Frækorn - 25.12.1908, Blaðsíða 5

FRÆKORN’ 22 [
Mig leið þú burt frá lasta stig Veit hjálp og gjör mig heilan nú
á leið til þín af heilsu brest
óg öllu því, sem angrar mig og frá mér öllu illu snú.
uns æfiskeiðið dvín. Rað er mín lækning bezt.
Af þungri hlaðinn synda sekt Af þeli heitu þig eg bið,
eg særður bíð; þolgóða von.
en hvað sem drottinn, þér erþekkt Mér gef þú eilífs frelsis frið
með þolinmæði’ eg líð. þinn fyrir kæra son.
fSálmur úr Höfuðgreinabók.)
í)vað ótta$t þú mest?
Jóhannes Krýsostómus liafði með
siðavendni sinni bakað sér reiði
Akadíusar keisara.
»Hvernig get eg bezt refsað hon-
um?« spurði keisarinn hirðmenn
sína.
»Gjörið hann útlægan«, sagði
einn. »Sviftið hann öllum eignum
hans«, mælti annar. »Látið hneppa
hann í fjötra», svaraði hinn þriðji.
»Látið höggva af honum höfuðið*,
ráðlagði hinn fjórði.
En hinn fimti sagði: »Ykkur
skjátlast; þetta er alt þýðingarlaust.
Peim manni verður eigi refsað með
því móti. Ró að þér, herra keis-
ari, gjörið hann útlægan, þá hefir
hann þó, hvar sem 1 ann fer, guð
hjá sér, og þá er hann ekki útlagi,
og þá er hann sæll. Ef þér sviftið
hann eignum hans, þá takið þér
þær aðeins frá fátæklingunum, því
að þeim gefur hann alt, sem hann
á. Ef þér látið hneppa hann í
fjötra, þá kyssir hann fjötrana, af
því að hann hefir þá næði til að
tala við guð. Ef þér látið höggva
af honum höfuðið, þá ljúkið þér
aðeins dyrum himnaríkis upp fyrir
honum. Nei, ef það er ásetningur
yðar að refsa honum og vinna
honum mein, þá komið honum til
að syndga. Hann óttast aðeins
eitt: að syndga gegn guði.«
Hvað óttast þú mest?
Pýlt.
Eilíf ðleði.
„Guð nmn þerra hvert tár af augum
peirra.« Opinb. 21, t.
Ef vér treystum drotni, þá mun
hann á síðan þerra hvert tár af
vorum augum. Sorgirnar munu
hverta og tárin þorna. Hér er
sorgardalur, en hann mun und-
ir lok líða. Vér væntum nýs
himins og nýrrar jarðar. Oss er
sagt frá því í guðs orði, ogþess
vegna er ekki lengur ástæða til
að gráta yfir syndafallinu eða
afleiðingum þess. Lestu annað
versið, sem talar um brúðina og
brúðgumann. Brúðkaup lambs-
ins verður haldið með óútmál-
anlegri gleði: tár verður ekki að
tala um þar. Rriðja versið seg-
ir oss, að guð muni búa meðal
mannanna. Við hans hægri
hönd er í sannleika eilíf gleði,
og tár falla ekki framar.
Hvernig mun þá verða, þegar
hvorki harmur, vein né mæða
mun framar til vera? Ó, það
verður sú dýrð, sem vér getum
ekki gjört oss hugmynd um.
Rér sorgbitnu, hættið aðgráta;
innan skamms verða öll tár af-
þerruð. Ekkert getur þerrað
tárin eins vel og kærleikur guðs.
»Um kveldtímann heimsækiross
grátur, en að morgni gleðisöng-
ur!« Sálm. 30, ó. Kom þú, drott-
inn! Hér grátum vér allir! Frelsa
þú oss brátt. C. H. S.
Stökur.
Vart hins rétta verður gáð,
villir mannlegt sinni,
fái æsing æðstu ráð
yfir skynseminni.
Haltu þinni beinu braut,
ber þitt ok með snilli,
gæfan svo þér gefi’ í skaut
guðs og manna hylli.
/•
Gleðileg jol
guð veiti öllum;
guðs náðar-sól
roði á fjöllum;
heims út við pól
herraiin áköllum.
Hann sé vort skjól,
svó vér ei föllum.
J.
<5 -----^