Alþýðublaðið - 15.08.1962, Blaðsíða 8

Alþýðublaðið - 15.08.1962, Blaðsíða 8
S.Mr BRÉFA- SKIPTI EINN japanskur herra skrifar blaðinu og vill fá pennavin hér á landi. Bréf hans hljóð ar eitthvað á þessa leið: Ég hef áhuga á landi yðar og mig langar til að hafa bréfaskipti við íslenzkan pilt eða stúlku. Nafn mitt er: Satom Makabauasti, og ég er 14 ára gamall drengur. Heimilisfangið er á 1000 Asakure, Kochi- sity Kochi-ken, Japan. Áhugamál mín eru söfnun póstkorta og mynda; og mér þykir gaman að spila tennis. Ég vona að þetta bréf verði gert kunnugt ís- lenzkum drengjum og stúlkum í blaði yðar. Með kveðju BERLÍNARBÚAR hafa komið sér upp dálítilli para- dís, þar sem þeir geta smá- tíma sloppið frá borgrarryki ogr útsýni að múrnum. Þessi staður heitir Naden- berg, og var tekinn í notkun árið 1960. Þar er mikiil fjöldi smáhúsa þar sem fjölskyldan getur dvalið og notið útsýn- is I yndislegu umhverfi. Þessi hús þykja einkar smekkleg og hentug, — og þarna sést ein fjölskyldan sitja að snæð- ingi ásamt kú á staðnum. SAGA VIRGIN- IUTÓBAKS Frá hungurdauða tif milljóna auðs - Saga tóbaksins í Yamestown Fólkið í bandaríska „tó- baksríkinu" Virginíu hefur tækifæri til þess að fá sér „ekstra smók“ nú um þessar mundir Það er nefnilega verjö að halda upp á afmæli tóbaks framleiðslunnar — og það um leið að hún hefur aldrei heppnast betur en einmitt nú. Sagan um hvernig tóbaks framleiðslan varð aðalatvinnu vegur Norðurríkjabúa, er frek ar óvenjuleg: Hún hefst sem hryggileg sorgarsaga og endar sem ævintýri milljónaauðsins Strax þegar Kólumbus fann Ameríku 1492 tók hann eftir því að þeir innfæddu reyktu ailmikið fyrirbrigði sem þeir kölluðu „tabac“. Á öldunum sem liðu eftir fund Kólum- busar barst þessi siður að reykja til Evrópu: en samt varð það ekki algengt. Reyk- ingar urðu fyrst almennar, þeg ar enski landneminn John Rolf hóf að reka verzlun í smá bænum Jamestown i Virgina Jamestown hafði verið byggð af_ Englendingum sem nýlendubær, og nýbyggjamir unnu baki brotnu til að hafa í sig í þessu ókunha landi — meðal annars með því að rækta tóbak. En enginn heima í Evrópu vildi kaupa fram- leiðslu þeirra, og veturinn 1611-12 voru þeir orðnir svo aðþrengdir að fjöldinn af þeim dó úr hungli og örbirgð. Þá var það sem hinn 25 ára gamli John Rolfe sló í gegn: Hann var viss um það, að tilgangslaus var að, halda á- fram að rækta sama tóbak og áður hafði verið og þess vegna varð hann sér úti um fræ frá Venuzuela í Suður-Ameríku, og sáði því í sína akra þrátt fyrir alla örbirgðina — og þegar blöðin voru fullsprottin sumarið 1612 sendi hann þau til London, þar sem þau urðu á augabragði geysivinsæl vegna mildis og bragðgæðis. Þegar hinir ensku pípureyk- ingamenn höfðu reynt íóbakið frá Jamestown vildu þeir bók staflega ekki líta við neinu öðru, — og ekki leið á löngu þar til viðskiptin í öðrum löndum tóku að aukast. Það var þessi skyndilegi vöxtur í reykingum Evrópubúa, sem varð hin beina orsök hinnar miklu tóbaksræktar og — iðn aðar í Norður-Ameríku, eins varanlegasta efnahagslegs r.ig- urs í sögu landsins. Að sjálfsögðu urðu margir til að rísa upp á móti tóbaks reykingum. Hinn frægi land könnuður, Englendingurinn John Smith lýsti því yfir, að fólk sem reykti væri svínum verra. James 1. Englandskon- ungur gaf út orðsendingu gegn tóbaksnotkun, þar sem stóð meðal annars: — Þið borgarar, ef þið haf ið nokkra siðferðistilfinningu, þá fýrirlítið reykingar eins og pestina, þvi að þær eru mann legur löstur, þær skemma sjón ina, setja óbragð í munninn, skaða heilann, hertaka lungun og stikna eins og í sjálfu hel- víti — Aðrir tóku tóbakinu vel, og allt fram á þennan dag hefur plantan verið álitin ágæt lækn ing gegn ýmsum kvillum, allt frá tannpínu upp í íílapensla. En þrátt fyrir mótbárur með og á móti hefur tóbakið farið sigurför umhverfis hnöttinn. Árið 1961 settu Bandaríkin met í framleiðslu tóbaks: 100 milljarða sígarettur, 10 mill- jarða vindla, 75 milljón kíló píputóbak, og 100 milljón kiló af „skro.“ KJAFTASKJÓÐAN: Ég sá manninn þinn í gærkveldi þeg ar hann var að reyna að veiða stúlku á strætinu. Frúin: Og fór hún með hon um? Kjaftaskjóðan: Já, það gerði hún. Frúin: Þá hefur þetta alls ekki verið maðurinn minn. ★ EIGINMAÐURINN: Konan mín krafðist hjónaskilnaðar fyrir réttinum og hágrét. Annar eiginmaður: Hvað kom fyrir? Hinn: Dómarinn þurrkaði tár hennar í burtu með banka bókinni minni. HÚSBÓNDL* Maður sem ætlast til af konu sinni að hún sé fullkomin og hún skilji af hverju hann er það ekki. SEGIÐ MÉR, spurði Ro- mano Mussolini, eru allad þessar manneskjur hér að stara svo á andlit mitt, af því að ég er sonur einræð- isherrans? Koma þau vegna forvitni, eða af því að þeim þykir gaman að hluþta á. jazzhljómsveit mína? • Ég velti þessu fyrir mér í hvert skipti, sem ég leik á hljómleikum og það ger- ir mér ómögulegt að gleyma lífi mínu sem sonur „II Duce“. Romano, fyrrverandi son- 'ur einræ'Sisherrans ítasKa, er nú 35 ára gamall, jiæfi- lega gildvaxinn, en að öðru leyti alveg eftirmynd föð- urs síns hvað útíit snertir. Hann hætti sér út í sviðs- ljósið fyrir 4 árum, þegar hann stofnaði jazz!hljóm-i sveit ásamt 8 góðum vinum sínum. Eftir að þeir höfðu spil- ,að á nokkrnny .'nátt'klúbb-4, um í Róm var þeim boðin þátttaka í alþjóðlegu jazz- hátíðinni i Belgíu. Þar slógu þeir alveg í Igegn og samningstilboðin streymdu til þeirra frá Ítalíu, Frakklandi og Spáni þar sem þeir vo kynntir sem aðc atriðið. — Ég hefi ald um að vera a sagði Romano. — bókstaflega ekki sjálfan mig hvers er hræddur við s\ er íyrir öllu ánæ minnar sem tónli og það að lifa lífi í frjálsu landi Lif Romanos si í höllinni í Róm af músík. II Duc fiðlu, og að því segja alveg sér Elsti sonurinn Vi' >ekktur jaz^ga og spilaði sjálfur í Edda, dóttirin spil á hljóðfæri. Vittorio, jazalga inn safnaði jazzj sífellt síðan Roma ára hefur hann ej sínum í frönskum stól og hlustað á b íska jazz. Þegar Mussoli skyidan fór að sj sem dró á loft í h íska þjóðfélagi, g no, yngstur af 8 g 15. ágúst 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ 1

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.