Alþýðublaðið - 21.10.1960, Blaðsíða 4

j
1
I,
i
Myndin er frá út-
rýmingarbú<öiitn í Tre-
blinka, og sýnir Jiún mæð-
ur með börn á hamllegg
bíða þess að ganga í gas-
klefann. Þetta var algeng
sjón þegar útrýmingaræði
nazista stóð sem hasst. —
Efri myndin er af um-
búðum imi eiturgasið, sem
nazistar notuðu. Það beið
þessara nökíu kvenna
VIÐ höfum fylgt Adolf Eich-
Eiann eftir í undanförnum
(grfeinum, þar sem segir frá
uppvexti hans, inngöngu í naz-
istaflokkinn og hvernig grun-
semd um gyðinglegar æt-tir að
honum varð til þess að 'hahn
gekk enn ibetur fram í því en
aðrir að berja á Gyðingum.
Þegar hér er komið sögu er
heimsstyrjöldin síðari hafin,
Balkanlöndin hafa heitið að
berjast með nazistum og inn-
rásin í Rússland er í vændum.
Þann 15. maí 1941 hringdi
Himmler til Auschwitz og
ívvaddi Rudoif Hoess. yfir-
anann fangabúðanna, til Ber-
l'ínar á sinn fund. Eichmann
(hafði þekkt Hoess árum sam
an og hafði lagt til við Himm-
ler; að honum yrði falið að
annast aitökur .Gyðinga, enda
Væri Hoess bæði ,,hæfur og
,áreiðanlegur‘; í því starfi.
(Hoess kom frá Baden-Baden
og hafði myrt fólk á eigin
Tspýlur áður en hann gekk naz
istum á hönd. Þegar hann kom
tií Berlínar daginn éftir, sagði
ÍHimmler honum einslega, að
,.leiðtoginn hefur skipað s-vo
fyrir að Gyðingavandamálið
skuli leyst í eitt skip.ti fyrir
«11, og við eða SS eigum að
fylgja þeirri skipun eftir. Út-
rýmingarstöðvarnar eystra
hafa ekki aðstöðu til að annast
svo umfangsmikið verkefni og
hér um ræðir. Af þeim sökum
ihef ég valið Auschwitz til
þessa verks, bæði vegna þess
áð búðirnar eru vel stJaðsettar
(hvað aðflutninga snertir og
áuðvelt er að einangra þær
óg dylja. Þú hefur verið valinn
til starfsins og Eichmann mun
■skýra þér nánar frá því í smá
atriðum nú alveg næstu daga.“
Síðan kom dómsorðið;
Gyðingarnir eru svarnir
fjendur þýzku þjóðarinnar og
verða að hverfa. Allir þeir
dyðingar, sem við getum kom
ið höndum yfir, verða að deyð
asf nú, meðan á stríðinu stend
•ur, undantjekningarlaust. Get-
um við ekki nú náð fyrir ræt
ur kynstofns Gyðinga, manu
íþeir eyðileggja þýzku þjóðina
•síðar.
Hoess hvarf aftur til fanga-
feúðanna, en þann 20. maí
sendi Eichmann leyniskjal til
allra þýzkra sendiráða og
stjórnardeilda í hernumdum
löndum, þar sem kynntar voru
lokaráðstafanir vegna „endan
legrar lausnar Gyðingavanda-
málsins11. Nema sérstaklega
væri ákveðið voru allar frek-
ari' sendingar Gyðinga úr
landj. bannaðar .Jafnframt
voru send fyrirmæli um, að
Adolf Eichmann 4. grein
augu hans bar á einum stað,
og saga hans, í senn hryllileg
og viðbjóðsleg, var lesin upp í
Núrnberg rétifarhöldunum af
saksóknara Breta, Sir Hartley
Sawcross:
Oömul kona með snjóhvítt
hár . , á eins árs gömlu barni
í f rir.;i og vaggaði því og
raul' við það. Barnið skríkti
af k:3ti. á'oreldrarrdr horfðu á
þeíia tárvotum augum. Faðir-
inn hélt í höndinta á drtng, sem
virtist um tíiu ára gamall og
talaði við hann í lágum hljóð-
um; drengurinn barðist við
gerðir skyldu nafnaHstar yfir
alla Gyðinga og eigur þeirra
skáðar „Það er bráðnauðsyn-
legt,“ skrifaði Eiehmann, „að
á þeim tíma, sem. nú er fram-
undan, vinni hver og einn
sem bezt hann getlur að því
verkg sem fyrir höndum er.“
Tuttugasta og annan júní
þetta sumar tilkynntj Hitler
að í dögun hefði verið ráðizt á
,,versta óvin -siðmenningarinn
ar“. Stríðið við Rússa var haf-
ið. Eichmann haíðj ekki tima
til að tala við Hoess um þessar
■mundir. Hann hafði enn þann
starfa á hendi að fylgja hern-
um eftir. En nú voru verkin
fljótunnari vegna þeirrar skip
unar leiðtogans, að öllum Gyð
ingum skyldi útrýmt. Nú
þurfti ekki að eyða tíma í
feluleiki_, Sérstakar aftöku-
sveitir voru stofnaðar. Áætlað
var að um þettla leyþ væru
um 2 350 000 Gýðinga. í Rúss-
landi og baltísku löndunum.
Og á sínum tíma, og sem yfir-
maður Gyðingamála, gat Eich
•mann tilkynnt, að 1 724 000
þeirra liefðu látið lífið.
Lýsingar sjónarvotta á því,
er gerðist í innrás nazista í
Rússland, eru ófagrar. Aftöku
sveitir drápu alla jafnt, hvort
heldur var um Gyðinga eða
fóik annarrar ættar að ræða.
Furðulegt munu margir telja,
að þessir atburðir skuli vera
hluti af sögu vorra tíma.
Þeir sem tóku þátt í hryðju
verkunum vilja ekkj tala í
dag og fáir komust undan til
frásagnar. Þýzkur verkfræð-
ingur, sem starfaði hjá hern-
um, hefur lýst því sem fyrir
síns Sá síðarnefndi taldi um
tuttugu manns úr hópnum og
vísaSi þeim bak við upp-
moksturinn. Fjölskyldan, sem
grátinn. Faðirinn benti til him
ins, «trauk drengnum um
kollinn og virtist vera að
skýra eitthvað fyrir honum.
í þessu hrópaði SS-maðurinn
við gröfina eitthvað til félaga
ég hef lýst var meðal þeirra.
Eg man vel eftir stúlku,
grannvaxinni með dökkt hár,
sem benti á sig um leið og
hún g'ekk framhjá mér og
sagði; „Ég er tuttugu og
þriggja ára gömui.“ Síðan
gekk ég á þak við uppmokst-
urinn og gein þá við mér
feiknarleg gröf, Fólkið lá í
kös, hver röðin ofan á ann-
arri, þannig að emungis höfuð
þeii-ra voru sýnileg. Úr næst-
um öllum rann ölóð úr höfði-
út á axlir þeirra. Sumt af því
fólki sem hafði verið skotið’
hreyfðist enn. Sumt lyfti hand
leggjum og bylti höfði til aö
sýna að það væri lifandi,
Gröfin var þegar orðin fuli að
tveimur þriðju. Ég reiknaði
með að hún tæki um þúsunci
manns. Ég litaðist um eftií’
manninum sem skaut. Það vai’
SS-maður, sem sat við enda
grafarinnar og' lét fætui’na
lafa fram af barminum. Hann
hafði vélbyssu á hnjánum og
reykti vindling. Fólkið, sem
v.ar kviknakið, gekk niður
nokkur þrep, sem voru stung1
in í grafarbiakkann, og stikl-
aði á höfðum þeirra, sem fyrir
voru til þess staðar, sem SS
maðurinn vísaði þeim. Það
lagðist niður fyrir framan
klöppuðu þeim, sem voru
særðir og töluðu við þá lágum
andi og töluðu við þá lágum
rómi. Síðan heyrði ég nokkr-
ar skotgusur.
Erásögn verkfræðingsins er
enn lengri og jafnvel enn
hroðalegri. Þetta var hin end-
anlega lausn Gyðingavanda-
málsins, og það eru ekki nema
tuttugu ár liðin síðan hún var
boðuð af miklum krafti af
Eichmann og öðrum pótlentát-
um nazista. Nú gæti einhver
haldið, að t ,d, Ei'chmann hafi
ekki vitað hvernig skipanir
'hans og áætlanir voru íram-
kvæmdar. En það eru sannan-
ir til fyri'r því að hann tók
sjálfur þátt í manndrápunurn
og lýsti þeim síðar aí áíergju
fyrir vinum sínum.
Útrýmingin þótti ganga
hægt fyri'r sig þegar notuð
voru skolvopn. Fyrst kemur
gas til sögunnar sumarið 1941
í Celmno. Það var þá notað
með þeim hætti, að þrjátíu tif
fjörutíu Gyðingum var skip-
að upp í vagna og sagt að
þeir ættu að fara til annarr-
ar stöðvar ti'l „aflúsunart!. En
ferðinni var heitið tii. fjölda-
Framhald á 14. síðu.
S 21. okt. 1960 — Alþýðublaðið