Alþýðublaðið - 17.04.1963, Blaðsíða 9

JON SÍGURÐSSON
16 manns farast. Þessa og líkar
fyrirsagnir mátti sjá í dagblöðum
borgarinnar fyrir bænadagana. Ó-
veðursdagarnir fyrir bænadagana
urðu stórhöggir í garð íslenzkrar
sjómannastéttar og hið mikla mann
fall var mikil blóðtaka ekki íjöl-
mennari þjóð en við íslendingar
erum.
Stór er sá hópur er sorgin hefur
sótt heim.
Ástvinamissir verður aldrei að
fullu bættur, en þó er það nokkur
iiuggun í harmi, að vera sér þess
meðvitandi að þurfa ekki að iara
á vonarvöl, þótt fyrirvinnan sé far
in.
Eftir suma þá menn, er fórust,
fást nokkru meiri bætur en aðra.
Þannig að eftirlifandi ekkjur
standi ekki uppi bjargalausar með
barnahópinn.
Eftir aðra, og þá meirihluta
þeirra er fórust í þessum veður- I
ham fást aðeins þær bætur, sem á- |
kveðnar eru samkvæmt lögum.
Hvernig stendur á þessum mis- 1
mun? mun margur spyrja.
Af hverju eru ekki allir s
menn jafnhátt tryggðir?
Því er til að svara, að sérstaklega
nú í seinni tíð hafa sjómannasam
tök landsins lagt á það mikla og
aukna áherzlu, að fá með samuing
um og löggjöf alls konar trygg-
ingar, svo sem greiðslur í slysa-
og veikindatilfellum, lífeyrissjóðs-
greiðslur við dauða og örorku o í.:.
Með samningum hafa félögin
komið því fram, að hver maður
á skipi, sem skylt er að lögskrá á,
er aukalega trygður við dauða eða
örorku fyrir kr. 200.000 umfram
hina lögbundnu tryggingu.
Flestir þeirra manna er fórust
fyrir norðan, voru aðeins tryggðir
hinni lögbundnu tryggingu.
Bætur eftir þá verða því um 210
þús. kr. minni, fyrir hvern einn, en
eftir þá er fórust af m.b. Súlunni.
Þetta má ekki svo til ganga leng
ur að allir sjómenn séu ekki jafn-
hátt tryggðir.
Það er ekkert lítill hópur ís-
lenzkra sjómanna, sem aðeins eru
tryggðir hinni lögbundnu trygg-
ingu.
Síðan landhelgisútfærslan átti
sér stað og fiskur varð meiri á
grunnslóðum, hefur sjósókn á
smærri bátum farið mjög vaxandi
og er það ekki óverulegur hluti af
ársaflanum sem fluttur er að landi
af þeim mönnum er á sjó sækja
á s.mábátum, eða svokölluðum trill
um.
Sjósókn á þessum bátum er því
bæði stór og miklvægur þáttur í
atvinnulífi þjóðarinnar, og þeir eru
ekki fóir, hinir smærri staðir á land
1 inu, sem að sjó liggja, sem eru sjálf
um sér nógir um atvinnu, fyrir
tilveru þessara smærri báta.
Þessir menn stunda engu síð-
ur áhættusama og erfiða atvinnu
og færa engu síður björg í bú,
en hinir sem á stærri skipuuum
eru.
Sjómannafélögin ná því ekxi
með samningum eins og er, ?ð
jafna þennan mismun, sem er á
bótum eftir þá sem á eða í sjó far-
ast. Heldur verður þvi ekki við-
komið, á því Alþingi er nú situr,
en senn fer að ljúka, að jafna mis
muninn með löggjöf er sett væri
í því efni.
En það er skylda löggjafans
og sjómannasamtakanna að finna
leiðir til úrbóta og það verður að
takast, svo slikt komi ekki fyrir
aftur að sjómenn séu misjafnlega
bættir, eftir því hvort skipið er
smærra eða stærra, er mennirnir
farast á eða af.
Það er því engin önnur leið nú,
en að efna til samskota til að |j
jafna þennan mun, og treysti ég
dagblöðum borgarinnar evo log
blöðum úti á landi, til þess að
gangast fyrir söfnun til aðstand
enda þeirra er fórust af smærri
bátum, þannig að þeir fái jafnháar
bætur og aðstandendur þeirra
Framh. á 14. síðu
Jón Sigurðsson.
LEIKFELÁG SELFOSS:
MINNINGARORÐ
iia víwim
LEIKFELAG Selfoss frumsýndi
s. 1. fimmtudag gamanleikinn
Grænu lyftuna eftir Avery Hop-
wood. Leikstjórn önnuðust hjón-
in Juliane og Gísli Alfreðsson. Var
sýningunni vel tekið og leikurinn
og leikstjóra rnjög fagnað eftir
sýningu.
Gamanleikurinn Græna lyftan
verður næsta léttvægur fundinn
við hliðina á þeim verkefnum,
sem Leikfélag Selfoss hefur haft
á leikskrá sinni undanfarin missiri.
Kostir hans og gildi liggja í upp-
byggingu, sem gerð er af þekk-
ingu á kröfum leikhúss, hnytti-
legum tilsvörum og skýrum mann-
' gerðum, sem gefa góðum leikur-
um tækifæri til að vera skemmti-
| legir. Skorti hins vegar eitthvað
þar á verður leikritið beinlínis
leiðinlegt. Leikendur þeir, sem að
þessu sinni fara með hlutverk í
Grænu lyftunni létu tækifærið
Úr 3. þætti: Halldór Magnússon, Ólafur Ólafsson, Elin Arnolds-’
dóttir, Erla Jakobsdóttir og Gunnar Grans. — Ljósm.: Jóhann Þór
Sigurbergsson.
ekki ganga sér úr greipum. Er
það fyrst og fremst að þakka vel
heppnuðu vali í hlutverk, þjálfun
og reynslu leikaranna á undan-
förnum árum og öruggri leik-
stjórn.
Mest mæddi á þeim Erlu Jak-
obsdóttur (Blanny Wheeler) og
Ólafi Ólafssyni (Billy Bartlett)
Frammistaða þeirra skar úr um,
að sýningin er vel heppnuð. Eink-
um var leikur Eriu hóflegur, fág-
aður og eðlilegur. Ólafur not-
færði sér ekki til fullnustu alla
möguleika hlvitverksins, sízt í
byrjun leiksins, og getur frumsýn
íngar^t'tyrk, að einhverju leyti
verið um að kenna, því að hon-
um tókst betur er á leið eink-
um þó í 2. þætti.
Elín Árnadóttir lék frú Bartlett
Hún hefur skýra og óþvingaða
framsögn, en má varast að ofleika
og gera leikinn þannig að of mikl-
um skopleik. Axel Magnússon og
Sig. Símon Sigurðsson léku Jaelc
Wheeler og Philip Evans. Þeir eru
orðnir sviðsvanir og fóru lýtalaust
méð hlutverk sín. Þau Guðrun Er-
lingsdóttir, Halldór Magnússon og
Gunnar Granz fóru með minni
hlutverk sem gáfu ekki mikil
tækifæri til leiks. Gervi þeirra
voru skömmtileg og féllu vel að
leiknum.
Vel var til leiksviðs og annars
ytri búnaðar vandað, hraði sýning-
arinnar var mikill eins og vera
Framhald á 15. síðu.
Axel Þorhjörnsson
í DAG er frá Dómkirkjunni gerð
úlför Axels Þorbjörnssonar, verzl-
unarmanns. Iíann lézt 8. þ. m. eftir
stutta en stranga sjúkdómslegu.
Þrátt fyrir það, þó eins víst sé að
dagur fylgi nóttu, að eitt sinn skal
hver deyja, eru menn oftast jafn
óviðbúnir að heyra Líkaböng
glymja vinum sínum og íélögum.
Þannig varð oss, félögum Axels
og vinum í knattspyrnufélaginu
Val, er við fréttum að hann væri
allur. Vissulega var oss Ijóst, að
hann gekk ekki undanfarna mán-
uði heill til skógar, og að hann
hafði farið „á spítala" til „rann-
sóknar." Við vonuðum að sú rann
sókn myndi leiða til þess, að snilli
lækjna vorra og hagar hendur,
fengju bjargað þessum vini vorum,
svo að við mættum enn um stund
hafa hann á meðal vor, glaðan og
reifan. En skjótt bregður sól
sumri og svo fór hér. Mannlegur
máttur og þekking fékk hér ekki
rönd við reist.
Axel var fæddur hinn 15. april
1910 í Mjósundi í Flóa í Árnessýslu
En þar.bjgggu föreldrar hans, aiit
tiPársihs"19Í8, að faðir hans lézt.
En móðir hans fluttist nokkru síðar
til Reykjavíkur og með henni clst
Axel' upp. Er Axel hafði aldur til
lagði hann stund á verzlunarstörf
og var um árabil í þjónustu verzlun
ar Hindriks Biering, en'hin síðari
ár hjá heildverzlun Ásbjarnar Ól-
afssonar og hjá því fyrirtæki var
hann er hann lézt. Sem starfsmað
ur var Axel sérlega vel látinn hvers
manns hugljúfi, öruggur og aðgæt-
inn.
Ungur að árum gekk Axel undir
! merki knattspyrnufélagsins Vals og
|var þar tryggur og einlægur fé-
: lagi til lrinztu stundar. Hann átti
sæti í stjórn Vals fyrst á árunum
, 1934-35 og er deildaslcipting inn
; an félagsins var tekin upp, sæti í
stjórn knattspyrnudeildarinnar h n
tííðari ár, og var þar í stjórn er
hann lézt.
j Axel var óvenjulega góður fé-
lagsmaður, áhugasamur og ósér-
hlífinn. Gekk að hverju því starli
, sem hann tók að sér, með sannri
gleði og örfandi fjöri á meðstarfs
menn sína. Þær eru ótaldar stund
irnar, sem stjórnendur og starfs
menn áhugafélaga leggja á sig í
frítímum sínum, bæði íþróttafé-
laga og annarra. En Axel taldi al-
drei eftir sér að leggja á sig aukið
i starf og erfiði í þessu sambandi.
I Þannig var það einnig í öðrum
jfélögum, þar sem hann starfaði.
Sama einlægnin og áhuginn, svo
sem í AA-samtökunum. En f ar
naut hann mikils trausts og verð-
skuldaðrar virðiiigar og viðurkenn
ingar.
Vér Valsmenn, þökkum þessum
ágæta félaga okkar, samfylgdina,
nú að leiðarlokum. Þökkum órofa
tryggð um áratugi við félag okicar
hugsjónir þess og störf.
Með hinni ljúfu skapgerð þinni
og græskulausa gamni. „kættir þú
Framh. á 14. síðu
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 17. apríl 19þ3 9