Frækorn - 25.12.1908, Blaðsíða 7

3urtin föinaða.
Jurtin mín fögur í fjallanna hlíð,
fölnuð þú liggur um hásumars-tíð,
rifin í blóma frá rótum þú varst,
rétt meðan fegursta kransinn þú barst.
Eins er nú fölnað mitt æskunnar
blóm,
andvarpa hlýt eg með syrgjandi
róm;
horfið er fjörið, eg hrært get mig ei,
helfjötrum bundinn, þá minst varir
dey.
Æ, hvað mun valda. að eg var
þó nú
alveg nýþroskaður rctt eins og þú?
Af hverju kemur, að eyðist og deyr
alí, sem hér lifnar, og sést ekki meir?
Pað leiðir af þessu, að leikvöllur er
lífsins og dauðans vor bústaður hér,
hvort öðru stríðir svo harðlega
mót,
hryggir og gleður með umskiftin
fljót.
En jurtin mín fagra, þú öfundsverð
ert,
að ekkert þú finnur hvað við þig
er gert;
þó blómknappi þínum sé banasár
veitt,
þá blæðir þér aldrei og svíður ei
neitt.
Annan veg háttað er eðli hjá mér,
eymdanna tilfinning bitur mig sker,
get ekki veitt mér það góða’, er
eg vil,
geb.þó ei annað en langað þar til.
En veit eg þá nema þitt eðli sé
eins
eða þú kunnir að finna til meins ?
FRÆKORN
Eg veit ekki, nema þú vitir af þér;
eg veit ekki gjörla, hvað sjálfur eg er.
Hvað er eg sjálfur, og hvað er
mitt líf?
Hvað er þess blómi og fölnunar-;
kíf?
Svipstundar-flug gegnum syndir og
eymd,
sjónhverfing döpur og jafnóðuni
gleymd.
En jurtin mín fagra, þó fölnuð sért
nú
fögur í annað sinn verða munt þú,
frá sólinni vorið þig vekur af blund,
visnun og dauði mun aðeins um
stund.
Eins mun eg sjálfur, þó eymdir og
kíf,
útslökkva gjöri mitt jarðueska líf,
á vormorgni eilífðar vakinn af blund?
verkin sín fullkomnar lífgjafans
mund.
Þessvegna lífið ei einskisvert er,
af alsherjar-ljósinu geisla það ber,
með þeirri huggun á harmanna
storð
huggar oss lífsins og sannleikans
orð.
Lof sé þér, alfaðir Ijóssins í geim,
að lífsins orð birtir þú mönnurn
í heim,
við Ijóma þess llyt oss í Ijósi til
þín,
lífsins þar blómgun ei fölnar né
dvín.
Brandur Ögmnndsson.
Þor.
Menn þurfa á því að halda oftar
en í hernaði eða öðrum hættuleg-
223
um kringumstæðum. Ress erengu
síður þörf í óbreyttu hversdagslíf-
inu.
Hafðu þor til að vera án þess,
sem þú kemst af án, hve mikið
sem þig langar til að kaupa það.
Hafðu þor til að láta skoðun
þína hiklaust í Ijósi, þegar þess er
þörf, en hafðu einnig þor til að
Þegja, þegar þú átt ekki að tala.
Hafðu þor til að heilsa fátækum
og tötrum klæddum vini þínum,
þó að þú sért í fylgd með prúð-
búnum og tignum vinum.
Hafðu þor til að vera fátækur,
ef þú ert það, með því dregur þú
úr sárbeiskju fátæktarinnar.
Hafðu þor til að slíta vináttu
við hinn ástúðlegasta vin, ef þú
kemst að því, að hann er lauslát-
ur. Menn eiga að umbera bresti
vina sinna, en ekki lesti þeirra.
Hafðu þor til að vera i gömlu
fötunum þínum, þangað til þú hef-
| ir efni á að fá þér ný föt.
Hafðu þor til að kannast við
vanþekking þína, og varastu að
tala borginmannlega um það, sem
þú berð ekki skyn á.
Hafðu þor til að vera vandaður
og sannur, hreinn og beinn, hvað
sem fyrir kemur. Sannleikurinn
gjörir þig frjálsan, og sannleikur
er aðalundirstaða hugarfarsins.
Hafðu þor til að kannast við
það, setn þér verður á. Með því
að gjöra það, fer þú aftur að bera
virðingu fyrir sjálfunt þér
Hafðu þor til að játa trú þína.
hvar sent þú ert staddur. Trúleys-
ingjarnir, hvað þá aðrir, geta eigi
annað en borið virðingu fyrir þeim,
sem það gjöra.
Pýtt.