Breiðablik - 01.04.1908, Blaðsíða 12

IJ2
B R E I Ð A BL I K
CHRISTIAN SCIENCE.
|_|MNS og kunnug't er, nefnist einn trú-
bragðaflokkurinn svo, ntjög ung-
ur aS aldri, og breiðist út meS furöu-
hraöa í Bandaríkjum. Kona ein þar,
Mrs. Eddy, einiglega leiðtogi og frum-
kvöðull. Sjúkdómslækningar aðal-atriðið
og sú sannfæring, að sjúkdómar og alt
böl, sem að mönnum amar, sé ímyndan
ein og gæti borfið, ef trúna ekki brysti.
Mikinn ímugust hafa flestar deildir krist-
innar kirkju haft á þessari hreyfing. Ekki
er hann horfinn enn. Farið er samt að
tala um kenningar þessar með miklu
meiri varúð af gætnum og sannfróðum
mönnum en áður. Aldrei hefir eins mikið
verið um hreyfing þessa talað og í vetur í
blöðum og tímaritum og aldrei jafn-vin-
gjarnlega, þó rnargt sé enn til foráttu
fundið.
Býsna alment er farið að kannast við,
að lækningar eigi sér stað fyrir bænir
þeirra og annan andlegan tilverknað.
Enda lítt hugsandi, að hreyfingin breidd-
ist út, ef hún hefði ekki eitthvað til síns
ágætis. Margir eru farnir að kannast við,
að hér muni að einhverju leyti eiginlega
um hina sömu læknisgáfu að ræða og
kunn er frá fyrstu kristni. Sú gáfa hafi í
raun og veru aldrei horfið úr kristninni,
en á flestum öldum komið einhvers stað-
ar fram í einhverri mynd. Mrs. Eddy er
nú orðin háöldruð kona. En engum
sanngjörnum manni dylst, sem kynnir sér
starfsemi hennar, að hún er bæði stór-
gáfuð og að ýmsu stórmerk kona. Eng-
um dylst heldur, að hér er um sterka og
einlæga trú að ræða hjá mörgum. Langt
bréf höfum vér fengið fyrir nokkuru síðan
frá íslenzkri konu suður í Bandaríkjum
um þetta efni, sem ber vott um miklar og
gáfur og brennheita trú. Hér er eflaust
eitt af þeim fyrirbrigðum, sem vér ættum
að dæma varlega, en reyna að skilja til
hlítar.
RENÉ BAZIN.
INN helzti hinna yngri skáldsagna
höfunda Frakklands heitir René
Bazin. Hann er nú að verða heimsfræg-
ur maður. Ein sagan hans kom út í
enskri þýðing síðastliðinn mánuð og heit-
ir Nunnan. Er hún meira lesin nú en
nokkur skáldsaga önnur. René Bazin er
ólíkur flestum samlöndum sínum í því, að
hann er sterktrúaður maður, eftir kaþólsk-
um hætti, og heilög alvara yfir sögum
hans öllum. Honum blæðir, að flest fólk
á Frakklandi skuli hafa snúið baki við
kirkjunnþenhuggarsig við,að hjarta fjöld-
ans muni enn geyma huggan trúarinnar
að einhverju leyti, þó hugurinn hafi vilzt.
Þrátt fyrir trú sína, hefir hann meir og
meir unnið sér hylli þjóðar sinnar,svo fáir
skáldsagnahöfundar eru henni nú kærari.
Er hann árið 1904 var innritaður í tölu
hinna 40 ódauðlegu (Institut de France),
sagði fagurfræðingurinn heimsfrægi,
Brunetiére, við hann: ,,Oss finst vera
naumast nóg af úlfum kring um fjárhúsin
yðar, og þeir, sem við höfum fundið þar,
eru meinlaus grey,— úlfar, sem að lokum
ávalt breytast í sauði.“
Höfundi þessum tekst flestum betur að
rita stuttar en smellnar sögur. Sú list er
eigi öllum lagin. En aldrei þótt meira til
stuttra skáldsagna koma í heimsbókment-
unum en einmitt nú. Snildar-vel þykir
honum takast að velja eitthvert lítið atvik,
sem verið getur eins og fulltrúi margra
annarra í huga lesandans,og lýsa því með
svo mikilli snild,að það læsir sig í hugann
eins og augnabliksmynd harms eða fagn-
aðar mannlegrar sálar. Óleyfilegum ást-
umlýsir hann aldrei,enda er sagt að frakk-
neska þjóðin hafi fengið andstygð á þess
háttar skáldskap. Svo hefir henni um
langan tíma verið ofboðið með slíkum
lýsingum.