Alþýðublaðið - 15.03.1961, Qupperneq 12

beholder, og herfra b!e det a\J 'uft-
trykket spröytet i en jevn ström gjen-
nom et dreihart stráierör. Men opp-
finneisen bleglemtogi middelalderer

Alt i det Z árhundre f Kr. fant den
gresKe .ingeniör’ Ktesibios B\> Aiexan-
dria opp en brannspröyte. To hánddreu-
ne pumper som var bundet sammen,
sendte oé skift vannet inn i en trykk-
elier rev
husene ned.
(Nes'ce: Nyere spröyter)
SLOKKVITÆKI I
FQRNÖLD:
Þegar á 2. öld f.
Kr. fann hinn gríski
,,verkfræðingur“
Ktesibios frá Alexandríu
upp slökkvitæki. Tvær
handknúnar dælur, sem
voru festar saman, þrýstu
til skiptis vatninu inn í
þrýstirör, en þaðan þeyttist
það vegna loftþrýstingsins
í jöfhum straumum út í
gegnum hreyfanlegt rör.
En uppfinningin gleymdist
og á miðöidum slökktu
menn elda með því að nota
fötur — í nevð með litlum
handdælum, eða rifu hús-
in niður. (Nýrri slökkvi-
tæki).
★
Hann: Ó, ég er svo þyrst-
ur. Hún: Þér getið fengið
vatn. Hann: Þér misskiljið
mig, ég er þyrstur en ekki
óhreinn.
Samningar yfir
manna
SUNNUDAGINN 12. febrúar I
síðastiiðinn birtist grein í Al-
þýðublaðinu með yfirskriftinni:
„Þurfa yfirmenn hærri laun?“
Þar sem grein þessi virðist skrif
uð af hreinum ókunnugleik höf
undar eða af rætni í garð þeirr
ar stéttar, er þar um ræðir,
óska ég eftir að fá birta leið-
réttingu í blaði yðar.
Mörg undanfarm ár hafa yfir
menn á bátaflotanum harizt fyr
ir að fá fram í samningum á-
kveðna örorku og dánarbóta-
tryggingu. Við síðustu samn-
inga þessara aðila var talið, að
slíkir saminngar hefðu tekizt.
Mér er vel kunnugt um, að
fjölda margir aðilar frá beggja
hálfu töldu svo vera. Nú fór
það svo, er slys hafði orðið og
hefja skyldi dánarbótagreiðslu,
að þeir formgallar voru á samn
ingi þessum, að þær greiðslur
fengust ekki, þar sem ókunn
ugt var um orsök slyssins.
Allir, sem einhvern vott hafa
af skilningi, hljóta að skilja það
að þetta var ckkur ekki sárs-
aukalaust, svo mikið sem fyrir
jþvi hrfði verið barizt. Ég vil því
fullyrða, að það var heitstreng-
I ing hvers og eins einasta manns
er að samningum þessum gekk
að þessu sinni, að skrifa aldrei-
nafn sitt undir þá nema þessi
réttarbót fengist. Þetta er sann
leikurinn um samningana. Fyr
ir að fá þetta mál fram gáfu yf-
irmenn eftir af kaupi sínu kr.
300,00 á mánuði. Get ég því
ekki skilið hvar Alþýðublaðið
hefur fengið fréttir sínar um
þessa gífurlegu kauphækkun-
arkröfur yfirmanna. Um launa
kjör yfirmanna skal ég ekki
deila, en ég tel góðum yfir-
manni aldrei of borgað. Laun
þeirra fara að öllu leyti eftir
dugnaði þeirra og framsýni svo
ætti það líka að vera um fleiri
stéttir innan þjóðfélagsins.
Það er persónuleg skoðun
mín ,að da^blöð séu eitt mesta
menningartæki hverrar þjóð-
ar. Almenningur hefur þar að-
gang að vitneskju um hvað er
að gerast hverju sinni innan
þjóðfélagsins. Það ríður því
ekki lítið á, að þau séu vönduð
í málflutníngi Kaup- og kjara-
samningar eru yfirleitt við-
jkvæm mál, og oftast mun það
vera svo, að menn utan þess
hrings, sem um þá fjallar, vita
afar takmarkað um sannleikan
allan. Það er margt sem þar er
rætt og ráðgert sem aldrei kem-
ur fyrir almennings augu né
eyru. Ég myndi hiklaust halda
því fram, að banna ætti öll op-
inber skrif um samninga, með-
an á þeim stendur.
Mér hefur virzt að þau skrif tak
markist um of af persónuskoð-
un þeirra manna, sem um þau
fjalla hverju sinni. Svo tel ég
að hafi verið í þessu tilfelli.
Akranesi, 10. marz 1961.
Hallfreður Guðmundsson.
Athugasemd
Hr. ritstjóri.
ÞAR eð stjórnendur Áfayrgð
ar og BFÖ hafa hætt sér út á
þann hála ís að ráðast að fyrr-
verandi samstarfsmanni
vegna skrifa Vikutíðinda, og
bendlað nafn mitt við það
uppistand ei' hlauzt af stofnun
Ábyrgðar h.f., og opinberlega
haft í frammi rangfærzlur,
dylgjur og hótanir í minn
garð ef ég segi „eitthvað“,
einkum ef fréttablöð skyldu
birta greinar um þetta mál, þá
vil ég benda þessum mönnum
á, að ég er ekki eigandi eða
ritstjóri neins blaðs hvað þá
blaðahrings.
Með þessum hótunum gefa
þeir til kynna að ég geti sagt
eitthvað er kunni að varpa
Ijósi á þetta leiða mál og komi
þeim illa ef fréttist. Það er
dæmalaust að lögfr., maður
eins og B. S. B„ skuli ógna
mönnum til að hilma yfir
þessi mál. Þessar aðdróttanir
neyða mig þvert á móti til að
upplýsa þetta mál með þeim
hætti er ég tel rétt.
Til ráðamanna BFÖ mun ég
ekki sækja um leyfi til að
segja eða gera það sem ég tel
rétt í þessu máli sem öðrum
og er óbundinn af lögum BFÖ
fyrir þeirra tilveknað, lítið
eitt fyrr en ella.
Ég harma að bindindishreyf
ingunni skuli vera stjórnað af
mönnum, sem í augnabliks
æsingu hafna friðsamlegri
lausn á vandamálum og upp-
skera tortryggni og andúð
fólks af einstökum klaufa-
skap, t. d. að svara Vikutíð-
indum; og í frétt af síðasta
aðalfundi Rvk-deildar BFÖ,
þar gleymdist að það voru
fleiri en ég sem fóru frá BFÖ ■
af þessum sökum, m. a. úr
stjórn deildarinnar. Það þarf
engin snilling til að lesa á
milli lína í fréttinni, það er á
vantaði um ósamkomulagið.
Óþarft var með öllu að nefna
þetta utan félagsins.
Á þessum vettvangi vil ég
ekki ræða nánar þessi mál,
er betur hefðu aldrei skeð.
Virðingarfyllst,
Viggó Oddsson.
Friðarfylking
Framhald af 4. síðu.
sem friðarfylkingin gæti
tekið að sér þar.
Þingmaðurinn Henry
Reuss, sem árum saman hef-
ur unnið að því að vekja at-
hygli á og stuðning við hug-
myndina að friðaríylkingu
ungmenna, svaraði Indverj-
anum nokkrum dögum síð-
ar. Reuss sagði, að ef hinn
strangi dómur Indverjans
yfir bandarískum ungmenn
um væri réttur, „þá er sann
arlega úti um okkur. En hví-
lík skömm væri ekki að því
að gera ekki tilraunina!!! —
Það er vel til, að þér hafið
rétt fyrir yður f því, að fylk
ingin eigi- að starfa annars
staðar en í Indlandi. En er
það sem við þurfum ekki ef
til vill friðarfylking, þar
sem ungir Bandaríkjamenn
og Indverjar vinna saman
að því að færa fagþekkingu,
ásamt mikilli vinnu og
mannlegri samúð, til þeirra
landa, þar sem þeir geta gert
mest gagn?“
I •'••I - | -'VV
I U N D I R V 3 C NH
RYÐMBNSUN & MíMHQÍkjN sl.
GELGJUTANGÁ"- SIMl 35-400
12 15. marz 1961 — Alþýðublaffið