Alþýðublaðið - 03.05.1961, Síða 15

— Hvers vegna íóru þeir?
spurði Rusíh.
— Halló, Guja! sagði
Matt. — Hvernig gaztu lát
>ið Iþennan spjátrung ná
tangadhaldi á þér?
— Ég vildi það sjálf, svar
aði ihún. — Ég lét bara vasa
klútinn minn detta, og þar
með sát hann fastur á öngl
inum.
— Hvers vegna þeir fóru?
ságði Matt og sneri sér að
Rush. — Jú, það skal ég
segja þér. Þeir fóru af því
að sprengja var að springa
undir löppunum á þeim. Hér
hefur ekki komáð fyrir morð
í háa herrans tiíð, fyrr en nú
állt í einu. Og að það skjrldi
svo vera Beau Marr. Það er
svei mér ekikert gaman!
— Er hægt að fai’a þang
að og snuðra svoiítið? spurði
Rush.
— Það er hægt, en það er
tilgangsllaust. Það er náungi
á mínum vegum á lögreglu
stöðinni, og hann sér um að
ég fái allar upplýsingar
snemma í fyrramálið.
Komdu þá tvið hérna, þá
færðu fréttirnar um leið og
ég. 'Hann horfði ifannsakanái
á Rush, — ef þú kærir þig
um, bætti hann við.
— Hvort ég kæri mig um?
Það geturðu hölvað þér upp
á. Iíryðjuverk vekja alltaf
upp ií mér sporhundinn. En
hvað átti Camey við með
því, sem hann sagði um
kvenfólkið? Var þessi Marr
svona mikið kvennagull?
— Bæði já og nei, svjaraði
Matt. — Hann græddi á
þeim margan dollarinn, en
hann leit alltaf á þær sem
verzlunarvöru. Mér fannst
persónulegur smekkur hans
foeinast í aðra átt. Skeð get
ur að mér skjátlist, en márg
ir eru á sömu skoðun og ég.
Rusih lect í kringum sig í
stóra salnum, þar sem nú
var enginn gestur eftir. Matt
hló!
— Mikil breyting, er það
ekki? Öllum datt það sama
lí hug í einu — burt héðan,
eitthvað þangað, sem klann
ske er hægt að fá nánari
fréttir. Sprengjan sú arna
hefur lílklega sViðið flíkurn
ar á fleirum en Carney,
Carver og Haoker.
— Þetta er næstum eins
og svartigfaldur, sagði Rush
og lagðj höndána á armlegg
Guju. — Aðra stundina verð
ur ekki þverfótað hér fyrir
gestum, og í næstu andrá
erum við alein. Það er lík
lega vissara að ég haldi í
þig, lannars hverfur þú
kannske líka.
— Páðu þér hressingu og
gleymdu þessu öllu saman,
sagði Matt og setti fyrir
hana flösku og glas.
Rush akenhti sér Vænan
skurk og gaut hornauga til
'Guju. í
— Gerðu eins og þér sýn
ist, sagði hún baifa. —
Drekktu þig fullan ef þig
langar til. Kannske ég verði
með.
Kitty kom inn og fékk
sér hressingu með þeim. —
Úr því að veizlunni er lok
ið, sagði hún, — þá ætla
ég að nota tækifærið og
‘hvíla mig srvolítið.
— Kitty tekur þessi sam
kvæmi alltaf gvo hábíðlegia,
sagði Matt til skýringar. —
Hún lítur svo á, að ég eigi
að Vera ódrukkinn og
skemmta gestum mínum, óg
þegar ég vil það ékki, tekur
'hún á sig miínar skyldur.
— Einhver verður að gera
það, og sumir þessir svoköll
uðu frétt)amenn þínir mundu
áreiðanlega hrifsa bæði hús
gögn og bcrðbúnað, ef eng-
inn liti eftir.
vídd 38. Spor leftir karl- -
manjn fyrir utan, annars
eikkert.
— Veiztu, hvort ncfckur
er grunaður?
— Langt í frá. Og Hack-
er er svo blindur, að hann
getur efcki séð á sér nefið
um hábjartan daginn.
— En hvað segir fólk?
— Það veit ekki tovað
segja skal, on margir gizka.
á að þettia sé gert í hefnd
arskyni. Faðir eða bróðir ein
toverrar st'úlkunnar, sem
toann hefur eyðilagt.
— Var erfitt að komast
að gluigganum? spurði
Matt.
— Nei, ekkert er auðveld
lara. Það væri hægt að fela
Jher manns þar á bak við.
— Nokkuð meira?
— Ekki annað en að öll
lögreglan leitar illvdrkjans,
og lögreglustjórinn er mjög
hryggur yfir þvi að Forest
City hefur misst svo góðan
foorgara.
Pedrick lagði ei'tthVað í
daufri birtunni frá ljósker-
inu yfir innganginum. Augu
hennar voru stór og djúp og
horfðú beint inn í hans.
Augabrúnirnar lyftust örlít
ið upp á við, og munnurinn
virtist mjúkur og freistandi.
— Þú ert alveg dásamleg-
ur, sagði hún brosandi, — og
ég vona >að þú haldir þér
frá öllu klandri, en það
gerirðu líklega ekki. Það
er víst heimskulegt af mér
að óska þess. Viltu kyssa
mig að skilnaði? í
Hún kom ákrefi nær, og
hann hugsaði: Ég spyr hana
seinua að því, af hverju hún
heldur að ég muni lenda í
klandri. Hann kyssti hana.
Það var undarlegur kcss,
ekki alveg laus við ástríðu,
en þó fyrst og fremst sef-
andi og iheillandi. Varir
Guju Voru þær mýkstu, sem
hann gat hugsað sér, og þær
hreyfðust svo þægilega und
ir vörum hans. Tíminn stóð
kyrr, og hann var næstum
Undir
heimar
stórborgarinnar
Engin kæra
Framhald af 16. síðu.
Lögreglustjóri sagði, að ékkí
hefði borizt formleg kæra
vegna myndarinnar og emfoætt
ið myndi ekkert aðhafast í
málinu, að svo stöddu að
minnsta kosti. Hann sagði, að
það væru fjölmörg ár síðan
bannað hefði verið að sýna
kvikmynd í Reykjavík.
Nefndin, sem hefur eftirlit
með kvikmyndum, hefur það
hlutverk að ákveða, hvort börn
um skuli bannaður aðgangur.
Algert bann á sýningu kvik-
myndar er ætíð mikið áhorfs
mál og er líklegt, að slík ákvörð
un yrði endanlega tekin af dóm
stólunum
,‘S
JoeBarry
Eichmann
— Já, það eru duggnaðar
strákar, sagði Matt. — En
ihvað eigum við að tafca okk
ur fyrir hendur? Úr því að
við erum komin í veizlu-
sklap þá finnst mér að við
ættum að halda áfram.
— Gjarnan mín vegna,
sagði Guja. — Mér þykir
gaman að skemm'ta mér.
— Ég er til í allt, sagði
Rush, — en ég hef engla til
lögu fram að bera. Ég er
í rauninni útlendingur.
— Við getum komizt inn
hjá Carlos, sagði Matt og
leit á armbandsúhið.
Þau fengu sér borð, en
efcki voru þau fyrr setzt en
mannvera nökkur laumaðist
tii Pedricks og tók upp
hljóðsta'af við hann. Pedrick
>sneri sér að Rush.
— Rush, þetta ler Pétur
Maxon. Hann faerir mér
fréttir annað slagið, bætti
hann við ti1 skýringar og
brosti til smávaxna manns-
ins, sem var sýnilega hik
andi. — Þlað er allt í lagi
með Rush Pétur. Leystu bara
frá sfcjóðunni.
— Þú veizt sjálfsagt að
>Marr er fná? hvíslaði hann
á þann toátt, sem gaf til
fcynna að hann talaði sjald
an eða aldrei fullum rómi.
— Gognum glugganr,, tolaup J
lófa fréttamanns síns og
sagði:
— Þafcka þér fyrir, Pétur.
Og toafðu augun tojá þér. Ef
eitthvað s'kyldi geáast, þá
láttu mig vita á auga lif-
■andi bragði.
— Treystu mér, foringi,
sagði Maxon brosandi og
hvarf milli borðanna í hálf-
rökkvuðum salnum.
Þau tæmdu skilnaðarskál
öll fjögur, áður en þau stóðu
upp. Þau töluðu lítið saman
lí bifreiðinni og Rush var því
feginn. Morðið á Beau Marr
var nckkuð, sem hann hafði
ekki búizt við, og hann var
sannfærður um, lað þar var
sprungan komin, sem hann
gat refcið fleyg sinn í. Það
stóð bara á þvd að finna
hentugustu leiðina. Um það
var 'hann að brjóta heillann,
þegar Matt stöðvaði bifreið
ina og Guja stakk fingri
milli rifja hans.
— Valknaðu, sagði hún. —
Ég vil álltaf láta fylgja
mér að dyrunhm.
Við dyrnar sneri toún sér
vig og horfði á hann í
10
skömmustulegur, þegar hún
vatt sér úr faðmi hans.
Hann gekk þessi fáu skref
að bifreiðinná, og var alveg
hissa á, hvað toann dró ótt
andann.
Matt Pedrick hleypti Rush
út við hótelið, og hann gekk
gegnum fordyrið og inn að
skenkiborðinu, þar sem hann
ibað um tvöfaldan skammt
af "wfoisíkyblöndu. Hann
driakk hægt og horfði fram
fyrir sig í þungum þönkum.
Það var ekki hægt að koma
þessn morði heim og saman
við þá hugmynd, sem hann
hafði gert 9ér af Fcrest
City. Fóik var ekki myrt í
slíkri borg, þar sem allt var
svo vel skipulagt. Hann í-
hugíaði hvort það gæti ver
ið, að morðið hefði verið
framið af hefndarþyrstum
föður, sem hefði misst dótt
ur síua í klær Marrs á einu
hinna svokÖlluðu „toc!tela“
toans, en fleygði strax þeirri
tougmynd frá sér. Marr
toafði ekki rekið hvíta
þrælia'sölu, og stúlkur hans
höfðu gengið í þjónustu
toans af frjálsum vilja. Og
_ sú var reynsla Rusto, að slík
ar stúlkur héldu feðrum sín
um venjulega uppi á brenni
*>- vínd, nógu til að drekkja í
Í hverri hefndarhrgsun frá
** foyrjun.
iFramliald af 3. síðu.
systrum sínum verxð komið fyrir.
í fangabúðum.
Annað vitni, Henryk Ross, —
fæddur í Póllandi, skýrði frá
því, er fólk var flutt burt úr
Gyðingahverfinu (ghettóinu) í
Lodz 1942. Þjóðverjar köstuðu
veikum börnum út um giugga á
fjórðu hæð sjúkrahúss ofan á
vörubíla, sem þegar voru yíir-
fullir af sjúku fólki. Það voru
um 203,000 Gyðingar í ghettóinu
í Lodz, er það var sett á lagg-
irnar 1940. Síðar bættust við
fleiri sem fluttir voru frá Þýzka
landi, Tékkóslóvakíu og Austur-
ríki. Ross skýrði fr.i því. að
börn úr blönduðum hjónabönd-
um, allt að þriðju kynslóð. hefðu
verið flutt til ghettósíns TJrn
120.000 manns sveltu í hel í
ghettóinu. Ross varð m, a. vitni
að því, að stormsveitarforingi
tók barn úr örmum móður sinn-
ar og sleit það lifandi í sundur.
Tshombe
I:
iFramhald af 3. síðu.
samningui' Kasavubu forsela
og Hammarskjöld aðalritara
SI> um framkvæmd á ályktun
Öryggisráðs SÞ. Er Kasavubu
forseti hvattur til að vinna að
því, að öllum þeim hvítum
mönnum, sem eru í liði Kat-
anga-hers eða nátengdir hon
um, verði vísað úr landr. Loks
er samþykkt að Kasavubu geri
allt tilíækilegt til að fá úr landi
alla þá útlendinga er á einn eða
annan hátt vinna fyrir her-
sveitir Lumumbasrnna í Orien-
tale og Kivu. Jafnframt verði
unnið að því að afvopna heri
þessara svæða.
Búizt er nú við Antoine Giz-
enga á ráðstefnuna, en hann er
aðalforystumaður Lumumba-
sinna og jafnframt viðurfeennd
ur af ýmsum ríkjum sem for-
sætisráðherra Kongó.
Ríkisstjórnin í Katanga ósk-
aði í kvöld eftir því við SÞ, að
þær sæju til þess að Tshombe
forseti landsins yrði látinn
laus. Jafnframt eru SÞ hvattar
til að gangast fyrir nýrri leið-
togaráðstefu, þar sem trygg-
ingar verði settar fyrir öryggi
leiðtoganna“. í bréfi sínu segist
stjórnin vera fús til alls kyns
samninga og viðræðna, aðeins
ef Tshombe verði látinn laus.
Alþýðublaðið — 3. máí 1961 15