Alþýðublaðið - 13.09.1961, Blaðsíða 8

Mwsa
Það eru fáir garðar í
Reykjavík eins gróður-
sælir og gamli kirkjugarð
urinn við Suðurgötu. I
.skjó’i við há tré vex þar
fjölbreyttur gróður, sem
fiöldi manna og kvenna
hefur gróðursett til að
fegra grafreit látins ætt-
ingja eða vinar.
Allur þessi gróður þarfn
ast mikillar urohirðu, og á
hverju sumri starfa í garð
inum margar ungar stúlk
ur, sem. sjá um að alit sé
hreint og snyrtilegt. Nú
þegar sumarið er að Kða og
þessari sumarvinnu stúlkn
anna fer senn að ijúka,
aatt okkur í hug ,að
ski'eppa suður í kirkju
garð og spjalla við þær.
Við hittum þrjár ungar
og fallegar stúikur, sem
voru að fara í kaffi, þegar
við komum. 'Við fylgd-
umst með þeim, og kom-
umst að því, að þær hétu
Guðlaug, Þuríður og
Anna. Káffítímann notuðu
þær til að fara út í verzl-
un, sem er skammt frá
gaxðinum, og þar drukku
þær gosdrykki, og borðuðu
súkkulaðikex msð.
V'ð spurðum þær fyrst
hvernig þeim líkaði starf-
ið.
„Okkur líkar það vel“,
var svarið.
,,Og hvað ætlið þlð að
gera í vetur? spurðum við-
„Ekkert“, svaraði ein
þeirra.
„Ekkert", spurðum við
.urdrandi.
Ja, sko, við förum bara
í skóla“.
Síðan spurðum við þær
hvernig vinnutímanum
væri háttað, og þær sögðu
okkur, að þær ynnu frá
k ukkan 8 til 5, og hefðu
V2 tím.a í mat.
„Taktu það fram, þetta
með matartimann“, sögðu
þær. ,Það er svo púka-
Iegt“
V’nna þeirra er fólgin í
því, að hreins.a leiðin, göt-
urrar, og sjá um að ailt sé
hreint og þokkalegt. Hver
sem vill getur komið í
k'rkjugarðinn, og fengið
þær gegn „vægri“ greiðslu,
tii að hreinsa og sjá um
grafreiti.
Þegar við gengum í
burtu frá verzlur.inni,
hittum v:ð eina „gæjann“
í garðlnum. Það var ungur
piltur, sem nýlur þess heið
urs, að vera e.ini ur.gi kari
maðurinn sem starfar í
garðinum. 'Við gengum
tmimmmmmunmmmnimi «-***m-**m -m—1> nwriiywMWii«w,iHi,fciMi 11 •
með honum ásamt stúlkun
um, þargað sem hann var
að taka gröf.
Við vorum komin út í
ákafar pólitiskar umræð-
ur, þegar við komum að
gröfinni. Þá komumst við
að því, að ein stúlkan var
ákveðinn kommúristi, en
strákurinn gallharðurHeim
deílingur. Hinar stúlkurn
ar höfðu enga pólitíska
skoðun, Þegar strákurinn
var byrjaður a
spurðum við hs
djúpt hann þj
grafa.
„Eg þarf að gr£
í axlarhæð“, sagð
Það fer nú e
hvað maðurinn
sem grefur“, sl
stúlkan inn í.
Hvernig sem á ’
ur, þá þótti okl
unga piltsins h(
g 13. sepi. 1961 — Alþýðublaðið