Breiðablik - 01.12.1909, Blaðsíða 8

104
BREIÐABLIK
meö því aö álíta og yfirlýsa sinn skilning'
einan réttan, heldur fráfalliö áfram,
ömurlegt og sárgrætiiegt þótt það sé.
Þaö er bein afleiðing af þessarri fráleitu
og skaðlegu kenningu um óskeikula
biblíu, sem er eitt hið versta haft, er
nokkuru sinni hefir verið reynt að leggja
á frjálsan mannsandann.
Baráttan, sem nú stendur yfir í heim-
inum út af þessarri óskeikulleika-kenn-
ingu, er þess vegna eftir mínum skilningi
þýðingarmesta baráttan og örlaga þrungti-
asta, sem nú á sér stað. Undir úrslitum
hennar er öll framtíð kristninnar
komin. Fái menn eigi að tiieinka sér
sannleikann í fullu frjálsræði, en verði að
lúta honum fyrir j'tra valdboð, verður
öllu því steipt af stóli, sem slíku vald-
boði heldur fram, hverju nafni sem nefn-
ist,—kirkjunni líka með öllum gæðum
hennar og gögnum. Margt gott og
göfugt í fari hennar verður þá látið gjalda
þessarrar einu stór-syndar.
Hvoru megin menn skipa sér í þessarri
baráttu hefir því óumræðilega mikla þýð-
ingu. Engum þarf að dyljast, hvar
hann, sem forðum braut kenninguna um
óskeikult lögmál á Gyðingalandi sterkri
hendi á bak aftur, myndi skipa sér í
þeirri baráttu, væri hann í heiminum nú
á sama hátt og á holdsvistardögum sín-
um. Lögmálið skipaði fyrir marg-endur-
tek ar föstur á tilteknum tímum. Jesús
leyfði lærisveinum sínum að brjóta þetta
föstulögmál, af því það kendi mönnum
að fara með ósannindi og brýtur bág við
mannlegt eðli. Sá, sem segist ætla að
verða hrvggur einhvern tiltekinn mánað-
ardag, getur á þeim degi fengið eitthvert
sérstakt fagnaðarefni, sem gjöra myndi
hrygðina að ósannindum. Skipan lög-
málsins um hreina og óhreina fæðu gerðj
hann að hlægilegri heimsku, er hann
benti á, að það gerði manninn eigi óhrein-
an, sem inn um munninn færi og út aftur
að eðlilegri rás, heldur hitt, sem innan að
k æmi úr hugskoti mannsins. Það væri
ekki fæðan, sem hefði áhrif á siðgæði
mannsins, heldur hugsanir, orð og gjörð-
ir. Musterið gæti hann rifið niður í
skyndi og reist aftur á þrem dögum.
Enda kæmi sá tírni, að guð yrði hvorki
dýrkaður í Jerúsalem né á Garizim, held-
ur á hverjum þeim stað, er hugurinn
lyfti sér til hans. Ur öllu þessu
höfðu mannsandanum verið smíðaðir
ativirðilegir hlekkir, sem hömluðu honum
að dýrka guð í anda og sannleika. Ei g-
um þarf að dyljast hugur um, sem þetta
og margt annað tekur til greina, hvar
frelsarinn hefði skipnð sér í þeirri baráttu
fyrir andlegu frelsi í trúarefnum, sem tiú
á séi stað í heiminum.
Og vér vitum fullri vissu, að hann,
konungurinn og lávarðurinn í ríki sann-
leikans, lætur það eigi til lengdar hepn-
ast, að settur sé upp í stað hans nokkur
jarl hér á jörðu, hve fögru natni sem
nefnist, og látinn skyggja á dýrð hans,—
pappírspáfi, sem tnenn nota til stuðnings
hverri heimsku, sem þeim kann að hug-
kvæmast.
8. Ætlunarverk kirkjunnar nú sem
stendur virðist mér þá líka vera í því
fólgið að leita hins sameiginlega grui d-
vallar, bak við þref og þráttanir liðinna
alda út af bókstafs-skilningi óskeikullar
bókar, — sem að svo undur-miklu leyti er
eintómt hégómaverk. Og hinn sameig-
inlegi grundvöllur er og verður ávalt í
mínum huga freslsarinn sjálfur, — trúin
hans, traustið hans, kenningin hans,
lífið hans. En alt þetta finst niér hann
með heilögum einfaldleik hafa fólgið í
orðunum: Faðir vor, þú sem ert á
himnum !
Það er heilög sannfæring mín, að hver
sem af hjarta tekur undir þau orð nteð
honum með hugarfari hans og trúnaðar-
trausti, eignist alt, sem frelsarinn kom
til að gefa heiminum. Hvern sem taka
vill undir þau orð og gera að sínunt, bið
eg hjartanlega velkominn í þenna söfnuð,
hverja grein sem hann að öðru leyti kann