Alþýðublaðið - 13.09.1961, Blaðsíða 7

«»»«•*»*? *Ht ,f)
Óttist ekki
My fair Lady
FYRIRHUGAÐ er að sýn-
ingar á My fair Lady hefjist í
marzmánuði. Sagði þjóðleik-
hússtj. í fyrradag 'að það hefði
oft komið tii mála að taka
þessa óperetíu til sýningar, —
Hann sagði >að hann væri búinn
að sjá hana í fjórum löndum
og þar byggðust sýningar ekki
aðallega á „cockney“-málIýzk
unni, heldur á söngnum og
allri uppfærslunni.
BRÉF:
Hvernig tekst
bað?
(Mín fína frú)
„HVERiNIG tekst það?“ spyr
Vísir 4. sept, og er eigi að
hynja þó spurt sé. Hver stend
ur eiginlega fyrir þeim pleb-
kemur á sviði á Norðurlönd-
um? Mörg .norðurlandaleikrit*
Mörg „norðurlandajeikrit11
hafa reyndar heppnazt i Þjóð-
leikhúsinu, en önnur gersam
lega fallið, og hætt er við að
„My fair Lady“ verði i þeim
flokki. Hefur einhver heillast
(dillast) af músík Loewes? —
Þessa huggulegu lagstúía kann
ast flestir við og geta hæglega
hlustað á í útvarpi eða á Jang-
dregnum plöum (LP), þegar
skammdegisdrungi hrjáir lík-
ama og sál_
En hvað er eftir í Shawóper-
ettunni að lögunum slepptum?
Tja, m. a. munur á kokltnei-
ensku og oksforð-ensku. Hafa
Egill og Ragnar fund:ð lykil
inn að þeim lás? Mangi á
Langatanga bjargar ekki því
próblemi, og eklti heldur „mér
vantaði“ eða „við komumst“ í
talæfingar hjá Haraldi Higg-
ins Björnssyni
Danir gátu tro'iið upp með
þetta lei-krit sökum meðfæddr-
ar kunnáttusemi sinnar „á öll-
um sviðum“. Danir fóru fyrr-
um illa að íslendingum (og
með þá), en hafa jafnan kunn-
að eigin fótum forráð: þeir eru
matmenn miklir, matgerðar-
menn ypparlegir, verkmenn ó-
gætir og vandvirknir, iðnaðar
menn af fyrstu skúffu, svo að
nokkuð sé nefnt, og einnig lipr
ir flytjendur léttra söngleikja
með húmor og svansi, þegar
þeim býður svo við að horfa
m a. s. þó að prímadonnan í
„Minni fínu frú“, hafi ekki
Frh. á 14. síðn.
Ef My fair Lady væn fyrst
og fremst sýnd vegna mállýzk-
unnar, hefði alveg eins verið
hægt að taka Pygmalion til sýn
ingar, „Það er fyrst og frernst
á tó-nlistinni sem óperettan Jief
ur náð sinni frægð, og virðist
ætla að ná sömu vinsældum
og hinar sígildu Vinaróperett-
ur. Þetta er óperetta sem gcng
ur um allan heiminn“, sagði
þjóðleikhússtjóri.
„Við höfum lagt í margt, sem
hefur þótt erfitt en tek-
izt vel. Ég minnist Rigoletto í
því sambandi þegar því var
jafnvel -haldið fram að ég væri
ekki með réttu ráðí og ráð-
herra bæri að víkja mér frá.
Allir vita að Rgoletto var. tek
ið með ágætum og uppfærslan
öllum til sóma. Við gerum eins
vel og við getum og cg Jief trú
á, að þetta takizt ems vel“.
Þá skýrði þjóðleikhússtjóri
frá því, að ekki væri búið að
finna stúlku í aðalhiutverkið.
Leikstjóri verður Sven Aage
Larsen. Hann hefur sett My
fair Lady upp á f jórum stöðum,
nú síðast í Berlín, en þaðan
kemur hann hingað Þjóðleik-
hússtjóri gerir ráð fyrir að
nafnið yrði Játið halda sér 'ó-
breytt, enda hefur óperettan
verið kölluð My fp.ir Lady þar |
sem hún hefur verið sýnd utan
hins enskumælandi heims.
Ðr. Benjamín
Eiríksson:
LEIÐRÉTTING
í GREIN minni ,,Vefararnir“
er birtist í Alþýðublaðinu
þriðjudaginn 5. þ. m., stendur
að Vilhjálmur S. Vilhjálmsson
hefði í grein sinni sagt að lóð
eign Framkvæmdaba.nkans
hefði verið „rándýr“. Hiö rétta
er, að hann sagði að hún væri,
„djýir“. Mi-sitökjin, sem mér
finnst skiljanlegt að Vilhjálm-
ur telji skipta mikiu máli,
urðu þannig til að ég talaði
greinina inn á segulband og
hafði bæði Alþýðublaðið og
Þjóðviljann fyrir framan mig
á meðan, en Hjálmtýr notar
orðið „rándýr“ um lóðina í
sinni grein. Rétt tilvitnun lýs-
ingarorða þeirra Vilhjálms og
Hjálmtýs er því þannig, að
„rándýr“ er Hjálmtýs en „dýr“
Vilhjálms
Ég bið lesendur Alþýðublaðs
ins velvirðingar á mistökunum.
að allt væri ekki með felldtt.
var, að einn leiðangursmannaj
Mr. Hemming, kom til Rio de
Janeiro í byrjun síðustu vika
með skilaboð þess efnis að þeii’
liefðu villzt og að miltill birgða
skortur væri farinn að gera
vart við sig. Þeir komust aS
því, að þeir voru ekki við
Iriri-fljótið eins og þeir höfðu
haldið Þá áttu þeir í erfið-
leikum með burðarmennina.
Brezka sendiráðinu í Rio tóksi;
þrátt fyrir stjórnmálaöngþveiti
ið að fá flug-herinn í Brazilíu
til að senda matvæli og aðrar
vistir og varpa þeim í fallhlif
niður í frumskóginn.
Að svo búnu héit Hemming
aftur til félaga sinna, en þegar
hann kom til flugstöðvarinnar
í Cachimbo, var honum sagt
frá dauða Masons og að leiðang
urinn- væri á leiðinni til flug-
stöðvarinnar.
ÞESSIR Indíánar eru frá „Græna helvítinu“ á Amazon-svæðinu,
þar sem þeir Fawcett ofursti og Mason hurfu. Indíánarnir á þess-
um slóðum standa á sama „men-ningar“-stigi og forfeður þeirra
fyrir 10.000 árum. Hér á myndinni veifar hann ekki atgeirnum
framan í ókunnan landlcönnuð. Hann er aðeins að veiða sér fisk
til matar_
FJANDSAMLEGIR
INÐÍÁNAR.
Leiðangursmenn munu hafa
gert sér grein fyrir hættura
þeim, sem framundan voru áð-
ur en haldið var af stað, en
aðrir leiðangursmenn eru sagð
ir heilir á húfi. Árásina gerðu
Indíánarnr á mörkum fylkj-
anna Para og Matto Grosso, en
það var einmitt í Matto Grosso
þar sem hinn frægi Fawcett of-
ursti hvarf árið 1925 þegar
hann leitaði „Týnda keisararík
isins“.
Leiðangursstjórinn var 26 ára
læknanemi, Richard Mason að
nafni (sjá mynd). Að sögn eins
leiðangursmannsins var Jeiðang
urinn í runna einum um 900
mílur sunnan Belem og beið
eftir að sendav væru vistir,
sem venjulega bárust flugleiðis
en þegar öngþveiti varð í Braz-
ilíu í kjölfar afsagnar Qua-
dros forseta, töfðust flutning-
arnir
Þá gerðist það, að Mason á-
kvað að veiða til matar, en þá
réðust á hann Indíánar, sem
drápu hann. Þrír leiðangursÞ
menn fundu líkið, en þeir urðu
ekki fyrir árás.
Leiðangurinn hélt frá Bret-
landi í april og ætlaði að ferð
ast 1500 mílur á kanónun\ nið-
ur eftir fljótunum Iriri og
Xingu til Abazonfljó»sins. Leið
angursmennirnir höfðu hafzt
við í frumskóginum í tvo mán-
uði og ekki var von á þeim
aftur fyrr en í nóvemberlok
Það fjrsta sem benti til þess,
FORINGI brezks könnunar-
leiðangurs í frumskógum Braz
ilíu, þar sem hvítir menn hafa
aldrei stigið áður fæti, hefur,
verið drepinn af Indíánum, en
landssvæði þetta er byggb
fjandsamlegum Indíánurn, Áð-
ur en Mason hélt í þennan leið
angur lét hann þau orð falla,
að Indíánarnir væru lítt hrifnir
af gestum. 1958—1959 ferðað-
ist hann á jeppa þvert yfir meg’
inland Suður-Ameríku og fék.k
að launum heiðursmerki kgl.
landfræðifélagsins brezka. —•
Þrem árum áður haiði hann
ferðast um Persíu og önnur
Mið-Austurlönd. Hann lagðr
stund á læknisfræði í Oxford.
Tvö úr fjölskyldu hans hafa
farizt á vofeiflegan hált auk
hans, faðir hans, sem datt úr
sjúkrahúsglugga eftir bílslys,
og framdi þannig sjálfsmorS-
og systir hans, sem fórst í fjail
göngu í Frakklandi.
RICHARD MASON
Alþýðublaðið — 13. sept. 1961