Alþýðublaðið - 18.04.1962, Blaðsíða 12

Svo að liann heldur, að liann nái yfirtök- Ég vona að hann viti ekki, að ég er með Ungfrú WiUiams. Hvað í ósköpunum eruð
unum með því að tefja mig í nokkrar mín- auka skammbyssu. þér að gera hér?
útur.
KRULLI
FYRIR LITLA FÖLKID
Sagan um unga kónginn
í Hversdagslandi
„Hvers vegna geymdir þú kvæðið mitt?“ ■
„Það kemur nú reyndar mér einni við. Mér
finnst það annars kjánalegt að fara svona með það,
sem maður gerir“, sagði Selina og var alvarleg.
„Sá maður, sem virðir ekki verk sitt, á ekki skilið
að fá að gera neitt“. ,
„Já, en ég virði verk mín Selina“, sagði ungi
kóngurinn. „Það er alveg satt. Mér þótti mjög leið
inlegt, að ég skyldi hafa bögglað kvæðið saman og
kastað því í burtu. Eg gerði það bara af því, að mér
þótti svo leiðinlegt, að þú skyldir ekki kunna að
meta það“.
„Ég sagði aldrei, að mér líkaði það ekki“.
„En líkaði þér það, Selina“.
„Já, það var ekki sem verst“.
„Ertu að segia satt, Selina? meinarðu það? Sel-
ina, veiztu að ég er búinn að gleyma því. Lestu það
fyrir mig“.
„Það geri ég ckki“, sagði Selina. „Kannske að það
geti kennt þér að muna betur það, sem þú yrkir,
áður en þú kastar því frá þér“.
GRANNARNIR
k©PIB
COPENHAGEií
Ætlarðu að ryksuga m!g — eða hvað?
M—iWW—gaBCMBB———H—■—BBtt—■BHBgÐHWBa—Biy TTimtT^W——
„Ég man það“, hpópaði ungi kóngurinn skyndi
lega. „Ég man það mjög vel núna. Hlustaðu á“.
Hann tók í hönd Selinu og sagði:
Þú ert fullkomnust allra
svo falleg og góð,
með funandi hjarta
nú kveð ég mitt ljóð.
Ég lifi ei án þín,
í lotningu og þrá
ég leyfi mór djarfur,
að biðja um já.
Kvikmyndir
Háskólabíó:, Helrei'ðin. —
Sænsk mynd, undir mjög
vandaðri stjórn Arne Matt-
son. Að flestu frábær mynd.
Nýja bíó: Við skulum elsk-
ast. —Amerísk gamanmynd,
sögð fræg og vinsæl. —
Yves Montand og Marilyn
Monroe.
Snillingurinn, Selma Lagerlöf,
Iét eftir sig marga dýrgripi í
sagnaskáldskap, einn þeirra hafa
Svíar nú fært yfir á hvíta tjald-
ið, með frábærum árangri —
Ökumanninn — eða Helreiðina,
eins og sagan hefur verið nefnd
hér.
Arne Mattson hefur annast
leikstjórn í myndinni og hefur
þar unnið mikið og afar vandað
verk. Mattson er þekktur af
stjórn sinni á Sölku Völku, hér
á landi, en frægari af öðrum
myndum, sem hafa skapað hon-
um heimsfrægð.
Það er freistandi að fara mörg
um orðum um þessa mynd,
vegna ýmissa eiginda hennar,
sem eru um of sjaldséðar á
tjaldi, en til þess gefst því mið-
ur ekki rúm að marki.
Þess skal þó getið, að fáar
myndir hafa verið sýndar hér að
undanförnu, þar sem jafnmikil
áherzla er lögð á myndræna og
hnitmiðaða myndbyggingu.
Fáar myndir hafa verið sýnd-
ar hér að undanförnu, þar sem
áhrif ljóss og skugga eru nýtt
jafn smekklega og vandlega.
Hraði í uppbyggingu og leik
er mjög nákvæmur og nýttur til
fuilra áhrifa, og hljömar og
þagnir oft mjög vel unnar, þó að
megi finna.
Of íangt mál yrði að segja að
gagni þá sögu, sem liggur að
baki myndarinnar, og skal því
látið nægj[a að segja að ökumað-
ur sá er myndin er nefnd eftir,
er ökumaður dauðans og sú nafn-
gift er byggð á þeirri fornu trú,
að sá maður, sem síðastur -andast
á liðnu ári, hljóti hið næsta ár
að ferðast um í þeim tilgangi að
heimta sálir hinna dánu til ríkis
dauðans. Eftir árið er ökuför
hans lokið, en nýr tekur við.
Edvin Adolphsson, fer með
hlutverk Georges, ræfilsins, sem
verður sök í óláni margra og
síðar ökumaður dauðans. A-
dolphsson er mikilhæfur leikari
og verður mjög minnisstaBður í
þessu hlutverki.
George Fant leikur bölberann,
heimilisföðurinn og hefndarann,
Davið Holm, sannfærandi og
hörkulega.
Hið sama verður að mestu sagt
um aðra leikendur, þeirra hlut-
ur í myndinni er eklci til að rýra
gildi hennar.
Myndin er afar vönduð og at-
hyglisverð. II. E„
Ríkur maður, Jean Marc Cle-
ment, fréttir að hann áé hafður
að spotti í söngleik, sem verið
er að æfa. Hann fer á stúfana og
kynnir sér málið. Verður ást-
fanginn af aðallcikkonunni og
svífst engra bragða til að vinna
hylli hennar, sem og tekst að
lokum.
Myndin er hörmulegur samsetn
ingur, ýkt og afbökuð, en þrátt
fyrir það gædd nokkrum þokka,
sem hiýtur að reiknast Yves Mon
tand til tekna/Þessi franski leik-
ari er afar geðþekkur og gædd-
Framhald á 13. síðu.
12 18- aPr'l 1962 - ALÞÝflUBLAÐIÐ