Alþýðublaðið - 01.03.1962, Blaðsíða 11

IÞROTTIR
Frh. af 10. slðu.
varnar ogr sóknar. Framlínan
varð hvað' eftir annað að sækja
án nauðsynlegra aðstoðar frá
framvörðunum. Þýzku bakverð-
irnir, sem Herberger hefur á
fyrri árum getað fullkomlega
t r e y s t. áttu i miklum vand-
ræðum með að halda mótstöðu-
mönnum sínum niðri.
Eftir frammistöðu Iiðsins
síðasta ár, eru fréttaritarar á
einu máli um að Herberger og
Bauwns séu of bjartsýnir. Her-
berger, sem hefur miklar vin-
sældir á knattspyrnusviðinu, er
þrátt fyrir allt í óöfundsverðri
stöðu, hvað snertir að byggja upp
kraftmikið lið í förina til Chile.
Hann á í miklum erfiðleikum
með að ná hópnum saman, nema
mjög stuttan tíma í einu. Hin
fjölmörgu 1. deildarlið verða að
nota beztu leikmenn sína í hinni
hörðu baráttu deildarkeppninnar,
og eru ekki gjarnir á að gefa
þeim frí nema rétt í ferðina.
Auk þessa veldur það nokkr-
um erfiðleikum, að leikmennirn-
ir eru hálf-atvinnumenn (part-
timers), en leikmenn í Englandi,
Spáni, Ítalíu og Suður-Ameríku
hafa laun sín eingöngu af knatt-
spyrnunni. Hálf-atvinnumaður
fær mánaðarlega greiðslu frá
félagi sínu, en er venjulega I
fastri atvinnu og á oft í miklum
erfiðleikum að fá frí frá vinnu.
Annað vandamál er óánægja leik-
mannanna með hálf-atvinnuna
og eru háværar raddir meðal
þeirra, að komast í „stóru pen-
ingana“ hjá erlendum félögum.
Hinn þéttvaxni Uwe Seeler,
„ógnvaldur varnarleikmanna", —
sem var sá Ieikmaðurinn, sem
átti stærstan þátt í að
lið hans HSV Hamburg, komst í
undanúrslit í síðustu Evrópubik-
arkeppni, félagar hans úr HSV,
Stuermer og Schnoor, Horst
Haller og fleiri, hafa verið mjög
eftirsóttir af erlendum félögum,
síðustu mánuðina. — Forkólfar
knattspyrnumálanna, sem sáu
fram á að slíkar tilfærslur rnyndu
eyðileggja inöguleika liðsins í
Chile, settu á bann fyrir nokkru,
að leikmenn, sem ættu svo til ör-
uggt sæti í ferðina, yrðu seldir.
Fáeinir leikmenn hafa látið
í það skína, að þeir muni sækja
mál sitt til dómstólanna og benda
á að þetta sé brot á stjórnar-
skránni, þar sem segir að allir
þegnar séu frjálsir að fara, svo
fremi að farið sé að lögum.
Þeir leikmenn, sem eru ör-
uggir að fara af þeim 30, sem
IGufan i Öskjuf
og veðrið
SIGURÐUR Þórarinsson J |
jaröfræðingur flaug yfir J|
Öskju í gærdag, til að athuga i!
gufustróka þá er Björn Páls 1;
son, flugmaður sá stíga upp j;
frá gosstöðvunuin og upp úr j;
Víti í fyrradag. Sigurður J!
sagði í gær er Alþýðublaðið J!
átti viðtal við hann, að hið !;
óvenjulega veðurfar undan j;
farna daga, ætti stærsta þátt j J
inn í þessari gufuaukningu. ;!
sem þarna hcfur orðið, en J!
ekkert væri óvenjulegt við !!
það, er bent gæti til að stór !;
tíðindi væri í vændum. !;
valdir hafa verið til æfinga eru
Tilkowski 26 ára, mjög fær mark-
maður; Erharöt 31 árs, sem hef-
ur verið valinn 45 sinnum í lands-
liðið og er einn af máttarstólp-
um varnarinnar, framherjarnir
Haller 22 ára, frábær uppleggj-
ari og Seeler, hörkugóður „tví-
fættur“ skotmaður og einnig
einn af i ð n u s t u leikmönnum
framlínunnar. Enn einn, sem er
svo til öruggur er Brulles 24 ára,
sem sýndi mjög góðan Ieik gegn
Grikklandi, en vantaði illilega
aðstoð frá hinum framherjunum.
Hann er verðugur arftaki Schaef-
ers, vinstri útherja 1954 og fyr-
irliða liðsins 1958, sem nú hefur
lagt skóna á hilluna.
(Flestir leikmannanna, sem j
nefndir eru í greininni komu með '
þýzka landsliðinu hingað sumar-
ið 1960).
Sjónvarp
Frainhald af 5. síðu.
á hug bandarísku hermann-
anna tii íslands. Dæmi væri um
það, að bandarískir hermenn, sem
þér hefðu dvalifct hefðu vegna
þessa fengið andúð á íslandi og ís
lenzku þjóðinni og væri það út
af fyrir sig ekki óeðlilegt þegar
þess væri gætt að í rauninni væru
varnarliðsmenn lokaðir inni sem
í fangelsi væri. En þegar inniloknn
! liðsins væri höfð í huga væri ekki
unnt að banna varnarliðinu að !
drepa tíinanna við að horfa á sjón
varp.
Benedikt sagði, að fyrir nokkr
um árum hefði verið hamast gegn
útvarpinu á Keflavíkurflugvelli og i
það talið skaðlegt tungu okkar og
þjóðerni en nú minntist enginn
lengur á skaðsemi útvarpsins. Nú
væri andúðinni hins vegar beint
gegn sjónvarpinu og talið að ís-
lendingar yrðu að einangra sig
gegn því. En við gerum menningu
okkar ekkert gagn með einangrun
sagði Benedikt. Hins vegar eigum
við að styrkja og efla allt það,
Benedikt sagði, að fyrir 10 árum
sem bezt er í íslenzkri menningu.
hefðu íslenzkir bölsýnismenn talið
að betra væri fyrir íslendinga að
tortímast í styrjöld en að láta ís
lenzka menningu glatast vegna
dvalar erlends herliðs í landinu.
Nú er hið erlenda herlið hefði
dvalizt í landinu í 10 ár treysti
sér enginn til þess að segja að,
íslenzk menning stæði verr en áð
ur. Benti Benedikt í þessu sam-
bandi á að norskur menningargagn
rýnandi er hefði verið hér á ferð
s.l. ár hefði undrast hversu lítil
amerísk áhrif væru hér á landi
þrátt fyrir dvöl varnarliðsins. Og
er heim til Noregs kom taldi þessi
Norðmaður, að Norðmenn ættu að
! taka sér íslendinga til fyrirmyndar
hvað málhreinsön snertir.
Benedikt ræddi einnig um sjón
varp almennt og taldi, að það
mundi koma til íslands mjög fljót
lega. Eftir fá ár mundu íslendigar
fá geimsjónvarp og geta náð stöðv
um fjarlægra landa En auk þess
hvað Benedikt íslenzka ríkisútvarp
ið nú vinna að því að koma sjón
varpi á fót. Hann sagði, að fyrsta
ísl. sjónvarpsstöðin yrði 5 þús.
wött og mundi kosta 11-12 millj.
Sjónvarpsdagskrá 2-2VÍ! stund á
dag myndi sennilega kosta 10 millj
ónir á ári. Tekjur yrðu af iðgjöld
um sjónvarpsnotenda og auglýsing
um og taidi Benedikt að ef ís-
lenzkt sjónvarp fengi einnig inn-
flutningsgjöld þau, er Iögð yrðu á
sjónvarpstæki mundi ekki þurfa
aðra tekjustofna til þess að standa
undir sjónvarpi hér.
Gúmmíbjörg-
unarbátarn it
Kvikmyndir
★ GAMLA BÍÓ: Innbrotsþjófur-
inn, sem varð þjóðhetja. Held-
ur Iítiífjörleg mynd, með Kay
Milland í vel Ieiknu afialhlut-
verki.
— og skrif Hjálmars Bárðarsonar og Henrys Háifdánarsonar.
VEGNA skrifa í Morgunblað-
inu bæði 15. og 17. febrúar get
ég ekki látið hjá líða að leggja
orð í belg, þar sem ég er yfir 30
ára starfandi sjómaður og héf
fylgst með þessum lilutum lítil-
lega. - ,
Ég verð nú að segja það að
mig undrar stórlega rangfærslur
skipaskoðunarstjóra á grem
Henry Hálfdánarsonar. Eftir að
ég er búinn að lesa þessar grem-
ar báðar og grandskoða þær i
huga mér svo vítt og breitt, þá
finnst mér meir gæta málskrúðs
í grein Hjálmars Bárðarsonar en
raunverulegra staðreynda. við
skulum líta yfir þessar greinar
í ljósi staðreyndanna og ættum
við þá að fá út hið sanna.
Það er ekkert vafamál þegar
litið er til þess tíma, sem iiðinn
er frá áramótum að eitthvað er
að í þessum málum. Sú spurning
hlýtur að leita á okkur, hvort
ekkert sé frekar hægt að gera til
að firra okkur slíkri blóðtöku,
sem við höfum orðið fyrir frá
áramótum. Er ekki möguleiki á
betri þjónustu frá Skipaskoðun- s
inni og því opinbera?
Ég er enginn sérfræðingur í 1
þessum málum en ég geri mér |
þó ýmsar hugmyndir um þetta, 1
en eftir að hafa lesið grein :
skipaskoðunarstjóra, tel ég hann ;
mér litlu fremri. Það er sannað i
mál til að mynda, að þýzku gúm- j
björgunarbátarnir eru mörgum 1
sinnum betri en þeir frá ensku :
verksmiðjunum RFD. Ég er bú- '
inn að ræða þessi mál við margar ^
skipshafnir og er því vel kunn-
ugur skoðunum raunverulegra
sjómanna, sem hafa örugglega
praktiska reynslu og rétt mat á
því, sem þeir eru með í hönd-
unum. Mér finnst það ekki sæm- í
Athugasemd |
UNDANFARIÐ hafa birst í
dagblöðunum viðtöl við fram- |
leiðendur öls- og gosdrykkja, þar ■
sem rekið er upp sárt harma-
kvein út af frumvarpi ríkisstjórn-
arinnar um 20 aura hækkun svo-
kallaðs tappagjalds.
í sumum þessum viðtölum er
skýrt rangt frá um gjald þetta.
Er því haldið fram, að gjaldið
renni til Styrktarfélagsins, sem
ekki er rétt. Gjaldið rennur til
Styrktarsjóðs vangefinna, sem er
í vörzlu ráðuneytisins og ráð-
herra ráðstafar fé sjóðsins, en
ekki Styrktarfélag vangefinna,
sem aðeins hefur tillögurétt um
ráðstöfun þess. Þess má geta að
þessu tilefni, að félagið hefur
beitt sér fyrir auknum framlög-
um til þessa sama styrktarsjóðs,
með því að leita á náðir sveitar-
félaganna í landinu, sem sum
hafa brugðist vel við þessari
málaleitun og lagt af frjálsum
vilja fé til sjóðsins.
Rvk, 28. febr. 1962,
f. h. Stjórnar Styrktarfélags
vangefinna,
Ingólfur Þorvaldsson, |
skrifstofustjóri. >■
andi af manni í opinberri stöðu
að stappa í gólfið og berja í borð-
ið, segjandi: það er rétt sem ég
gjöri og framkvæmi, takandi ekk-
ert tillit til þess, sem góðir
menn vilja leggja til málanna,
heldur rangsnúa sagnir þeirra og
snúa útúr í skjóli þess, að sá,
sem les svona greinar láti þar við
sitja án nokkurrar hugsunar.
Skipaskoðunarstjóri minnkaði
ákaflega mikið í augum mínum
við þessa grein og ég held í aug- <
um allra sjómanna.
Það er því miður staðreynd, að J
ekki er allt með felldu, eins og
gúmbátarnir hafa reynzt, þegar á
þeim hefur þurft að halda. Hvers
konar málflutningur er það hjá
skipaskoðunarstjóra að segja að
allt sé í lagi með þessa báta, línan
sem alitaf er að slitna megi ekki
vera sterkari, ef svo væri myndi
rifna lit úr festingunum. Á þá að
gefast upp, herra skipaskoðunar
stjóri? Ég vil benda á ráð, sem
við óupplýstir sjómenn fundum
upp, að láta líma svokallaðar
karfahlífar á gúmmístígvél okkar
til að firra okkur karfastungum
og til að styrkja þessa þarfahluti.
Vill nú ekki háttvirtur skipaskoð
unarstjóri hugsa málið og athuga
hvort ekki er hægt að gera eitt
hvað svipað til úrbóta með gúm-
bátana þar sem línan er fest í þá?
Það þarf engin Morgunblaðs
skrif til að sanna það mál, að
skipaskoðuninni er eitthvað áfátt
það er svo sem ágætt að geta
kennt sjómönnum sjálfum um ó-
farir hennar og trassaskap. Það
er eitt, sem mér finnst ákaflega
spaugilegt í öllum hörmungunum
hjá Hjálmari, að hann reynir að
klina skrifum Henrys sem ein
hverri tilkynningu frá Slysavarna
félaginu, en hver sá, sem les
grein hans í Mbl. 15. þ.m. sér að
svo er ekki, heldur skrifar Henry
algerlega sjálfstætt. En hitt er
annað mál, að mér finnst að
stjórn Slysavarnafélagsins geri
lítið úr sjálfri sér með þeirri yfir
lýsingu, er hún gaf út í tilefni
greinar H.H. og álít ég, og býst
við að svo sé um fleiri sjómenn
að sú yfirlýsing hefði aldrei átt
að koma úr þeirri átt og af henni
lítill sómi.
Við viljum að öll reynsla verði
til að auka á þekkingu og um-
bætur og í þessum málum verð-
um við að dæma hlutina eftir þvi
sem á undan er gengið en höfum
ekki efni á að umbera þröng-
sýni og stórbokkahátt.
Sjómaður
KjðrgarHur
t»augaveg 59.
Alla konar karlmannafatn*»
*r. — Afgreiðum föt eftli
máll eSa eftl? númert *#*
■tnttvm f jrinrara.
Ultima
•k NÝJA BÍÓ: Óperettuprinsess-
an: Mynd, sem er Lilli Palmer
frá upphafi iil enda, en UÍI44
er góð og myndin skemmtilega
ge rð.
★ HÁSKÓLABÍÓ: Fyndin og
skopleg mynd með skemmti-
legum Ieikurum.
RAY MILLAND er snjall leik-
ari og hann heldur myndinni«‘í
Gamla Bió algjörlega uppi. —
Myndin fjallar um innbrotsþjcf,
sem opnar alla peningaskápa a<
snilld, en lendir að Jokum í klóm
lögreglunnar af handvömm. Þeg-
ar stríðið skellur á, er bonum
boðin eftirgjöf á fangelsisdómi,
ef hann taki þátt í hættuleguot
leiðangri til meginlahdsins. Þal
gerir hann og vinnur sitt verk af
list, en reynist of fíkinn í fagva
hulti og lætur lífið fyrir.
Myndin er lítilfjörleg og al
gerð og urvinnslu, en Ray Mill-
and stendur fyrir sínu og- ekk4
er iaust við spennu á stöku stað.
HIÐSAMA má segja um mynd-
ina í Nýja Bíó og hina fyrri, að
hún stendur og fellur með aðal-
leikaranum og þó í enn rík ra
mæli. Myndin er Lilli Palmer og
Lilli Palmer er myndin.
Þráðurinn er í stuttu máli sá,
að ungri kennslukonu, sem uppi
er um aldamót, óskotnast arfur
eftir léttlynda en eftirminnilega
ömmu sína. Þegar arfurinn cr
kominn henni í hendur birtist sú
gamla dótturdóttur sinni og 'tecf-
uiWienni góð ráð og leiðbeimvg •
ar. Fyrir hennar tilstilli kmnst
hún í leikhús-„bransann“. íwita
hæfileikalaus er hún, en amma
gamla hjálpar henni, svo að allt
fer eins og bezt verður á kosið.
Lilli Palmer er forláta góð a|
tvöföldu hlutverki sínu og mynfl-
in oft verulega skemmtilega gerð.
HÁSKÓLABÍÓ býður upp á
hressingu af léttara tagi, sent
engum ætti að verða bumbuHr-ft#
— nema þá af hlátri. — Nýgiít
hjón leita sér vinnukonu, -en
verða fyrir sífelldum vonbrigð-
um„ ýmist eru þær of mikið
geínar fyrir karlmenn, of drykk-
felldar eða einhver bölvuð óáran
fylgir þeim, svo að lögreglan þeef
stöðugt að ver að skipta sér að
þessu sæmdarfólki.
Að lokum þykjast hjáiín liafa
náð í þá réttu, en hún verður þá
ástfagnin af húsbóndanum og
ekki er það það bezta.
Allt fer þó vel að lokum.
M y n d i n er bráðf jörug og
skemmtileg og leikarar í hennl
margir hverjir óborganlegir. Má
þar nefna Hickson, sem leikur
drykkfelldu vinnukonuna -og
Joan Sims, sem kemur skemmti-
lega við sögu. Ekki má heldur
gleyma Sidney James, sem leik-
ur lögreglumann og Mylene
Demongoet, sem gerir hlutverkl
sínu indæl skil.
Hressandi mynd.
H.E.
Alþýóublaðið — 1. marz 1962 £&