Alþýðublaðið - 28.04.1961, Blaðsíða 7

f
HYAÐA afstöðu sem
menn kunna að hafa al
mennt til áfei^gismó'la, þá
má ætla, að allir geti veráð
summála um það að nevzla
áfengis og akstur ökutaekja
eigi ekkj samleið af ástæð-
iim. sem ekki gerist þörf að
rekja.
Enda er málum á þann
veg farið, að löggjöf allra
menningarþjóða hefur látið
mál þetta til sín taka á
mismunandi veg þó og fyrir
skipað refsingu, ef menn
neyta áfengis við a'kstur eða
eru olvaðir við akstur. Þessu
hefur svc- vehið hóttað hér
á landi.
Langrauþhæflasta tilvikið
í þessu samhandi er akstur
bifreiða, og verður í þætti
þessum eingöngu miðað við
slákt ökutæki.
í fyrstu verður að hugsa
að, hvað sé átt við með hug
takinu bifreið. — Þessu
svara nú'gildandi umferðar-
lög nr. 26 fá 1958, þannig;
að bifreið sé „Vélknúið“ öku
tæki, sem aðallega er ætlað
til fólks — eða vöruflutn-
inga, svo og til annara nota
ef þau eru gerð til hraðari
aksturs en 30 km. á klst. án
verulegra breytinga á þvi.
Vélknúið ökutseki er hins fengismagni sem B hefur
vegar „sérhvert ökutæfci neytt, þótt engin freini á-
með aflvél til að knýja það fengisáhrif á þeim síðiar-
áfram.“ nefnda.
Ökutæfci er: „Tæfci, sem Fyrir gildistöku laga nr.
aka má á hjólum, beltum, 26/1958, reyndi oft á þlað
völturum eða meiðum og viðfangsefni í dómsmálum,
eigi rennur á spori“, hvort ökumaður hefði verið
Á því að vera ljóst, hvers ölvaður við afcstur eða ekki.
. konar tæki bifreið er. Var þá iðulega karpað um
Þegar lögin leggja bann þetta atriði í réttarsölum,
við því að neyta áfengis við líkur cg gagnlíkur settar
akstur bifreiðar, er um filam. Að vísu voru þá fram
hreint sönnunaratriði að kvæmdar blóðrannsóknir, en
ræða. Hafi komið fram lög næmi áfengismagnið í blóð
full sönnun fyrcr því, að inu ekki þvi meira var unnt
bifreiðarstjóri hlafi dreypt á fyrir sakborning eða verj-
áfengi við akstur, hversu anda hans að fæha fram lík
lítið sem þá hefur verið ur fynir því, iað maðurinn
um að ræða. Þá hefur hefð'i' verið allsgáður, eða
hann þar með brotið gegn þæfa málið þannig að ákæru
framangreindu ákvæði og valdinu brygðist sönnun fyr
unnið sér til refsingar. ir sök.
Hins vegar getúr mjög Algengt var á þessum
orkað tvímælis, hvenær á tíma, að sjá í yfirheyrslum
fengisneyzla ökumanns hef orðatiltæki, eins og þessi:
ur komizt á það stig, að ,,hinn grunaði var reikull
hann geti talizt ölvaður. Það í spori, hafði drafandi mál-
er alkunna að allir geta flar, r&uðeygður var hann og
neytt eiríhvers magns áfeng hirðuléysislegur í klæða-
is, án þess að vera ölvaðir, burð:“.
en mjög er þetta mismun- Núgildandi umferðarlög
andi og dama áfengismagn leysa þetta spursmál á al-
hefur gjöroUo ahnf a em- gerlega h]utlægan einfald
staklinganna. A getur orðið an Mtt_ Þap segir svo £ 25
„dauðadrukkinn“ af sama a gr ) Ef vínmagn . blóg. öku
Reykjavíkur-
kynning 18.
ágúst 1961
Á FUNDI bæjarráðs Reykja
víkur í fyrradag, 2000, fundi
ráðsins, var m. a. ákveðið, með
tilvísun til ályktunar bæjar
stjórnar frá 18. ágúst sl., að efna
til Reykjavílcurkynningar í til
efríi af 175 ára afmælj kaupstað
arins 18.. ágúst næstkomandi,
þar sem sérstök áherzla verði
lögð á atvinnu og menningarlíí
bæjarins í dag.
Bæjarráð samþykkti að fela
fimm manna nefnd að veita sýn
ingunni forstöðu, samkvæmt nán
ari ákvörðun borgarstjóra.
Þá var lagt fram bréf bæjar
stjórnar Stokkihólms, dags. 17.
þ. m., um höfuðborgaráðstefnu
Norðurlanda, sem hefst 8. maí
nk., og boð um kynnisheimsókn
fulltrúa frá Reykjavík til Stokk
hólms.
Samþykkt var, að bæjarróð
ásamt borgarlögmanni sæki ráð
stefnuna af hálfu Reýkjavíkur
bæjar og taki ofangreindu boði.
Enn fremur samþykkti bæjar
ráð, að Guðjón Þorsteinsson,
deildarstjóri, sæki ráðstefnu um
hreinsunarmál í Gautaborg í
septembermánuði nk
Alls var 21 mál tekið til með
ferðar á þessum 2000. fundi bæj
arráðs Rvíkur.
manns er 0.50 til 1.20 pr.
mille edla að hann er. undir
álirifum áfengis, þótt vín-
magn í blóðd hans sé minna,
telst hann ekki geta örugg-
lega stjórnað ökutæki. Ef vln
magnið í hlóði ökumanns
nemur 1,20 pr. mille eða
meira t®^ hann óhæfur til
að stjórn vilknúnu ökutæki.
Með gagríályktun frá
þessu míá náða að það sé að
meginstefnu vítalaust að
hafa neytt áfengis, sé magn
ið undir 0,50 pr. mille í
blóði en engum vörnum
verði viðkomið fyrir mann
sem hefur meira vinmagn í
blóði, en þó er í dómpraxis
gerður strangur munur
á því, hvort magnið hafi ver
ið yfir 1,20 0/00 eða undir.
Sé um hina þyngri refsingu
áð ræða er yfirleitt dæmt í
varðhaldsrefingu, en sektar
dómur þykir tiltækur í hinu
síðari tilfelli.
Nú munu flestir menn
segja, að þeir séu jafnnær,
þótt þeir heyri eða lesi töl
ur þessar, varðandi spurn-
ingu um það, hvar sé marka
línan milli vítaleysis og
Frh. á 12. síðu.
Skátastar
fatlaðra
Skátahreyfingin er tvímæla
laust með beztu og heilbrigð-
ustu æskulýðshreyfingum
heims. Hún leggur megin á-
herzlu á vináttu og bróðurþel,
og innan hennar vébanda
mætast hinar ólíkustu þjóðir
— hvítar, svartar, brúnar og
gular — ólík sjónarmið, ólík
trúarbrögð, sjúkir og heil-
brigðir.
Hversvegna geta svo allir
þessir ólíku aðilar mætast
þarna í vináttu. Jú, það er af
því að það er lögð áherzla á
að virða það, sem hverjum og
einum er helgast. Það er unn-
ið saman að sameiginlegum
vandarnálum — verkefnin
leyst sameiginlega.
Þeir, sem hafa séð skáta
fra ýmsum löndum, vinna
saman á skátamótum — reyna
að kenna hver öðrum og
hjálpa hver öðrum — þeir
skilja þetta vel. Það er gam-
an að sjá skáta frá íslandi og
kolsvtrtan Afríkuskáta velta
vöngum yfir matartilbúningi
á.ensku móti. — Vera í sama
tjaldhorninu með landkynn-
inguna sína — hvít gæru-
skinn, lýsislampa og allskonar
ísl. minjagripi, og á hinu
borðinu ýmiskonar bast- og
tágavinnu, perlufestar, klúta
og hitt og þetta, sem ómögu-
legt er að muna. Sitja svo
hlið við hlið á tjaldgólfi hver
með sitt Nýja testamenti, fylgj
ast með þeirn texta, svo sem.
einhver foringi fra þriðjn
heimsálfunni les, og hlusta á,
hvernig hann eða hún útskýr-
ir skátaheitið.
Þetta er örlííil svipmyr:!
úr skátalífi. — Og skátastarx-
ið er látið ná til þeirra, sem
ef til vill eru blindir, lieyrn-
arlausir, bæklaðir, vangefnir
o. s. frv.
Skátastarf meðal vanheilla
barna er svo til nýr liður í
starfinu hér á landi.
Skátasveit fatlaðra og lam-
aðra var stofnuð s. 1. ár. Þoð
eykst stöðugt áhugi skátanna
fyrir því að reyna að hjálpa
þeim börnum, sem á einn eða
annan hátt eru vanheil, til
þess að þau geti tekið þátt í
skátastarfi. Þar er þeim geí-
inn kostur á að vera hlutgeng
i félagsskap heilbrigðra barna,
þau verða vinir þeirra og sam
starfsmenn, og báðir aðilar
hafa gott af þessu samstarii,
engu síður þau, sem heilbrigð
eru.
Þótt hér sé aðeins hafið
skátastarf fyrir fatlaða cg
lamaða, þá mun strax og tæki
færi gefst verða hafizt handa
um starf fyrir önnur vanheil
börn. Það er trú margra, að
einmitt í skátastarfinu ge;i
þau fundið þann félagsanda,
sem veiti þeim kjark og djöif
Framhald á 12. síðu.
Alþýðublaðið — 28. apríl 1961