Alþýðublaðið - 08.06.1962, Blaðsíða 8

eru öll önnur. Engle
inn gengur að þessi
máli sínu með hrei
menguðum tilfinnini
já eins miklum tilfii
og honum finnst, £
geti leyft sér að í
nokkuð tækifæri.
Hin fullkomna ensl
mannssaga hlýtur a<
einhvern veginn svom
Undir gömlum fölln
stofni á botni smáár,
dæll, gamall urriði, s
inn veiðimaður hefu
urn tíma getað lokka
taka beitu. Hann er
um land allt. Og har
meira að segja nafn -
gamli eða Margrét g
eftir því, sem betur á
Georg gamli ætti
löngu að vera dauði
kvæmt öllum eðlileg
málum veiðimennskui
umgengnisvenjur Eng
og urriða eru nú
venjulegar og byggjas
kvæmri virðingu og k
Meðal annars gd
reglur, að veiðimaðu
aldrei nota önnur v
en þau, sem eru alls i
og ekki aðra beitu en
Georg gamla gæti ekk
um að hreyfa við.
Auðvitað gæti hva
pottormur sem er v
org gamla' með ormi
inum sínum, en það
líka óenskt og það a
ref þó að hann ha
hænu sér til matar -
inn senda menn á ei
iim 25 riddara og 5
hunda. snm allir eru
ngasta kyni.
Ónei, í sögunni okk
ekta brezku veiðima
i-»«ist veiðimaðurinn :
i^ióstofninum og kasta
legri eftirlíkingu s
flugu í vatnið, svo
flvtur ofan eftir ánni
upp í munninn á ®eor
Þetta er það, sem gei
á hverju einasta síðk
— 15 árin, svo að C
farinn að þekkja þe
farir. En eitthvert
komur ef til vill ,a®
Georg gamli sefur m
munn, eða honum 1
veniulega mikið. C
festist allt í einu í
"m á honum og veii
ínn á einskis annars
en að draga hann að
"im á grasivaxinn
meSan tárin streyn
v'nnarnar á honum (]
"°eia á fiskimanninu
Á bakkanum lætv
gamli lífið og honun
KRÚSI AL-
ÞÝÐLEGUR
M o s k v a .
Þessa dagana stendur
yfir ítölsk vörusýning í
Rússlandi. Meðal annars eru
sýndir þar Fiat bílar. Krúsi
skoðaði sýninguna am dag-
inn, og þá m. a. bílana, sem
þar eru til sýnis.
Fulltrúi frá Fiat verksmiðj-
unum sýndi Krúsa bílana. —
Þegar þeir voru að skoða
einn þeirra, sagði Krúsi, að
Mikoyan vildi ekki aka sér
til morgunverðar, og spurði
hvort þeir gætu ekki séð sér
fyrir farkosti.
Fiatfulltrúinn var nú ekki
í vandræðum með það.
Var nú kallað á bílstjóra í
snarhasti, og síðan ekið af
stað til Kremlhallar.
Þegar þangað kom bauð
Krúsi bæði fulltrúanum og
bílstjóranum að borða með
sér morgunverð. Þáðu þeir
það.
Morgunverðurinn var held-
ur ekki af lakara taginu. Þar
var m. a. á borðum kaviar,
lax, kampavín, vodka og
fleiri rússneskir réttir. Krúsi
var í sjöunda himni og virt-
ist skemmta sér konunglega.
— Hvers ætli að rússnesk-
ir verkamenn neyti annars á
morgnana áður en þeir fara
til vinnu?
Alltaf
fjölgar
SAMKVÆMT tölfræði-
legum, skýrslum frá SÞ
mun nú íbúatala jarðar-
innar vera komin yfir þrjá
milljarða.
Samkvæmt skýrslunni
voru íbúar jarðarinnar
2.995 milljarðar um mitt
ár 1960. Þá fjölgaði fólk-
inu um 1,8% á ári. Mest
varð fólksfjölgunin í S,-
Ameríku það ár, eða 2,7
%. í Asíu býr nú meira
en helmingur allra jarðar
búa. (Sovét ekki talið
með). Árið 1960 bjuggu í
Asíu 1,68 milljarðar
manna. Evrópa er ennþá
þéttbýlasta álfan. Strjál-
býlustu lönd veraldarinn-
ar í dag eru Ástralía,
Kanada og ísland.
ALLIR menn fá einhvern tíma á ævinni ó-
skaplegan áhuga á einhverju einstöku verkefni
svokallaða dellu. Strákar fá óskaplega bíladellu,
skellinöðrudellu og þegar þeir eldast bridge-
dellu eða pókerdellu, eða yfirleitt allar dellur
sem til eru, nema kannnski kúadellu.
Ein af þessum „dellum“ verkar þannig á
menn, að strax þegar ísa leysir og fært er út úr
bænum, fer að fara fiðringur eftir bakinu á þeim.
Þeir dveljast tíðum niðri í kjallara að athuga
veiðistöngina sína, hvort allt sé í lagi fyrir sum
arið, kaupa fleiri heitur, og loks einn góðan veð
urdag læðast þeir í burtu án þess að kyssa kon-
una bless og æða náfölir á ofsalegum hraða til
viðhaldsins, árinnar, sem streymir fram lygn og
tær með fisk undir hverjum steini.
Þessi hræðilega veiki heitir stangaveiði, og
herjar á margan góðan íslending. — En sem bet
ur fer er hún ekki hanvæn, og það eru ekki Is-
lendingar einir sem kannast við hana — flestar
siðmenntaðar þjóðir stunda stangaveiði meira
og minna.
Hérna á eftir segir bandaríski rithöfundurinn
JOHN STEINBECK frá því hvemig þrjár þjóð-
ir, Bandaríkjamenn, Frakkar og Englendingar
haga sér við stangaveiðar, — því sinn er siður í
landi hverju.
ÉG HEF alltaf haft mjög
gaman af sportveiðimennsku,
og er, þó að ég segi sjálfur
frá, orðinn hálfgerður sér-
fræðingur á því sviði. Varla
er til sú sportgrein, sem kem
ur fram í jafn misjöfnum
myndum í hinum ýmsu lönd-
um og sportveiði. Þess vegna
var það, að ég gekk niður að
Oise ánni við París, til þess
að athuga hvernig franskir
veiðimenn höguðu sér við
veiðarnar.
Áður en ég gef ykkur smá-
lýsingu á því hvernig þeir
fiska, ætla ég þó að gefa ykk-
ur svolitla hugmynd um tvær
aðrar sportiveiðimannatípur
Englendinga og Ameríku-
menn.
Hver einasti Ameríkumað-
ur álítur að hann sé fæddur
fiskimaður, honum dytti að
minnsta kosti aldrei í hug að
viðurkenna, að hann hefði
ekki ánægju af því, það væri
í hans augum það sama og að
afneita móðurást eða mána-
skini.
Amerískum veiðimönnum
er sportveiðin meira en sport,
hún er hólmgönguáskorun til
ur hann sannað, að hann er
sterkari og vitrari en fiskur-
inn, takizt það ekki — — ja,
mér hefur nú alltaf fundizt
að maður, sem leggur vit sitt
til jafns við vit fisks og lýtur
í lægra haldi, hann eigi ekki
betra skilið. — Bara að ég
lendi nú ekki fyrir óamerísku
nefndinni — — —
Grundvallarsjónarmið Eng-
lendinga gagnvart sömu veiði
náttúruaflanna. Hann kaupir
heil fjöll af útbúnaði, hjól,
línu, stengur, flugur o. s. frv.
allt af dýrustu tegund og fisk-
unum til heiðurs íklæðist
hann sérstökum fatnaði. Ef
hann hefur efni á því, kaupir
hann eða leigir bát, sem er
álíka ríkulega búinn til veiða
og nýtízku skurðstofa í sjúkra
húsi. Þá er hann loks reiðu-
búinn að berjast við náttúr-
una, það er að segja fiskana.
Meðal allra íbúa hafsins
vill Ameríkumaðurinn helzt
fást við þá, sem hafa minnst
næringargildi í hlutfalli við
erfiðið við að ná þeim, það er
að segja túnfiskana.
Veiðimaðurinn sezt í nokk-
urskonar krómaðan rakara-
stól í framdekkinu, og þegar
hann hefur loks náð óvinin-
um á krókinn, þá leggur
hann á sig ægilegustu lík-
amlegar pyntingar og situr
tímunum saman í sínum fína
stól meðan handleggirnir
verða fyrir slíkri áreynslu að
við liggur. að þeir rifni af
hvað eftir annað.
Takist honum að ná fiskin-
um inn fyrir lunninguna, hef-
8 6. júní 1962 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
mm

œ&'
- riíl