Alþýðublaðið - 22.04.1961, Blaðsíða 15

Málafærslumaðurinn beindi
ennþá athygli sinni að borð
plötunni o-g leit ekki upp
fyrr en þjónninn kom með
tvær flöskur á bakka. Það
kom líf í Henry þegar hann
sá aðra flöskuna. Hann reis
hægt á fætur og gekk að
litla bcTðinu, þar sem þjónn
inn hafði lagt frá sér bakk
ann. Hann horfði undrandi
á flöskuna, tók hana var-
Jega upp og handfjallaði
hana með aðdáun.
— Hvar hafið þér náð í
þessa? sprn-ði hann.
Málafærslumaðurinn vdrt-
ist ekkj vera sérlega hissa á
spurningunni, og Henry
bjóst við að hann hugsaði
,sem svo. að við ýmsu mætti
búast af leynilögreglumanni.
—■ Ég keypti svolitlar
birgðir fyrir mörgum árum,
svaraði hann. — Br það ekki
,01d Oíverholt?
— Jú, svaraði Rush næst
um hvístandi. — Old Over-
íholt 1855, og ég þóttig viss
um að ég hefði aðstoðað við
að tæma síðustu flöskuna,
sem til væri af þessum ár
gangi, það var í Pennsyl-
vaniu.
— Það hlýtur að hafa verið
hjá Henrv Cornielil, því að
sama tilbreytingarlausa,
(hása málrómnum. Henry
óskaði þess eins, að hann
kæmist sem fyrst að efninu.
— Skýrslan frá Weston
var vissulega fullnægjandi,
og ég vildi mega leyfa mér
að segja að þér hafið leýst
mjög svo erfitt starf sérlega
vel af hendi.
Vitanlega, vitanlega. hugs
aði Rush, en hvað kemur
iþað þessu máli við. Það eru
fjögur ár síðan.
— Afrek yðar í leyniþjón
■ustu hersins er náttúrlega
ekki hægt að fá upplýsingar
Málafærslumaðurinn
strauk silfungrátt hárið með
beinaberri hendinni, síðan
nuddaði hann á sér hökuna.
— Þér verðið að afsaka,
fherra Henry, en þér skilj-
ið, að ég er kominn langt
út fyrir mitt eiginlega starfs
svið, og ég er hræddur um,
að tilmæli mín til yðar séu
nokkuð óvenjuleg. Ég hef
aldrei heyitt neitt þvílíkt,
og ég á satt að segja bágt
með að trúa, að nokkur
geti sett það fram í alvöru.
Það var hersýnilegt að
karlinn var í klípu, og Rush
ýtti undir hann.
— Hvers vegna leggið
þér ekki öll spilin á borðið
og útskýrið fyrir mér þetta
makalausa tilboð? Kannske
get ég sagt yður strax
■hvort það er framfevæman-
letgt.
Leaoh hneigði höfuðið hægt
eins og hann beygði sig fyr
ir flókinni lagagrein.
— Þér hafið rétt fyrir yð
ar hreinsunar. Það eru til of-
urviðkvæmir borgarar, sem
að ástæðulausu geta sér þá
hugmynd, að borgarstjóri
og lögreglustjóri skari eld
að sinni köku, bara af því
að svolítið er um fjárhættu
spil í bænum. En það er
sjaldan rétt. Að öllum jafn-
aði láta yfir\röldin þetta af
skiptalaust sökum þess, að
þau vita að flestum þykir
gaman að spila, og þau
kjósa heldur að spilað sé
opinberdega, þar sem eftir-
litið er auðvelt, en að rekin
séu dulbúin spilavíti með
allri þeirri eymd og spill-
ingu, sem það hefur í för
með sér. Ég neita að byrja
á nckkurri hreinsun, bara
sökum þess að einhver ein-
föld sál hefur hneykslast á
teningakasti.
— Þér gerið mig undrand.i.
tautaði málafærslumaður-
inn. — Ég hafði ekki búizt
við að finna pólitískan heitm
speking og leynilögreglu-
heimar
JoeBgrry
við kevptum í félagi birgð-
ir af þessum árgangi. Eg
var ekki sérlega hrifinn af
því. Quinn, dóttir Henrys,
hefur sennilega borið það á
borð.
Rrush kinkaði kolli án
þes að hafa augun af flösk
unni.
— Skenkið þér þá í glas
og fáið yður sæti. Það er
bezt að við. snúum okkur að
erindinu.
Ruslh skenkti sér ókurteis
lega mikið í stórt glas og
lét svo fara vel um sig í
einum leðurstólnum.
— Ég vona, hóf mála-
færslumaðurinn ræðu sína.
— að yður skiljist að þetta
liggur utan við venjulegt
starfssvið firma okkar. Að
því er ég bezt veit, þá er
þetta í fyrsta sinn, sem við
höfum verið beðnir að ráða
ley n i lögre g lu m a nn.
Henry ígrundaði hvaða erf
iðleikar það væru, sem
hefðu komið þeim til að
'taka þ'etta skref nú.
— Ég get fullvisvað yður
um að það er eingöngu rót
■gróin tryggð vig 'gamlan
vin, sem hefur. komið mér
til að skipta mér af þessu
máli. svo að ég get bvrjað
með því að segja yður, að
ég geri það fyrir gamlan
skólabróður. Hann býr sem
stendur í annarri borg, og
ég kem fram fyrir hans
hönd, sem fulltrúi eins af
viðs'kiptamönnum hans.
Fyrst var okkur falið að fá
nákvæmar upplýsingar um
yður, og ef þær reyndust
ganga að óskum, þó áttum
'vig að ráða yður.
Málafærslumaðurinn reis
á fætur, skenkti sér í eitfc
glas af víni og settist aftur.
Iíann dreypti . varlega á því,
og hélt svo áfram með
um, en yfirmaður yðar hef
ur fuli/vissað mig um að þér
hafið verið ómetanlegur
starfsmaður.
Rrush braut heilann um
hvernig þessi forngripur
hefði náð sambandi við
ofurstann, yfirmann hans í
hernum, og að hverju þetta
stefndi eiginlega. Sennilega
ætti hann að hjálpa einhverj
um út úr slæmri klípu.
— Að sjálfsögðu hef ég
kynnt mér ummæli blað
anna um nokkuð af því, sem
þér hafið komið til leiðar
hér í Chicago. Það hefur
haft djúp áhrif á mig.
En nú fannst Rush mál
til komið að snúa sér að
efninu.
— Heyrið þér nú, herra
Leada, sagði hann. — Ég
æ.tla ekki að reyna að telja
yður trú um, að tíminn sé
mér sérstaMega dýrmætur,
þvi að hann er það ekki,
þegar ég hef ekkert mál
með höndum. En þé.r eruð
lögm.aður. önnum icafinn,
svo að þér getið ómögulega_
haft tíma til þess arna. Það
sem af er, hafið þér hara
reynt að sannfæra sjálfan
yður um að þér vilduð fá
mig til að vinna fyrir yður,
og nú legg éjx til að þér
reynið að sannfæra mig um
það sama, og það tekst yður
kannske bezt með því að
snúa yður að efninu.
annnar
ur. Það er vafalaust skyn-
samlegasta aðferðin, sagði
hann og blés mæðulega. —•
Umbjóðandi minn viþ ráða
yður til þess að hreinsa til í
heilli borg!
— Er það leinhver ákveðin
borg, spurði Henry glottandi
— eða má ég velja sjálfur?
Málafærslumaðurinn
starðj skelfdur á hann.
— Afsakið, sagði Rush
fljótmæltur. — Ég sagði
þetta bara í gamni. Hvaða
'borg hefur umbjóðandi yð-
ar í huga?
— Ég hef ekki heimild
til að segja það, fyrr en þér
'hafið tekið stcU’fið að yður.
— En þér geitið væntan-
lega sagt mér, hvers Vegna
urrfbjóðandi yðar telur
hreinsun nauðsynlega?
— Það eru þessar venju
legu ástæður; Spilling, spila-
víti og glæpalýður.
— Ég verð fyrst að segja
yður eitt, sagði Henry. —
Þegar um stjórn á borgum
er að ræða, þá er ég raun-
sæismaður, og þér verðið
fyrst að sannfæra mig um
að staðurinn þarfnist þessar-
2
■mann í einni og sömu per
sónu.
— Kannske munuð þér
finna ennþá undarlegri sam-
suðu, sagði Rush brosandi.
— Eftir þeim upipílýsing-
um, sem ég hef undir hönd
um, munuð þér vafalaust
telja nauðsynlegt að hreinsa
til í þessari borg. Frá á-
reiðanlegum heimildum veit
ég að þar eru ekki færri en
100 spilavíti, þar sem hægt
er að stunda fjárhættuspil í
öllum myndum. Enn fremur
eru rekin svokölluð vernd-
unarfélög fyrir alls konar
ikaupsýslumenn, og inn-
heimt gjöld án þess að neitt
komi í staðinn. Ég hef ekki
náð í á'kveðna tölu á þeim
stöðum, þar sem hin svo-
kallaða elzta starfsgrein
heimsins er rekin, en það
er víða í ýmsum myndum.
Málafærslumaðurinn þagn
aði og leit á Henry eins og
hann vildi spyrja hvort
þetta væri nóg.
— Eiturlyf? spurði R.ush.
— Það hefur verið nefnt.
— Goit og vel, sagði
Rush. — Þttta virðist efni-
legasta borg, og það skal
vera mér ánægja að taka
þar til hendinni. Hver er
það er býður mér eitthvað
mikið fyrir hreinigerning-
una?
— Því miður get ég að-
eins svarað spurningunni til
hálfs, sagði Leadh. — Sá.
en ræður yður, krefst þess
að vera ókunnur, og ég veit
ekki einu sinni sjalfur hver
hann er. Eins og ég satgði
yður, var ég dreginn inn í
þetta mál af einum starfs
bróður mínum hér í borg-
inni. Umbjóðandi hans taldi
yður rétta manninn til
starfsins vegna þess, er þér
hafið áður afrekað.
— Eg get ekki sagt, að
mér geðjist að þessu laumu
spili, sagði Rush. — Hversu
mikið býður hann mér?
— Tíu þúsund dollara auk
ótakmarkaðra útgjalda.
Gallabuxur
margar tegundir.
allar stærðir.
Strigaskór
svartir — bláir — brúnir
allar stærðir.
6EYSIR H.F.
Fatadeildin.
Húseigendur
Nýir og gamiir miðstöðv
arkatlar á tækifærisverði.
Smíðrnn svalar og stiga
handrið, Viðgerðir og upp
setning á olíukynditækjum,
heimilistækjum og margs
konar vélaviðgerðir. Ýmiss
konar nýsmíði.
Látið fagmenn annast verk
ið.
FLÓKAGATA6,
símj 24912.
Alþýðublaðið — 22. apríl 1961 ^5