Alþýðublaðið - 18.01.1962, Blaðsíða 4

Guðni Guðmundsson:
i MENN í FRÉTTUM
frá því að hann flýði til Eng-
lands í stríðinu og hélt áfram
baráttunn; gegn Þjóðverj. eft-
ir fall Frákklands, sýnt að hug
rekki hans og skaplyndi er ó-
venjulegt, Hvernig, sem menn
líta á stjórn hans, þá verður að
viðurkenni réttmæti hennar og
af frönskum stjórnmálamönn-
um eftir stríð að dæma er eng-
inn þeirra fær um að höggva
á þann Gordionshnút, sem Al-
giermálið er.
Hitt er svo annað og sorg-
leg staðreynd, að hver áem
lausnin verður, hvort sem sam
ið verður eða de Gaulle verð-
ur að gefa út ,,fiat“, má -búast
við að v'ssir aðilar haldi bar-
áttunni áfram. Eina von de
Gaulles og allra þeirra, sem
vilja frið í Algier, er, áð lausn-
n verði slík, að mikilj meiri-
Jiluti ibúa Algier, Evrópubúa
og múhammeðstrúarmanna,
vðurkenni réttmæti hennar og
sjái sér meiri hag í að hefja
uppbygg'ngu að nýju og frið-
samleg störf en að halda til-
gangslausri baráttu áfram Það
er Þessi „dýnamíski friður11,
sem de Gaulle byggir allt á,
og á honum hvílir von'n um
framtíðina svo sannarlega. ^
EkM
M'AÐUR'sá, er nú stjórnar
Algier, er sérfræðingur í að
taka vissa áhættu, enda einn
af beztu bridgespilurum
Frakklands. Það má segja, að
aldrei hafi verið meiri þörf
fyrir mann í Algier, sem
hvorki segði of lítið né of
hátt og kunni að ráða örugg
legía isagnLr mvtspilara og
andstæðinga.
, Þessi landsstjórí Frakka
he.tir Je-
WMslír
an Morin fflfjjpr
og er 45 k' ' Vj
ára. gam- ||> ....
all. Hann ' ;‘W 1
vakti fljót E.-i'í
lega á sér
athygii J
héraðs- lf
stjóra í " ” j|l
Frakk-
landi fyrir
hugrekkií
athöfnum
og skarpar
gáfur. —
Hann var
áðeins 28 IKISMIÍiSiilÍ
ára, þegar hann varð héraðs-
stjóri, þá yngstur slíkra.
Fjölskylda hans hefur starf
að í þjónustu ríkisins mann
fram af manni og var faðir
hans verkfræðingur á vega-
málaskrifstofu franska ríkis-
ins. Jean fæddist 23, júní
1916 í Melum skammt frá
París.
Jean Morin var frábær nem
andi og tók próf í stjórnvís-
indum og lögfræði og varð
1939 yfirmaður rannsóknar-
stofnunar efnahags og félags-
mála.
Hann kvæntist Janine La-
mouroux 1941, en hún hafði
verið samtíma honum í laga-
skólanum og tekið sjálf lög-
fræðipróf. Þau eiga þrjú börn.
Frúin mun vera þokkalegur
bridgeleikari, en spilar aldr
ei v’ð mann sinn, sem er í sér
klassa.
Á stríðsárunum starfaði
Morin með George Bidault,
sem var yfirmaður ráðs and-
spyrnuhreyfingarinnar í Par
ís á stríðsárunum. Síðar var
hann ritari Bidault, þegar
hann var forsætis- og utan
ríkisráðherra Frakklands.
Bidault hefur síðan gerzt
andstæðingur de Gaulle for-
seta og svarinn fjandmaður
stefnu hans í Algiermálinu,
en það er einmitt sú stefna,
sem Morin á að framkvæma.
Morin og Bidault munu alltaf
vera vinir, þrátt fyrir tryggð
Morins við de Gaulle.
Árið 1944 var Morin gerður
að héraðsstjóra (Préfect) og
gerður að yfirmanni starfs-
manna innanríkisráðuneytis
ins. Með þessu var hann sett
ur yfir aha héraðsstjóra úti í
héruðunum á þeim tíma, er
skipta varð um 80% af slíkum
mönnum vegna mismúnandi
mikils samstarfs þeirra við
Þjóðverja á meðan á hernám
inu stóð. Morin var fluttur út
í hérað 1949, en það var hér
aðið Maine-et-Loire. A þeim
níu árum, sem hann gegndi
því starfi, ávann hann sér orð
fyrir að vera sljórnandi, er
þyrði að tala fullum hálsi við
yfirmenn sína, þegar með
þyrfti.
Hann ávann sér lika virð-
ingu íbúa hins fræga Anjou
héraðs með furðulegri þekk
ingu sinni á vínum héraðsins.
Sú saga er sögð, að í veizlu
einni áttu allir viðstaddir að
skrifa á miða árgang og vín-
berjategund víns þess, sem
drukkið var. Héraðsstjórinn
var sá eini, sem hafði öll svör
in rétt.
Morin leikur tennis all-
sæmilega og var það eitt af
fyrstu verkum hans, er hann
kom lil Algeirsborgar í nóv-
ember sh að láta gera við
tennisvöllinn við landsstjóra-
höllina. Þær sögur spunnust
að sjálfsögðu þegar í stað, að
hann væri að láta gera flug
völJ fyrir hel:kopter.
Annars hefur Morin haft
lítinn tíma til tennisleiks síð
an hann kom til Alg er. Hann
hefur iðulega þurft að vinna
frá 9 á morgnana til kl. eitt
á nóttunni. Eitt af helztu af-
rekum hans í Algier virðist
vera það að hafa komið hlut
unum í það borf, að hin borg-
aralegu yfirvöld hefðu í fullu
tré við herinn. sem hefur
hingað til vdjað kaffæra borg
aralegu yfirvöldin hvenær
sem hann hefur getað.
FBANSKIR h'ermenn loka
götu í Algeirsborg eftir óeirð
ir einn daginn í fyrri viku.
ÁTÖKIN í Alg'er hafa varla
■verið æðisgengnari í annan
tíma, en það sem af er janúar-
tnánuði. Tala dauðra, bæði F,vr
ópumanna og Algierbúa, náig-
ast hundraðið og lít ð lát virð-
iSt vera á aðgerðum. Ástandið
«r r^unverulega orðið þannig,
áð mann finnst það ekki leng-
«r geta gengið, eitthvað það
Tiljóð'j að gerast, sem muni
Ætöðva blóðbaðið.
Fyrir og um áramótin ríkti
«njög mikil bjartsýni um, að
«éð værj fyrir endann á Alg er-
•deilunni og niðurstaða munái
-tmáðlega fásf. Leynilegar v'ð-
ræður voru hafnar milli upp-
reisnarmanna (FLN) og
frönsku stjórnarinnar og nr'kl-
■ ari iíkur taldar á að ekki vær'
langt í samkomulag. Það, sem
raunveru’ega er eít'r að semja
tim, mun vera það, hverja
•trýssfngu hugsanleg stjórn
FLiN muni vilja .gefa f,rr:r ör-
yggi um 1.2 m lljóna Frakka,
-sem búa í Alg'.er, og svo um
•Æanngiart fyr'rkomulag á olíu-
v' nnsiu oe öðru í Sahara.
A5 ví.su eru þetta erfð
•vandamál, en ekki óleys^nleg.
1>að. s?m veldur áhyggjum, er
það, að st.jórn FLN virð sf ekk
•ert l'ggja á að segja skoðun
■s'na á tMlögum Frakka eða
koma fram með sínar e:g'n
tiliögur ef hún getur ekk'
fallizt á hinar. Þaðliggur ljóst
fyrir. að upnreánarmenn gpta
feng'ð fuúvpid og sjálfstæði,
fpegar þe'r vilia. ef samkomu-
laq næs: um þpssi atr'ði Þ?ð
*er því ón°itan]ega undarlesrt,
að það skul taka svo langan
t’ma að fá v'ðbröeð þeirra v'ð
h'num frönsku tdlögum.
Á meðan á þessari sjálfs-
heldu hefur staðið hafa svo
-ofsalee r bardagar brotizt úfr
-með því blóðbaði, sem getið
er um hér að ofan. Það er svo
-að sjá. a.m k. fjór'r að'ler
liafi s'ðus'u vikurnar tekið
þátt í bessum bardögum: FLN
'OAS (h n levndega. fasíst'ska
hermannahreyfng und'r stjórn
jSa’pnd herinn og sérstak
-deild hermanna. sem d“ Gau'|'°
mun 'haf.a spft. til höfuðs OAS
■og fengið hefur V:ðurnefn'ð
„sikagejar“. Skeggjarn'r hafa
, a m. k eáð fce'm áraneri nú
i þe.gar, eð liðsmenn OAS geta
ekki lengur ek ð um götur Alg
iersborgar, eins og þeir eigi
staðinn.
OAS hefur virzt vera algjör-
lega ,,desperat“ síðustu v k-
urnar og hermdarverk hreyf-
ingarinnar gengið lengra en
nokkru sinni fyrr. Það má því
segja, að fáum muni þykja
verra þó að hún fái á mót' sér
harðsnúna, skeggjaða fallhlífa
menn, sem trúir eru de Gaulle,
enda mun þegar hafa komið til
hraustlegra bardaga milli þess
ara tveggja aðila.
De Gaulle er alveg staðráð-
'nn í að leiða Algiermálið til
lykta, hvað sem líður öllum
hermdarverkum. Það virðist
ekki vera nema tvennt, sem ,
getur gerzt. Annaðhvort sem-
ur FLN við frönsku stjórnina
um þau tvö atriði sem áger n-
ingur er helzt um ennþá og get
ið er hér að ofan, eða de Gaulle
verður sjálfur að höggva með
einhverju móti á hnút'nn. Og
það verður að segjast þonum
11 verðugs hróss, að fáum
mönnum í heimi væri trúandi
til að hafa hugrekki til að pína
fram lausn, sem kynn' að reyn-
ast óvjnsæl. Hann hefur hvað
eftir annað á ferli sínum, allt
18. jan- 1961 — Aijjýoublaðlð