Alþýðublaðið - 12.08.1961, Blaðsíða 2

Ötertjórar: Gísll J. Astþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. —■ Fulltrúl rit-
•Oirnar: Indriði G. Þorsteinsson — Fréttastjóri: Björgvin Guðmundsson. —
Hfc*:nar: 14 900 — 14 902 — 14 901' Auglýsingasími 14 906. — Aðsetur: Alþýðu-
<teásið. — Prentsmiðja Alþýðubiaðsins Hverfisgötu 8—10. — Áskriftargjald
\s. 45,00 á mánuði. I lausasölu kr. 3,00 eint. Útgefandi Alþýðuflokkurinn. —
Fra '* væmdastjóri Sverrir Kjartansson.
Mundu jbe/Y hækka gengið?
í SAMBANDI við hinn ofstækisfulla andróður
amsóknannanna gegn raunhæfum efnahagsað
igerðum ríklsstjórnarinnar er vert að
varpa fram einni spurningu: Mundu framsóknar
] menn HÆKKA gengi íslenzku krónunnar aftur,
1 -g' þeir kæmust til valda með kommúnistum á
: næstu vikum?
Enginn maður getur efazt um svarið við þess
ari spurningu. Það er NEI og aftur NEI. Forustu
! menn þessara flokka vita betur en þeir tala. Það
er ekki að ástæðulausu, að skjólstæðingar þeirra
ajálfra hafa lækkað f?skverð til sjómanna á austan
vérðu landinu, eða ganga fram fyrir .skjöldu til að
I iieimta hærri álagningu á vörur til almennings.
Fyrir áratug sat Eysteinn Jónsson í ríkisstjórn.
f Þá lækkaði hann gengið, og rúmlega ári síðar setti
áiann á bátagjaldeyri. Hann var ekkert feiminn
við þæi aðgerðir, taldi þær Óhjákvæmilegar til að
5 ‘iialda atvinnulífi þjóðarinnar gangandi. Nú er
3 munurinn sá, að gengisfallið er ekki falið með
í iiýju uppbótakerfi eins og þá, heldur viðurkennt á
raunhæfan hátt. Það mun reynast þjóðinni far
„sælla, þegar til lengdar lætur.
Kristján Sigurður Kristjánsson
/n memoriam
HINN 6 þ. m. andaðist í
Landsspítalanum Kristján Sig-
urður Kristjánsson. Hann var
fæddur 18. október 1875 á
Skálará í Keldudal í Dýrafirði.
Foreldrar hans voru Kristján
Bjarnason, sjómaður frá
Fremri,Hvestu í Arnarfirði, og
Guðrún Bjarnadóttir bónda á
Brekku í Dýrafirði.
Kristján útskrifaðist úr
Flensborgarskóla árið 1901.
Stundaðj hann kennslustörf,
fyrst heimiliskennslu
(Hvammi í Dýrafirði) og síðar
við barnaskólann á Flateyri
(1903—1909) og í Dýrafirði
(1909—1914). Á Þingeyri var
hann stundakennari og heimil
iskennari á árunum 1916—
1926, og í Reykjavík kenndi
hann börnum og unglingum
1927—1929. Jafnframt kennsl
unni á Dýrafirði stundaði hann
verzlunarstörf — Dyravörður
var hann í Landsbanka íslands
á árunum 1930—1945. og 1945
—1955 stundaði hann ýmis
skrifstofustörf í Reykjavík.
Kristján gekk að eiga Guð-
rúnu Þorbjörgu Kristjánsdótt-
ur, bónda í Hvammi í Dýra-
firði, Einarssonar, 10. október
1903, og átti með henni 9 börn
Af þeim eru 6 á lífi Konu
sína missti Kristján 8. marz
1943.
Kristján var rithöfundur góð
ur og vel skáldmæltur. Helztu
rit hans eru: „Þrjár þulur”
(1930), „Má ég detta?“ (10 æv
'intýri, 1931), ,,Sólveig“ (skáld
saga, 1935), og „Eins og mað-
urinn sáir“ (skáldsaga, 1951).
Auk þess hafa ævintýri, sögur
og kvæði birzt eftir hann í
blöðum og tímaritum, einkum
í „Ganglera", tímariti Guð-
spekifélags íslands.
Kristján var lengi í stjórn
Guðspekifélags íslands, eða
frá 1935—1949, og gegndi þar
gjaldkerastörfum. Ég átti þess
því kost að kynnast honum all
náið, og er fljótsagt, að á betri
samstarfsmann varð ekki kos-
ið Hann var mjög glöggur og
greinagóðurmaður, en að auki
frábær öðiingur um alla skap
gerð. Kærleikur og hjarta-
hlýja var það, sem mest bar
á í' fari hans og framkomu, en
undir hinu slétta og fágaða yf
irborði bjó skarpur skilningur
og sterkur vilji. Hann var hug
sjónamaður og átti þess vegna
ekki alltaf samleið með kærd
lausum heims- og efnishyggju
mönnum, sem láta sumir all-
mikið á sér bera nú á dögum
og fara geyst. í raun og verii
var hann trúvær (religiös), en,
kreddulaus í andlegum efn-
um og mjög frjálslyndur Þesg
vegna aðhylltist hann líka lífs-
viðhorf Guðspekinnar. Hann
var lengi formaður Reykjavík
urstúku Guðspekifélagsins og
sinnti því starfi með þeirri
prúðsmennsku og alúð, sem
honum var í brjóst borin.
Krisján var hógvær maður,
og það svo mjög, að kenna
mátti stundum við auðmýtt, og
olli það þvi, að sumir hávær-
ir yfirborðsmenn kunnu ekki
að mea hann og héldu að hóg
værðin væri vottur veikleika.
En því var ekki svo farið. Hóg
Framhald á 15. síðn.
Timinn og samyrkjuhúin
i T.ÍMINN átti ekki nógu stór orð til að fordæma
\ Alþýðublaðið, er það benti fyrir nokkrum vikum
; á landibúnaðarstefnu kommúnista og spurði hvers
j \ægna framsókn væri að efla þann flokk. Hvílíkt
: Imeyksli, að Alþýðublaðið skyldi leyfa sér að orða
j kommúnistísk samyrkjubú í sambandi við Tím
! ann, málgagn íslenzkra framsóknarmanna!
Þegar þetta gerðist, sat stjórnmálaritstjóri Tím
í ans, Þórarinn Þórarinsson, veizlur austur þýzkra
l kommúnista í góðu yfirlæti. Þegar hann kom
heim, skrifaði hann grein um ástandið austur þar.
• Eitt hið athyglisverðasta við greinina var sú skoð
cjÍ un Þórarins, að bændur í AusturkÞýzkalandi uni
'|| ekki nógu vel samyrkjukerfinu.
'■f| Heldur Þórarinn, að íslenzkir bændur muni una
:% því betur? Er það í samræmi við stefnu Framsókn
| arflokksins, að kvarta undan tregðu þýzka bænda
| íil að una kommúnistískum landbúnaði? Hvert
' .stefnir framsókn með slíkan ritstjóra?
1 Auglýsingasímii
Alþýðublaðsins
Í er 14906
HANNES
Á HORNINU
•fe Burt með verzlunar
mannahelgina.
'fe Mánudagurinn á að
vera vinnudagur.
ýV Óregla unglinga staf
ar af upplausn heimil
ýV anna.
ýV Ábyrgð þeirra of lítil.
MENN RÆÐA ENN ástandið
meðal unglinga um verzlunar-
ma*nnahelgina. Þannig hefur,
þetta verið á hverju ári um
langan fíma. Minnisstæðastar
mun verða lýsingar séra Jó-
hanns Hannessonar meðan hann
hafði veg og vanda af Þingvöll
um í þetta skipti, en þá tók
Laugarvatnsskógur við og ITall
ormsstaður, en betra í Þórs-
mörk, en þar kvað ástandið hafa
verið slæmt í fyrra.
ÉG LEGG eindregið til að
þessi fríhelgi verði afnumin með
öllu. Hún er fyrir löngu úrelt —
og auk þess algerlega óþörf, því
að um þetta leyti standa sumar
leyfi sem hæst, margir að koma
úr þriggja vikna leyfi sumir í
leyfi, og aðrir að fara í leyíi.
Þessi langa fríhelgi er því fá-
sinna. — Annars virðisi áfeng-
ið valda mestu um vandræðin
eins og áður. Um 700 manns
voru í Húsafellskógi um síðustu
helgi. Þar var allt með gleði-
brag, engir árekstrar og ágætur
félagsskapur. Þar stóöu að móti
bindindismenn.
HÉR í BLAÐINU ræddu
nokkrir menn vandamálin í
gær. Það þýðir ekki að kenna
einstaklingum um ástandið,
heldur ekki að afgreiða það með
því að hér séu að verki ungling
ar. Meinið liggur dýpra. Ölæði
og villimennska unglinganna,
þjófnaður þeirra í tjöldum og
annað það, sem setur svip sinn
á skemmtanirnar víða, stafar af
upplausnarástandi í þjóðfélag-
inu.
UNGLINGARNIR VINNA of
lítið. — Þeir hafa of mikið fé
handa á milli. Skyldur þeirra
eru of litlar, ábyrgð þeirra eng-
in Þða er algengt að ungling-
gefanlegir. Þetta eru aðaiatrið-
in. Það er algengt að ungling-
ar hafi það fé sem þeit vinna
sér inn eingongu til skemmtun-
ar. Þegar svo er komið seytlar
aldrei í vitund þeirra sú stað
reynd, að ábyrgðin gagnvart
sjálfum sér og heimi'.i sínu eigi
að standa straum af þeim ein-
húsnæðí er fyrir þeitn algert
aukaatriði. Allt þetta taka þeir
á þurru. Skemmtanir veroa að-
alatriði, Fé er útvegað fil þess
að standa strau maf þeim ein-
um.
ÉG HLUSVAÐI á fjóra ungl-
inga á kaffihúsi. Þeir voru um
14 ára aldur Þeir ræddu kostn
að við bifreiðaleigu og bóttust
hafa gert góða verzlun tneð þvi
að þurfa ekki að borga nema
1200 krónur fyrir bíl í 5 tíma.
Þetta er aðeins dæmi. Vín-
neyzla uhglinga stafar af fýsn
í viðburði, eitthvað óvenjulegt,
ævintýri. Og ekki virðist vera
hægt að stemma stigu víð þvi
að þeir nái í áfengi. Það er held
ur ekki von þegar fullorðnir
menn jafnvel skemmta sér við
það á samkomustöðum, að gefa
þeim vín.
HÉR ER um mikið alvöru- og
vandamál að ræða. Það verður
ekki hægt að breyta unglingun
um ef þjóðfélagið breytist
ekki, ef hinir fullorðnu sjá ekki
Framhald a 14. síðu."
j£ 12. ágúst 1961 — Alþýðublaði'ð