Kvennablaðið - 07.05.1915, Qupperneq 9

KVENNABLAÐIÐ
tímum, þær hafi engar varnarskyldur og
taki engan þátt í ófriðnum.
En konurnar bera fullkomlega sinn hluta
af allri ófriðarbyrðinni. í fyrsta lagi verða
þær að láta feður, bræður, unnusta og eigin-
menn sína í stríðið, með þeirri vissu að lík-
legast sé að þeir komi aldrei aftur, eða
þá óbætanlega örkumlaðir, ef þeim auðn-
ist að halda lífi. Þær verða að útbúa þá
eftir föngum, og taka flest öll verk þeirra
að sér heima fyrir, ásamt sínum eigin
störfum. Þær verða yfir höfuð að sjá um
sín eigin bú, og landsbúið í heild sinni. —
Landbúnaður, iðnaður og verzlun, hvílir
að miklu leyti á herðum þeirra, sömuleiðis
kenslan í skólum og ýms embætli, sem
þær hafa aldrei haft áður, t. d. í Þýska-
landi hefir kona verið gerð að yfirspítala-
lækni, með sama vegsauka og heilbrigðis-
málaforingjar. Auk þess eru hjúkrunar-
og líknarstörfin að mestu eða öllu leyli í
þeirra höndum á hernaðarsvæðunum undir
tilsjón læknanna. Fjöldi hjúkrunarkvenna,
bæði frá Rauðakrossinum, nunnur og aðrar
konur, hafa fallið i valinn, orðið fyrir skot-
um óvinanna, þegar þær voru að leita
særðra manna og reyna að koma þeim úr
valnum og flytja þá á spítala.
Og undir öllum þeim hörmungum, sem
fyrir augu og eyru þeirra hefir borið, hafa
þær allar verið gagnteknar af þeirri sam-
eiginlegu ósk og viðleitni, að draga úr
sársaukanum, græða sárin og viðhalda líf-
inu. Það hefir verið konunnar fyrsta við-
leitni og lífstarf frá alda öðli.
Fjöldi kvenna hafa fengið ýmsa viður-
kenningu og tignarmerki fyrir sína sjálfs-
fórnandi framgöngu við þessi störf. Menn
hafa ekki annað getað en viðurkent nauð-
syn þeirra, hraustleika og fórnfýsi. Her-
mennirnir hafa bæði í spítulunum og skot-
gryfjunum sungið þeim lof, og tjáð þeim
þakklæti sitt. Bréf hermannanna eru oft
full af þakkiæti til þeirra, og áskorun til
kvennanna í heiminum að taka höndum
saman gegn þessum blóðugu slátrunum
þjóðanna. »Mamma ertu þarna«, kallaði
einn hermaðurinn í óráði á spítaia og
25
margir þeirra segja að friðurinn — stöð-
ugur alþjóða friður, verði að fá konurnar
að forgöngumönnum.
Og samhliða þessari starfsemi til að við-
halda þjóðarbúskapnum, búa hermennina
út að fötum og öðrum nauðsynjum, og
likna særðum og deyjandi mönnum, þá
eru konurnar hvervetna farnar að vinna
að undirbúningi friðarins. í Jus Suffragii,
blaði Alþjóðakvenréttindafélagsins, rita
konur úr öllum ófriðarlöndunum og víðar
að, og allar eru þær á einu máli um að
konum beri nú að vinna af öllum kröftum
að því að breyta hugsunarhættinum, og
fá menn til að semja og koma á varan-
legum friði.
Hollenskar konur hafa orðið fyrstar til
að bjóða öllum konum að taka þátt í Al-
þjóðafriðarkvennafundi i Haag, og hafa
enskar, franskar, þýskar og austurískar
konur heitið að vera með. Auk þess mæta
þar fulltrúar frá öllum Norðurlöndum
nema íslandi. (Gerðum vér ekki ráð fyrir
að neinar konur hér mundu nota sér þetla
boð. Kvenréttindafélaginu íslenska var
auðvitað boðið að senda fulltrúa, og allar
konur, voru velkomnar sem greiddu tillög
til fundarins.) Hefst fundurinn 28. apríl
og stendur yfir til 1. maí. Verða þar
ræddar ýmsar tillögur sem miða að því
að skora á stjórnir þjóða að jafna deilu-
mál sín með alþjóðagerðardómi. Afnema
alla leynilega utanríkisstjórn, en leggja úr-
skurð þeirra mála undir þjóðirnar sjálfar
eða þing þeirra. Og fyrst af öllu: Að
stiórnirnar í ófriðarlöndunum birti sem
fyrst friðarskilmála þá, sem þær vilja fá
framgengt. —
í Englandi hefir verlð stofnað nýtt frið-
arfélag sem heitir »Union of democratic
Control«. Það boðaði til almenns friðar-
fundar 14. april og bauð öllum félögum í
Bretlandi að taka þátt i honum og senda
2 fulltrúa. Sömuleiðis bauð það útlend-
um kvenréttindafélögum að senda fulltrúa
og skýrslur, um hvort þau væru þessu fylgj-
andi.