Breiðablik - 01.12.1909, Side 16

I 12
BREIÐABLIK
‘Hamingjan g’óð.’sagði eg við sjálfa mig,
,eg get eigi hafa framið neina óskapa-
synd gegn kærleikanum, þó eg gæfi ekki
þessutn beininga-dreng neitt. Eg hefi
aldrei ætlað mér að gefa hverjum, sem
eg af hendingu mæli. Eg verð að eins
þeim mun örlátari við þann næsta, og
svo er sú saga búin’. Samt tókst mér
ekki tneð þessarri speki að sannfæra
sjálfa niig og óróleikur hugans fór vax-
andi, þangað til hann varð að eins konar
angist, og það svo mikilli, að tíu sinnum
langtiði mig til að snúa við og ganga
aftur þatigað,sem við mættum drengnum.
Getið þið trúað því ? Það var ekkert annað
en ófyrirgefanlegt stærilæti, sem hamlaði
mér frá að gjöra það svo dóttirmín sæi.
,,Við vorum nálega komar leið okkar
á enda og ætluðum að snúa fyrir hornið á
Lafitte-stræti, þegtir Súsetta togaði í
kjólinn minn og kom mér til að nema
staðar.
,,’Mamma,’ sagði hún.
,,’Hvað viitu, elskan mín ?’ sagði eg.
,,Hún horfði stóru bláu augunum sín-
um framati í mig og sagði alvarlega :
,,’Mamma! því gafstu eigi vesalings
beininga-drengnum á Ódáinsvöllunum
neitt ?’
,,Húi hafði þá ekki hugsað um atinað
fremur en eg, síðan við mættum honttm.
Hún var hrygg með sjálfri sér engu síður
en eg. En af því sem hún var betri en
móðir hennar og einlægari, var hún nógu
hreinskilin til að játa hrygð sína. Eg
var nú ekkert augnablik í 'mfa.
,,’Þ.tð er satt, elskan mín,’ sagði eg.
,, Vib h'jfðum gengið hraðara en við
voru n van tr, knúðar áfram al sama httg.
arburðinum, sem elti okkur. Að tutt-
ugu núnútum liðnum átti húti að hafa
kenslustund í hljómlist. Eg kallaði á
vagn, við stigum inn í hann, og ökumað-
urin 1 ók í tðtnn til Ó 1 íitisvallanna, því
eggaflionum von um gott vikakattp.
,,SúseLta og eg' hé dttmst í hendttr og
þið getið ím}mdað ykkur, hve óþreyjttfull-
ar við vorum. Drengurinn skyldi nú
horfinn ! Við skyldum nú ekki geta
fundið hann ! Um leið og við komum á
strætishornið, flýttum við okkttr út úr
vagninum og horfðum upp og niður
strætið. Ölmusttdrengurinn var hvergi
sjáatilegur. Eg spurði eina konuna þar,
sem lánar stóla. Hún mundi, að hafa séð
hann.
,,’Hann er ekki einn af þessum vana-
lega beiningalýð, sem hér biðst ölmusu á
horninu, og mér er ómögulegt að muna,
í hverja áttina hann fór.’ Tíminn flaug
og við ætluðum að fara, hvað óánægðar
sem við vorum, en alt í einu varð Súsetta
drengsins vör á bak við tré ; þar svaf
hann með hattinn rnilli hnjánua.
”Hún hljóp til hans á tánum, rendi
dálitlum gullpening ofan í tóma hattinn
og svo flýttum við okkur aftur á Lafitte-
strætið. Eg veit veþhvað undur heimsku-
legt það var, en um leið og við kom-
umst inn í húsið, föðmuðumst við ræki-
lega, alveg eins og við værum slopnar úr
miklum lífsháska”.
Svo endaði hún sögu sína og var orðin
kafrjóð, af því að hafa talað svona lengi
um sjálfa sig. En okkur hinum, sem
hlýtt höfðttm á með eins konar lotningu,
fanst að við hafa andað að okkur eitt
augnablik hreinum loftgusti eða drukkið
teig af tæru vatni og köldu úr tárhreinni
uppsprettu.
BREIDABLIK
Mánaðarrit til stuðnings íslenzkri menning-.
Fridrik J. Bergmann
ritstjóri.
Heimili: 259 Spence St.. Winnipeg, Canada.
, Telephone 6345.
Utgefendur:
Breidablik Publishing Co.,
P. J. Thomsen,
ráðsmaður.
552 McGee St. - Winnipeg, Canada.
Verð : Hver árg. 1 doll., á íslandi 4 kr.
Hvert eintak 10 cts.
Borgist fyrirfram.
Prentsmiðja Olafs S. Thorgeirssonar
678 Sherbrooke St., Winnipeg.