Alþýðublaðið - 17.04.1963, Blaðsíða 8

. . . ÞAÐ kom eins og reiðar-
slag! . . .
í lok annarra ógnvekjandi slys-
fara páskanna 1963. Brennandi
íslenzk flugvél á Fornebu-
iugvelli Óslóborgar. 12 dánir, 5
manna áhöfn, 7 farþfegar. Leik-
<onan Anna Borg meðal hinna
átnu.
Slík var sú voðafrétt.
Orð fá varla lýst þeirri skelf-
;ngu sem greip fólk —'þar á
ineðal mig.
Anna dáin; — Horfin!
Gat þetta verið rétt?
Flugslys úti í heimi, skipta
inann eiginlega svo litlu. Fram-
andi fólk fjarlægra þjóða bíður
bana. Það vekur óþægilegar til-
finningar — okkar — ekki bein-
línis sorg svo hjarta manns
skjálfi.
Hér var öðru máli að gegna. —
Anna Borg ein hinna látnu!
í einu vetfangi þyrpist að sæg
ur endurminninga um hana. Skóla
órin í Kaupmannahöfn með
henni. Samstarf svo árum skipti
hér heima. Allt ógleymanlegt. Allt
fagurt og dásamlegt.
Anna á leið heim til síns elsk-
aða lands. Heim til ættingja og
vina.
Listakona á góðum aldrí, með
fullu starfs-þreki. Virt og mikils
metin við eitt bezta og elzta leik
hús álfunnar, við hlið síns ágæta
eiginmanns og mikla listamanns
Páls Reumert.
Nú allt í einu svipt burt.
Aldrei stendur maðurinn jafn
undrandi, ráðþrota og lostinn
skelfingu og við slíka ógnvekj-
andi atburði. Hvers vegna? Hvers
vegna?
„Hver má þýða heilög ragna
ráð”!
Spurninqar sem engin svör
fóst við flvkk'ast að. Falla mátt-
vana til jarðar.
Ef!ir er 'ópj s so’gin.
Hiðxtóma r'm saknaðarins!
Ensen : og ætt-
jo"?ífln"n h.'*• fa kt Fáar
hlýrri eða yndislegri konur.
Engan betri og hjálpfúsari
skólafélaga.
Enga. vandvirkari listakonu
leiksviðsins.
Það var oft unun að hennar
vinnubrögðum, og samleikurinn
við hana var inspirerandi, oft og
einatt.
Henni fannst aldrei neitt nógu
gott. Virðing hennar fyrir starfi
sfnu var háleit og takmarkalaus.
Til fyrirmyndar.
Hún var hin fegursta Halla í
Fjalla-Eyvindi í Reykjavík 1930.
IVIínu fyrsta verulega stóra verk-
efni hér heima.
Ég man ennþá hve glöð hún
var, þegar ég bauð henni heim,
til að leika þetta hlutverk. Sú
samvinna var dýrmæt og ógleym
anleg. —
Fulltrúar frá mörgum löndum
Evrópu .og Ameríku sáu þá sýn-
ingu. Orðstír Önnu Borg flaug
víða það ár.
Hún var þá ráðin við konung
lega leikhúsið í Kaupmannahöfn.
Listasigrar Önnu verða ekki
raktir hér. Þeir eru alkunnir.
Frægð og frami varð hlutskipti
þessarar stórglæsilegu og hæfi-
leikamiklu konu.
Hún var um langt skeið af
mörpum talin fegursta leikkona
Norðurlanda.
Lfiksiprar hen”»r pru legio.
Nú ert þú horfin1
Ég þakka þér allt og allt!
Veit að þín hefir beðið björt
og fögur tilvera á ódáinslandinu,
þar sem hin hrollvekjandi véla-
tækni jarðarinnar fær ekki grand
að þér. -
Ég, og aðrir vinir þínir munu
geyma minninguna um manneskj-
una og listakonuna Önnu Borg
meðal sinna helgustu dýrgripa.
Með brottför binni hefur ís-
larvd misst einn sinn áhrifamesta
og glæsilegasta fuútrúa listar-
innar á erlendvm vettvangi.
Það sæti verður vandfyllt . . .
Reykjavík 16. apríl 1963.
Haraldur Björnsson.

■ ' " /' ' ■

‘ -.
ANNA BORG fæddist í Reykja-
vík 30. september 1903, déttir
hjónanna Borgþórs Jósefssonar
bæjargjaldkera og Stefaníu Guð-
mundsdóttur, hinna ágætu leik-
konu. Hún kom snemma fram á
leiksviði hér í bæ, en fyrsta stór-
hlutverk hennar á leiksviði hér
var í „Det var engang“ með
danska leikaranum Adam Poul-
sen. Það mun hafa verið hann,
sem hvatti hana til náms í leik-
list, og gekk hún á leikskóla
Konunglega leikhússins í Kaup-
mannahöfn.
Hún debúteraði á Konunglega
leikhúsinu 22. marz 1929 í Gálga-
manninum eftir Runar Schilde á
móti Poul Reumert, sem lék of-
urstann. — Þau gengu í hjóna-
band 5. október 1932 og eignuð-
ust tvo syni, Stefán Borg Reum-
ert, stýrimann, sem er búsettur
hér á íslandi, og Thorsten Borg
Reumert lækni.
Ummæli um
Önnu Borg látna
Andlát Önnu Borg hefur vald-
ið mikilli sorg meðal leikhúss-
manna um öll Norðurlönd. Fara
hér á eftir glefsur úr ummælum
nokkurra norrænna leikhúsmanna
um hana :
Henning Bröndsted, forstjóri
Konunglega leikhússins: „Bæði
sem leikkona og leikstjóri hafði
Anna Borg mikla þýðingu fyrir
Konunglega leikhúsið. Og sem
leikstjóri starfaði hún bæði við
leikrit og óperur. Svo sem kunn-
ugt er, varð Anna Borg fyrir
alvarlegum sjúkdómi, og þegar
hún kom aftur til starfa, en í
fyrstu ekki sem leikkona, stakk
ég upp ‘ á því við hana, að • hún
reyndi sig sem kennari í leiklist
við óperuskólann, kenndi hinum
ungu söngmönnum að leika, og
það mikilvæga starf hafði frú
Anna Borg með höndum í mörg
ár. Það var því algjörlega eðli-
iegt, að hún í framhaldi af því
gerðist óperuleikstjóri, fyrst í
„Grímudansleiknum”, síðar í
„Trúbadúrnum” og „Rigolettó1.”
Fyrsta verk hennar sem leik-
stjóra var í „Magtens bröd” eftir
Leck Fischer. Frá síðari árum
minnumst við hennar sem leik-
konu aðallega vegna hins ágæta
leiks í . hlutverkí Elízabetar
drottningar í Maríu Stúart eftir
Schiller og í hlutverki Beru
drottningar í „Hagbarth og Sig-
ne” eftir Oehlenschlager.
Það eru tæoir átta dagar síðan
ég talaði við Önnu Borg um næsta
leikár og að hún tæki við hlut-
verki Mor Karen í Álfhól, þegar
við tökum það leikrit upp aftur.
Eg var ekki í efa um, að Anna
Borg, með sína íslenzku erfð að
baki, hefði getað skapað hina
réttu og dularfullu Mor Karen.
Fréttin um hinn . sorglega
dauða hennar kemur með svo
cegilegu afli, að mér er það ómögu
Framhald á 14. síðu.
0
Auna Borg í hlutverki Toinette í
ímyndunarveikinni. — Lengra til
vinstri: í hlutverki heilagrar Jó-
hönnu í samnefndu leikriti — í
bæði skiptin í Þ.inðleikhúsinu hér.
)
8 17. apríl 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ