konur halda jafnt og þétt áfram baráttu
sinni, samhliða öðrum störfum í þarfir þjóðarinn-
ar. Stærsta landsfélag kvenna ákvað á aðalfundi
að gera alt, sem því væri unt, til að halda uppi
stöðugri »agitation« fyrir kosningarrétti kvenna.
En einbeittust í »agitation« sinni, og aðfinsl-
um við stjórnina, er gamla Mrs. Despard ritstjóri
»The Vote«. Hún er systirFrench yfirherforingja
Bretahersins. Þegar enska stjótnin nú fyrir
nokkru lét áskorun útganga til kvenna að taka
sem flest af embættum og stöðum karlmanna að
sér, þær sem væru útlærðar í sérstökum greinum
yrðu þegar settar í stöðurnar, en hinar fengju
vissan tíma til undirbúnings, — þá héldu konur
feiknastóran fund með fulltrúum frá fjölda lands-
félaga, og tóku nokkrir af þingmönnum og ráð-
herrum þátt í fundinum. Kröfðust þær sömu
jaunakjara handa konunum í þessum nýju stöð-
um. Kváðu gott að stjórnin léti sér loks skiljast
að þær væru jafnfærar að gegna þeim og karl-
menn, ef það væri ekki geit til þess að misbjóða
| þeim enn þá einu sinni, með því að setja þeirra
I laun lægra en karlmannanna. Vinnutíminn yrði
llka að vera jafnlangur.
Lioyd George svaraði þeim og kvað launakjörin
mundu verða jöfn- —
Annars hefir það reynst svo áð þótt konur hafi
nú í ófriðinum fengið allgóð laun í fyrstu,
þá hafa þau lækkað eftir lítinn tíma. T. d. eins
og hjúkrunarkonurnar ensku, sem fóru til
herstöðvanna í Frakklandi, þær fengu í laun í
fyrsfti 2 gíneur = 22 krónur á viku, en eftir
Iítinn tíma voru laun þeirra lækkuð um helming,
en laun allra karlmanna við herinn héldu sér. Og
þó lifa hjúkrunarkonurnar 1 stöðugri lífshættu,
bæði á vígvöllunum við að leita særðra manna
og flytja þá til spítalanna, og við þá hættu. sem
fylgir því að hjúkra þar. Hafa margar þeirra
fengið blóðeitrun, og mist ýmist alveg lífið eða
limi. — En þær hafa verndun lffsins að atvinnu,
en ekki manndráp og hverskonar glæpsamleg
hryðjuverk, eins og hermennirnir, og því vill
ekki stjórnin gjalda þeim sómasamleg laun.
Systurnar.
Eg kannast við gleðina gljúpa
með geislaband mikið um enni
og sorgina séð hefi ég djúpa;
ég sá inn i augun á henni.
Já, sannlega liefi ég séð þœr,
þvi saman við hvíldum á beði,