Alþýðublaðið - 29.04.1961, Blaðsíða 15

— Það var nú Prime, sem
var að finna upp á því, svar
aði Rush. — Það er eingöngu
Ihonum að fcenna, að við fór
um að minnast á stjórnmál,
c« þetta eina orð virðist nóg
til þesls að koma fólki hér
tij að hvíslast á og líta í
kringum sig með varúð. Það
er sennilega ástæðan til þess
að mig langar að bera fram
eina spurningu: Hvað er það
£ sambandi við stjórnmálin
Ihér á staðnum sem kemur
fólki til að bregðast þannig
þið?
— Eiginlega 'bara vankunn
átta, sagði Matt. — Hér eru
nefnilega engin stjórnm’Sl, í
venjulegum skilningi engir
stj órnmálaflokkar, en hér er
alltaf einn umbótasinnaður
frambjóðandj í kjöri við
ihverjar kosningar. Það verð
ur líka núna, við kosningarn
ar, sem eiga að fara fram
eftir Ifjórtán daga en hann
hefur ekki minnstu mögu-
leika. Allir verða endurkosn
ir, nákvæmlega eins og áð
ur. Það eru aldrei breyting
>ar á bæjarstjórn okkar,
nema þegar einhver deyr'
og þá er alltaf séð um að
eftirmaðurinn sé sama sinn
is og hinn sálaði. Þeir eru
öruggir í sessi og moka inn
peningum.
— Gefirðu ekki hugsað
þér að gefa mér upp nöfn
in á einhverjum af þessum
körlum? spurði Rush, _________
Þeir vekja áhuga hjá mér.
— Ég skal gera nokkuð
ennþá betra. Ég skay sjá um
að þú fáir að heilsa upp á
þá. Það verður smásam-
k\ræmi heima hjá mér í
kvöld, og ég býst við mörg
um þeirra. Máttu vera að
því að koma?
— Með ánægju. Og þakka
þér fyrír boðið!
— Prýðilegt, sagði Matt
brcsandi og leit á Kitty. __
En við ættum ikannske að út
vega 'honum dömu. Eklrert
er of gott handa blaða
manni, sem er í heimsókn.
— Það ætti ekkj að verða
svo erfitt, sagði hún og
horfði á Rush. — Ég skal
hringja í nokkra staði.
Rush varð hugsað til
Guju wimiberley. — Gerið
ykkur ekkert ómak mín
vegna, sagði hann. — £f
ég má, get ég sjálfur komið
með dömu.
— Hvenær komstu til
■borgarinnar? spurðii Matt og
horfði undrandi á hann.
— Síðdegis í gær svaraði
Rus'h. — Af hverju spyrðu?
Þú ert svei mér snar í
snúningum.
Kitty horfðj á hann aft
ur, og hann sá að hún
skipti um iskoðun, en hann
var ekki viss um hvort það
var til hins betra eða verra.
V.
Með því að nota símann
varð Rush þess áskynja, að
Guja \yimberley vildi gjarn
an kioma með 'honum kvöldið
'eftir, en gat ekki komið
fyrr en klukkan tíu, þvx að
,.Bláa gæsin“, veitingastofan
þar sem hún vann, gat ekki
misst hana fyrr frá starfi.
Rush lofaði að sækja hana,
og svo notaðj hann næstum
allan daginn til þess að sjá
sig um í box’ginni. Og smátt
og smátt fór hann að geta
myndað sér skoðun um dag
lega lífið í Forest City. Fólk
hafði ,svo lengi spilað fjár
hættusþil í öllum hugsanleg
um myndum, að áhættan var
orðin fastur liður í daglegu
lífi og enginn sá neitt at-
hugavert við það. Og fjár-
hættuspilararriir voru ekki
Undir
með nein heilabrct. Þeir
tóku jafnrólega tapi sem
vinning.
Um hálfníu leytið fékk
Rusih sér leigubifreið og ók
Iheim til Matts Pedricks.
Kitty Eniglish tók á móti
honum í dyrunum. Hún var
klædd svörtum samkvæmis-
kjól, hár hennar ljómaði
eins og gull, og hann tók
eftir því að hún kom fram
eins og hún væri hér hús-
móðir.
— Velkominn, herra
Henry. Gerið þér svo vel að
koma einn fyrir. Hún leit
yfir öxi honum. — Ætluðuð
þér ekki að hafa dömu með
yður?
— Vissulega, svaraðj hann,
— en hún getur ekki kom-
ið fyrr en eftir tvær stund
ir. Þá a3tla ég að sækja
hana.
Matt kom fram og lagði
armiim um mitti hennar.
— Hvað varð af dömunni
þinni. Rush? spurði hann.
— Ég Vona að þú valdir
mér ekki vonbrigðum. Ég
hef aldrei fyrr heyrt getið
um Casanova frá Ohicago.
— Ég verð víst að valda
þér vonbrigðum. sagði Rush.
— Aliar konur líta á mig
eins og yngri bróður. En
daman kemur. Ég ætla að
sækja hana seinna.
— Það er líklega ein a£
systrum yðar, sagði Kitty
háðslega.
— Ein sú allra systurleg-
asta, sem ég þekki, sagði
Rush brosandi.
— Hvernig ætlarðu að
sækja hana? spurðj Matt.
— Ég tek leigubifreið.
— Taktu heldur bifreiðina
mína. Á þessum tíma færðu
aldrei leigubifi'eið hér. Það
er Buiok; stendur hérna
rétt fyrir utan.
Hann fleygði lyklaveski
til Rush.
— Þakka þér fyrir. Hún
verður vonandi hrifin, þeg
ar hún sér mig í slíkri bif
-reið.
—• AlVeg áreiðanlega,
sagðiKitty, — og þá verður
hún kannske ekki alveg eins
systurleg.
— Vertu kurteis, Kitty,
sagði Matt og sneri sér að
leynilögreglumanninum. —
Gerðu svo vel og komdu inn
og heilsaðu upp á eitthvað
af þessum náungum, sem viðlj
vorum að tala um.
Á næstu mínútunum
heilsaði Ruöh fjölda manna,
og af öllum þeim nafnafjölda
kannaðist hann aðeins við
þrjú nöfn: Patridk Gunn
borgarstjóri, Mark Carver
lögreglustjóri, og Max Carn
ey. Hann varð að hugsa sig
lengi um áður en hann gat
munað hvað Oarney stund-
aði: Áfengissölu og „vernd
un“.
Þessi aðsópsmikli írlend-
ingur íeit út eins og hann
eyddi allri ævi sinni utan
dyra. Röddin var hás og gróf
eftir að hafa lengi þrumað
fyrirskipanir gegnum glasa
glaum og vélaskrölt. Andlit
ið var útitekið og hann var
píreygður, líkt og hann
hefði rýnt mikið gegn vindi
og sól. Aðeins hendurnar
sýndu 'annað. Þær höfðu
ekki snert á erfiði síðustu ár
in og voru hvítar og mjúk
ar. Að vísu voru þær beina
berar og sinasterkar en vand
lega snyrtar. Carney sagði
að sér væri það sérstök á
8
nægja að kynnas herra
Henry.
— Greinaflokk, segir þér?
sagði hann brosandi. —
Prýðilegt! Forest Gity er
góð og hrein borg. Við er
um stcltir af henni og þurf
um ekkj að skammast okkar
fyrir neitt. Skrifið þér góð
ar greinar ungi maður. Kom
ið þér Chicagobúum í skiln
irg uni, að hér e u ira t:f? r
ir á öllum sviðum.
— Svo að þér ætlið að
skrifa greinaflokk um borg
ina okfcar, ungi maður?
Rusb kinkaði kolli.
— Og þér skrifið fyrir
Chicago-blað? Getið þér
sagt mér hvernig á því stend
ur, að Chicago hefur fengið
áhuga á okkur?
Rush útskýri með þolin-
mæði, að hér væri ekki ein
göngu um Forest City að
ræða. Hann ætti að skrifa
um fleiri borgir af sömu
stærð, og það væri bara
hending, iað hann hefði kom
ið hingað fyrst. Nú var
hann svo oft búimn að lýsa
þessu yfir, að hann var far
inn að trúa því sjálfur.
— Þetta mun Pat þykja
vænt um, sagði lögreglu
stjórinn og hrópaði þvert yf
ir salinn: — Pat. Komdu
hingað snöggvast!
Rush hafði aldrei áður séð
þvíljíka mann(tegund. Hann
var rétt eins og leiksviðsper
sóna í sknípaleik. Borgar-.
stjórinn vaggaði tþ þeirna í
hægðum sínum og nam einu
sinni staðar til þess að láta
fylla glasið sitt. Bersýnilegt
var, að hann hafði þegar
drukkið 'allfast.
— Hvað er það, Mark?
spurði hann og deplaði ótt
augunum framan í Rus.
— Herra Henry ætlar að
skrifa greinaflokk um For-
est City fyrir blað í Chictgo.
Mér finnst að við ættum að
hjálpa honum eftir megni.
— Vitaskuld vi] ég hjálpa,
sagði borgarstjórinn. Hvers
óskið þér, ungi maður?
Rush var orðinn hálfgram
ur yfir því, að allir notuðu
ávarpið „ungi m!aður“ en
hann sagði ekkert. CarVer
svaraði spurningunni fyrir
hann.
— Ég held að þa? væri
góð hugmynd að láta éin-
hvern sýna honum borgina.
Hann er ókunnugur, og ein
hver ckkfar manna gæti séð
um að hann hitti stnax á
rétta staði. Það mundi
spara honum tölverðan fíma.
Guðlaisgur Einarsson
Málflutningsstofa
Aðalstræti 18.
Símar 19740 — 16573.
Kiörgaiður
Ixaugaveg 59.
Alls konar karlmannafatnaS-
*r. — Afgrciðum föt eftir
máli eða eftir nnmer} mil
atnttum fyrirvara
tlltima
Húseigendur
Nýir <>g gamiir miðstöðv
arkatlar á tækifærisverði.
Smíðum svalar og stiga »
handrið. Viðgerðir og upp ,
setning á olíukynditækjum,
heimilistækjum og marga ,
konar vélaviðgerðir. Ýmiss
konar nýsmíði. t
Látið fagmenn annast verk
ið.
*e
FJLÓKAGATA6,
sími 24912.
Vt lun'L
cá xhSL^cl
MGLE6A
K. F. U. M.
Á morgun: Kl. 10,30 f. h. i
Sunnudagaskólinn. Kl. 1,30 <
e. h. Drengir. Kl. 8,30 e. h.
Samkoma, Rasmus Biering- i
Priþ, talar.
Allir velkomnir.
Ca. 6/4 metri
af hvítum plastgólflistum
1
óskast til kaups.
Upplýsin!gar í síma 33498.
29. apríl 1961 £5
Alþýðublaðið
heimar &&&
stórborgarinnar