Alþýðublaðið - 12.07.1963, Blaðsíða 12

Æf SEHTIMENTAU Í2
lf' WESTCRNSR, JUST
' ...THEN Y01) DO NoT
BEUEVE THAT SUCH A
PUOT AGAINST THE PAN
AMA CANAL EVEN
&T7Í*-r EXISTS?..
r HALCON CMYON/WNO USE To RIP M
VO VOL) FEEL AS I 4 YOU/BABy, WE'RE'
PO THAT EVENTS /i. IN THE HOf PAT
I ARE CLOSING IN jjft -r-OK THE SARE
ítassr ON US ? MTOF SOME ALLEGED
ÆjgaSsayg- MICROBES/rajÖ
WHILE J®íS^SgPL5l«?ý-saí^*liIl
iiius
LINE THE OTHERS.I
you EHOULP HAVE
‘l'HOUGHT OF THESE
MATTERS BEFORE
YOU JOINED WITH
THE yANREE
AU'ST GO — BUT
CCNSliELO IS-
MY NIECE !
Senoikennari...

BARNASAGA:
Framhald af 5. síðu.
lýsingum. Og þvílík bréf!
Skemmtileg, fróðleg og í klass-
ískum stíl.
' Jan Nilsson fer heimleiðis á
■ laugardag, ásamt konu sinni,
frú Brita, sem er líffræðingur
,að mennt og 15 mánaða dóttur,
sem fædd er á íslandi.
Um grænsnefi
Framhald aí i.t. síðn
skipt um pottagerðirnar með góð
um árangri. Þegar mun hafa kom
ið’í ljós, að margar jurtir þrífast
álíka vel í plast- og leirpottum,
ef rétt er að farið. En einstaka
tegund þrífst ekki eins vel í plast
pottum, eða menn eru a.m.k. ekki
almennilega komnir á lagið með
að rækta þær í þeim. Reynslan
verður að skera úr.“
Á öðrum stað í ritinu ræðir
grasafi'æðingurinn um „skugga-
blóm.“ Þar segir:
„Margir vilja hylja moldina
undir trjám og runnum grænum
gróðri. En hvað þrífst þarna í
skugganum annað en mosi og
rytjulegt gras? Burknar vaxa
prýðilega í skjóli og skugga og
mynda fagra brúska. Skuggastein
brjótur, öðru nafni postulins-
blóm, þolir iíka skuggann furðan
lega og blómgast jafnvel fagur-
lega í jaðri trjálunda. Berghnoöri
(Sedum reflexum), sem hefur
hálf sívöl blöð, getur myndað lag-
legar Ireiður inn á milli trjáa.
Hvirfingum hans hættir dálítið
til að v sna í miðjunni, en annars
er jurtin gróskumikil og breiðist
ört út. Skógarsteinsbrjólur (Saxi
fraga geum) er fágætur hér enn
þá en virðist vel geta þrifist.
Hann verður 20-30 cm. á hæð qg
líkist skuggasteinsbrjót, en hijj
nýrlaga eða hjartalaga blöð skóg
arsteinr.brjóts eru stilklengri og
stilkurinn ekki flatur. Ýms af-
brigði. Þjóðverjar mæla með hon
um til að skapa dökkgrænar breið
ur í djiipum skugga undir trjám.
Er athiígandi að reyna hann hér
í skugga. Hánn ber varla nema
lítið af blómum í miklum skugga
en græn „ábreiða" undir trján
um er mjög til fcgurðarauka.
Fjölga? með skiptingu. Hafa má
8:10 cm. milli jurta. Hávaxnari
skuggaþolnar jurtir eru t.d; Ast-
ilba, Bergenia, Hosta, höfuðlykill,
(Primula denticulata), Tíarilla,
cordolia, Gultheria procumens
o.fl. Skuggájurtir þurfa góða,
lausa mold laufmold eða nó-
mylsnublandaða mold. Þetta eru
upprunalega skógarjurtir.
Innanhúss þrífast t.d. ýmsir
burknar vel langt inni í stofu,
fjarri glugga. Aspid;stra þrífst
jafnvel úti í horni. Álúba þolir
vel hálfskugga. Bergflétta, kónga
vínviður, Seindapzus, Gyðingur
inn gangandi,, rifblaðka, aspar-
gus, beinviður o.fl. þola líka tals
verðan skugga.“
Marg fleira fróðlegt er í Garð
yrkjuritinu 1963, — en þeir,
sem vilja kynna sér það frekar
æltu að kaupa ritið sjálft.
★ BAGEAD: Kúi-durn var í dag
gefinn síðasti möguleiki á að gefast
upp fyrir her stjórnarinnar og
hætta baráttu sinni fyrir leið-«
mr
ikánni upp á þak, en fara að slá grasið og kasta
nví niður. Hún hottaði og hottaði á beljuna og
eynrii að lokka hana upp á þakið. Það tókst að
okum og þá batt h'ún reipið utan um hálsinn á
ainni, leiddi það síðan 'gegnum reykháfinn og
att við úlnliðinn á sér.
IJ'ngi maðurinn hélt nú áfram ferð sinni, en
ann uafði ekki farið langt, er hann sá kúna hrápa
i' a f þakinu, og þar sem reipið var bundið um
áls hennar, stöðvaðist hún að sjálfsögðu í því
g hengdist. Hann snéri nú við og gekk aftur heim
tð kofanum og gægðist þar inn. Þá sá hann, að'
þegar kýrin hafði idottið niður, ha-fði hún togað
gömlu konuna upp, af því reipið var bundið um
handlegg hennar. Gamla konan sat nú föst í miðj-
um reykháfnum og hafði kafnað þar í öllu sótinu.
Þetta var fyrsti heimskinginn.
Ungi. maðurinn hélt nú ferð sinni áfram. Eftir
nokkra hríð kom hann að krá, þar sem hann hugð-
ist dvelia um nóttina. Það <var margt manna í
kránni og það varð að setja hann í herbergi með
öðrum ferða'Iang. Herbergisfélagi hans var við-
felldinn náungi og fór hið bezta á með þeim. —
Morguninn eftir þegar þeir voru báðir að fara á
fætur, var ungi maðurinn okkar öldungis hissa
á því sem hamn sá. Haldið þið e’kki, að herbergis-
nautur hans hafi hengt buxurnar sínar á kom-
móðuna í herberginu þeirra, og svo tók hann
langt tilhlaup og reyndi að stökkva í þær. Hann
reyndi hvað eftir annað, en aldrei tókst það. Ungi
maðurinn skildi hreint ekkert í því hvernig mað-
ur'nn lét. Hvað gekk honum eiginlega til? Að
lokum hætti maðurinn þessum látum og þurrk-
aði sér um ennið með vasaklút.
— Þær eru ekkert lamb við að eiiga, þessar bux-
ur, sagði maðurinn, þegar hann var bú.'nn að
þurrka mesta svitann framan úr sér.
— Það tekur mig bara oftast upp undir klukku-
stund að komast í þær á morgnana. Svo verð ég
svo móður og svitna svo mikið meðan ég er að
þessu. Hvemig gengur þér með þínar?
Ungi maðurinn gat nú ekki á sér setið að skelli-
hlæja. Síðan sýndi hann manninum hvernig á að
klæða sig í buxumar. Berbergisfélagi hans var
honum ákaflega þakklátur, því hann sagði, að sér
mundi aldrei hafa dottið í hug, að til væri önnur
aðferð við að fara í buxur en sú, sem hann notaði.
Þetta var annar heimskinginn.
Áfram hélt ungi maðurinn för sinni. Síðla kvöld
eitt kom hann í þorp eitt. Fyrir utan þorpið var
tjörn og umhverfis tjömina var fullt af fólki. Allt
ývar fólkið með hrífur, krökur og heykvíslar, með
OH,I'VE HEARD OFANAEROB/C >
COEROSION OFMETALG-ANDTHE
REPS FROBABLY HAVE FOUNP A
WAy To 5TEP UP THE BITE 50 IT
WILL ACT FA5TER/.. BUT ÍP HATE
TO BE PONE IN BY AN ENEMy ,
„ I CAN HARPIV EVEN PR0N0UNCE/
— Mér cr sama um Bandaríkjamanninn,
— en Consuelo er frænka mín. — Bölvuð
tilfinningasemi er jxetta. Um þetta hefðuð
þér átt að hugsa áður en þér genguð í lið
með okkur.
Á meðan uppi í hæðunum. — Finnst þér
það sama og mér, ofursti? Að pcssu se að
verða lokið fyrir okkur?-----Því ber ekki
að leyna við erum hálf illa komin.
— Heldurðu ennþá, ekki sé verið að
gera samsæri um að ná -Fanamaskurðinum.
— Eg veit, að ryðiö lxerjar á lokurnar í
skurðinum, og rauðliöarxiir hafa senniiega
fundið aðferð tii að flýta verkunum þess,
en ég vil ekki sjá að það verði gert út af
við mig af þannig óvini.
12 12. júlí 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ