Breiðablik - 01.12.1909, Blaðsíða 2

98
BREIÐABLIK
honum. Aldrei örvænti hann um
sigur sannleikans, eða þess erind-
is, er hann var kominn til að
flytja. Hann var sjálfsagður í
huga hans eins og vilji föður hans
var sjálfsagður.
En mönnum öll heill undir því
komin þessa heims og annars, að
gefa sig sannleikanum á vald um
leið og raust hans hljómar í sálum
þeirra, og gjörast þjónar hans í
einlægni og trúmensku.
Eftirþvísem ófsóknirnar hörðn-
uðu og misskilningurinn óx,
þrýsti hann sérfastar ogfastarinn
í faðm síns himneska föður. Eftir
þvísem vinunum fækkaðiíkringum
hann, var hann betur studdur eilíf-
um örmum föðurkærleikans. Aldr-
éi var öruggleikinn, friðurinn,
kærleiks-ljóminn meiri yfir honum
en við síðustu kveldmáltíð. Þá
vissi hann þó glögt, að innan
fárra stunda myndi þessir einustu
vinir hneykslast og skilja hann
aleinan eftir í hinztu baráttu.
—Öllu er óhætt. Tilveran öll
hvílir í sterkum kærleiksörmum
eilífrar forsjónar. Öllu, sem eg
elska og þrái og óttast um,— öllu
er óhætt, eg þarf engu að kvíða.
Valdið, sem öllu stýrir, höndin
dularfulla, sem heldur um stjórn-
völinn, er kærleikshönd, sem alt
vill frelsa og öllu bjarga.
Inn í þenna faðm kærleikans,
sem Jesús sýndi og treysti, vil eg
þrýsta mér á þessum jólum eins
og hann, og veraglaður og örugg-
ur og ókvíðinn. Málefni sannleik-
ans veit eg vel borgið. En að
elska hann heitara og heitara, sýna
honum meiri og meiri trúmensku,
en aldrei fals né svik og vera vilj-
ugri og viljugri að eyða lífi og
kröftum í þjónustu hans,—það vil
eg biðja hann að kenna mér betur
og betur, frelsarann blessaða, sem
fæddist á jólum.
í fjallshlíðinni, setn að mérsnýr,
er vetur, fönn og frost og nepja.
En hinum megin fjalls er sumar-
dýrð eilífs lífs. Bráðum er eg
kominn yfir fjalHð.
Þú, sem hefir leitt mig og stutt
frá æsku, spor fyrir spor fram á
þenna dag, — hjálpa þú með
áfangann, sem eftir er !
+
HALLGRÍMUR SVEINSSON
BISKUP.
Hann er látinn 16. þ. m. og jarösettur
á Þorláksdag, samkvæmt nýbirtu hraS-
slceyti. StríðiS hinzta var langvint og
kvalafult. Fáir meS þjóð vorri hafa lík-
lega hlakkaS til þessarra jóla eins og
hann, þegar hann fann umskiftin nálgast.
Hallgrímur biskup var einn af fáum
fyrirmyndarmönnum þjóSar vorrar. Sem
prestur viS Reykjavíkur dómkirkju ávann
hann sér almennings lof og lotningu,
ekki síður vegna mikilla mannkosta, en
ágætra hæfileika.
Sá hæfileikinn í fari hans, sem ef til
vill mest bar á og þeim var augljósastur,
sem bezt þektu, var hæfileikinn til að
stiórna; hann var allra-manna reglu-
samastur og þoldi því heldur eigi neina
óreglu af annarra hendi.